Μπορεί να μίλαγε σε «πηγαδάκι» ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Ευ. Μεϊμαράκης, αλλά είναι γνωστό πως στη Βουλή, τα «πηγαδάκια» με τους δημοσιογράφους μορφή επίσημων δηλώσεων έχουν. Κατά συνέπεια, όταν ο κ. Μεϊμαράκης χαρακτήρισε «τζάμπα μαγκιά» την επίσημη «γραμμή» του κόμματός του για καταψήφιση των επερχόμενων νέων μέτρων το έπραττε απόλυτα συνειδητά. Όπως απόλυτα συνειδητά μίλησε για πολιτική συνεννόηση χαρακτηρίζοντάς τη μάλιστα «βασική αρχή» και «παρακαταθήκη» του κόμματός του.
Δεν έμεινε εκεί ο κ. Μεϊμαράκης. Προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα, αμφισβητώντας τις πολιτικές διαφορές των κομμάτων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Αναφερόμενος στην αναγκαιότητα «εθνικής συνεννόησης» και μιλώντας πάντα με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες, είπε: «Δεν έχουμε μια περίοδο ευμάρειας, πλούτου και γκλαμουριάς, αλλά είμαστε σε περίοδο κρίσης, φτώχειας, δυστυχίας. Δεν πρέπει να αναζητούμε την εθνική συνεννόηση; Αφού έριξε ο Παπανδρέου τον Καραμανλή και έριξε ο Σαμαράς τον Παπαδήμο και έριξε ο Τσίπρας τον Σαμαρά και πάει λέγοντας, τι γίνεται τώρα; Εσείς πιστεύετε ότι έχει διαφορά η πολιτική Τσίπρα από την πολιτική Σαμαρά, ή την πολιτική Μητσοτάκη, αν έρθει;».
Μην το εκλάβετε αυτό ως μια απόπειρα εξομοίωσης (θεωρητικά ανόμοιων) πολιτικών, αυτό είναι η εύκολη ερμηνεία των δηλώσεών του. Προσέξτε τη χρήση της λέξης «γκλαμουριά», που αντιπαραβάλλεται μάλιστα με τη «δυστυχία». Προσέξτε ακόμη εκείνο το «αν έρθει» που ακολουθεί την αναφορά στον κ. Μητσοτάκη. Και κυρίως, την επισήμανσή του περί όμοιων πολιτικών. Τι λέει ο κ. Μεϊμαράκης; Ότι, πολύ απλά, όλη η ιστορία για την καρέκλα γίνεται. Κι ότι μπορεί το κόμμα του να χαρακτηρίζει «καταστροφική» την πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όμως, αν κερδίσει τις εκλογές, την ίδια ακριβώς πολιτική θα εφαρμόσει. Όπως έπραξε και ο κ. Τσίπρας όταν διαδέχθηκε τον κ. Σαμαρά. Ή ο κ. Σαμαράς τον κ. Παπαδήμο. Ή...
Αν αυτό ισχύει, αν δηλαδή όλα γίνονται για την καρέκλα του πρωθυπουργού, πώς διαχωρίζει τον εαυτό του ο κ. Μεϊμαράκης απ' τους κ. Τσίπρα, Σαμαρά και – κυρίως! – Μητσοτάκη; Σωστά μαντέψατε, εδώ κολλάει η αναφορά στην «γκλαμουριά». Και βεβαίως, σε «πλούτο» και «ευμάρεια» (σ.σ.: νωπή ακόμη η όλη ιστορία του «πόθεν έσχες» του κ. Μητσοτάκη και της συζύγου του). Αν εκείνοι κάνουν «γκλαμουριές», αν ο κ. Μητσοτάκης είναι «τζάμπα μάγκας», ο κ. Μεϊμαράκης είναι ο ορίτζιναλ «μάγκας», το αυθεντικό «παιδί του λαού». Ένας κανονικός «μάγκας στα (κοινοβουλευτικά) σαλόνια», που στην ανάγκη θα χτυπήσει και το χέρι στο τραπέζι και θα την επιβάλει την «εθνική συνεννόηση», όπως ακριβώς έπραξε υπερψηφίζοντας το μνημόνιο του 2015. Τυχαία λέτε να το καλλιεργεί τόσα χρόνια (και με τόση επιμέλεια) το σχετικό προφίλ;
Πέραν των κινήτρων και των στόχων του πάντως, το ερώτημα που θέτει, είναι αμείλικτο: «Εσείς πιστεύετε ότι έχει διαφορά η πολιτική Τσίπρα από την πολιτική Σαμαρά, ή την πολιτική Μητσοτάκη, αν έρθει»; Για πείτε; Τι πιστεύετε;
