«Οι θεσμοί επιστρέφουν στην Αθήνα». Ο τίτλος «παίζει» σ' όλα τα δελτία ειδήσεων, σ' ολόκληρο το Διαδίκτυο. Το γεγονός δείχνει να γίνεται δεκτό με ανακούφιση. Σα να 'ναι ένας στόχος που έμοιαζε δύσκολος και μακρινός, και που μόλις τώρα επετεύχθη.
Υπήρχε περίπτωση να μην επιστρέψουν; Οι τοποτηρητές πάντα επιστρέφουν στις αποικίες, αν και η συχνότητα της επίσκεψής τους είναι αντιστρόφως ανάλογη της προσμονής για την επίσκεψή τους. Όσο πιο πρόθυμες είναι να τους δεχτούν οι αποικίες τόσο πιο ακριβοθώρητοι γίνονται. Πάντα, όμως, επιστρέφουν.
Διασταυρωμένη πλέον η είδηση. Οι «θεσμοί» επιστρέφουν. Η κυβέρνηση το προβάλλει ως επιτυχία. Η αξιωματική αντιπολίτευση το δέχεται με ανακούφιση. Κουνώντας βεβαίως το δάχτυλο στην κυβέρνηση, «έπρεπε να έρθουν νωρίτερα» επιμένει. Πάντα στις αποικίες ο τοποτηρητής είναι ένα πρόσωπο ιερό σχεδόν, ασύγκριτα ισχυρότερο απ' τον τοπικό «κυβερνήτη». Πάντα, μόνο κοντά στους τοποτηρητές «ανασαίνουν» οι αποικίες. Όταν εκείνοι λείπουν, η ζωή στην αποικία μοιάζει να σταματά. Μόνο τα ρολόγια που μετρούν τις ώρες της απουσίας τους και τον χρόνο που απομένει για την επόμενη επίσκεψή τους συνεχίζουν να λειτουργούν.
Τι περιμένουμε απ' τους «θεσμούς»; Ό,τι κάθε αποικία που σέβεται τον ρόλο της. Περισσότερα βάρη. Το βάρος είναι για τους «αξιωματούχους» της αποικίας το μέσο για να μετρούν το δικό τους ειδικό βάρος, να διασφαλίζουν τη συνέχιση της ύπαρξής τους στα «ανώτερα αξιώματα». Δεν το σηκώνουν άλλωστε οι ίδιοι. Στις πλάτες των αποίκων το φορτώνουν πάντα. Εκείνοι μόνο υπογράφουν κι άλλες, περισσότερες παραχωρήσεις. Και χαίρονται την κάθε τους υπογραφή, που πιστοποιεί τελεσίδικα το «αξίωμά» τους. Αξίωμα κάλπικο, που τίποτε δεν σημαίνει, που καμιά εξουσία δεν συνεπάγεται. Μια λέξη του τοποτηρητή αρκεί για να χάσουν τον τίτλο τους. Τι εξουσία είχαν, π.χ., οι «Αλεξανδρινοί Βασιλείς»; Πέρα απ' τον τίτλο τους;
Στο μεταξύ, η Αθήνα ετοιμάζεται. Ίσως να πέσει πάλι άσφαλτος στους δρόμους που οδηγούν τους «θεσμούς» απ' το Χίλτον στα Υπουργεία ή τη Βουλή. Μικρό πράγμα είναι αυτό; Να, ήδη, το πρώτο-πρώτο κέρδος απ' την επιστροφή τους! Προσοχή μόνο μην πατήσουν τις «κόκκινες γραμμές» μας!
