Βγαίνει στο πρωινό τυλιγμένη ρούχα, μόνο τα μάτια είναι γυμνά, μια τουαρέγκ στην έρημο της πολυκατοικίας, σκληρή αντανάκλαση από ένα φως μακρινό χτυπάει το γυαλί του δρόμου μπροστά της, υπερμεγέθη πριόνια κρεμασμένα στο λευκό φόντο παίζουν την μουσική του πάγου. Τζίγκλ μπελς τζίγκλ μπελς. Άλλοι τουαρέγκ περνάν δίπλα με μια κραυγή στα μάτια κρυσταλλωμένη, δείχνουν να 'χουν ξεχάσει ότι υπάρχει εκεί, έχουν ξεχάσει τα λόγια, έχουν ξεχάσει τον τρόπο να την κάνουν ήχο. Κι αυτή μαζί. Λέει να κάνει τα πίσω μπρος και το μέσα της το κάνει. Φεύγει, την εγκαταλείπει, γυρίζει πίσω, αυτή όμως πρέπει να πάει. Πρέπει να πάει στους Ανώτερους. Να πάρει την πιστοποίηση του Χρόνου. Ότι είναι. Γιατί χωρίς πιστοποίηση δεν είναι. Κι ας είναι. Κι ας μην είναι. Και να μην είναι πάλι πιστοποίηση θέλει. Κι ας είναι. Είναι δεν είναι, δεν είναι αυτό το σημαντικό. Η πιστοποίηση είναι. Θα περάσει απαλά σκέφτεται. Όσο πιο απαλά γίνεται. Σαν να μην είναι. Χτυπάει την πόρτα. Ο αυτόματος μηχανισμός της απαντάει 'ο γιατρός απουσιάζει αυτή τη στιγμή. Θα είναι μαζί σας σε δέκα λεπτά'.
Περνάει μία ώρα. Αποφεύγει να εκδηλώσει συναισθήματα. Άκρως επικίνδυνο. Λίγο της ξεφεύγει όταν έρχεται τελικά ο εκπρόσωπος των Ανωτέρων. Φοράει φόρμες γυμναστικής πάνω απ' το επίσημο άσπρη ρόμπα δέρμα της και λέει δεν με ειδοποιήσατε και δεν μπορώ να κάνω το αραχνοειδές υπερηχογράφημα της λαρυγγικής κοιλότητας ότι ώρα σας σκάει εσάς, έχουμε και μια επιστήμη να υπηρετήσουμε δεν είμαστε Κατώτεροι μαντάμ, πόσων ετών είστε; Α δεν χρειάζεται το αραχνοειδές υπερηχογράφημα της λαρυγγικής κοιλότητας, παρ' όλ' αυτά έπρεπε να με ειδοποιήσετε. Μα έκλεισα ραντεβού με τον αυτόματο μηχανισμό. Εδώ της ξεφεύγει. Λάθος. Λάθος. Σηκώνεται θηριώδης μέδουσα μπροστά της. Μη με προκαλείτε Μικρή της λέει. Μην τον προκαλείτε τον Γιατρό, γιατί ο Γιατρός αν τον προκαλείτε μπορεί να σας τρέχει για πάντα. Μαύρα φίδια στο μαλλί της κεφαλής της συρίζουν έξαλλα μπρος τα μάτια της, σκέφτεται αυτόματα ότι το μέσα της την έχει εγκαταλείψει νωρίτερα για μια ζεστασιά και δεν έχει καθρέφτη μαζί της να τα παγώσει όλα, αλλά πιστοποίηση κραυγάζει το μυαλό της, πιστοποίηση, όχι καθρέφτη, όχι. Συγγνώμη Σας ζητώ ψιθυρίζει. Τα φίδια κρύφτηκαν μ' έναν ήχο απογοήτευσης, εμφανίστηκε ντυμένο την άσπρη στολή του δέρματος το φιλοζωικό συναίσθημα της Ανώτερης Φυλής. Μη το ξανακάνετε όμως της λέει, χτυπώντας την καθησυχαστικά στην πλάτη. Κόβει την απόδειξη πληρωμής. Ορίστε. Ευχαριστώ. Όλα Κανονικά.
Βγαίνει στο μεσημέρι τυλιγμένη τα ίδια ρούχα. Μια μικρή ανάσα που ξεμυτάει αστόχαστα απ' το στόμα, την παίρνει και την κρύβει βιαστικά στην τσέπη του γιλέκου κάτω απ' το βαρύ παλτό, κατεβάζει και το σκούφο πολύ χαμηλά στα μάτια. Καμιά φορά, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί τίποτα μάτια να πυροδοτήσουν μαζί με την κραυγή τη δική της, και τις κραυγές των άλλων. Επικίνδυνο. Πολύ επικίνδυνο.
Γιατί δεν τελείωσε. Πρέπει να πάει στο Μέγαρο του άλλου Μεγάλου Τμήματος των Ανώτερων Ανθρώπων.
Λέει να κάνει τα πίσω μπρος, δε το κάνει, το κάνουν τα γόνατα όμως. Δεν ερχόμαστε της λεν. Βγάλ' τα πέρα μόνη σου. Προδότες. Ακουμπάει ένα λεπτό στον τοίχο να βρει την ισορροπία να συνεχίσει χωρίς γόνατα. Δύο αυτόματοι μηχανισμοί έρχονται κατά πάνω της με φόρα, 'απαγορεύεται' της γαυγίζουν. Είναι οι υπηρέτες των Ανώτερων Ανθρώπων. Και παίρνουν πολύ σοβαρά την τιμή αυτή. Αν τους προκαλέσεις κι αυτούς θα σε τρέχουν για πάντα. Είναι η πρώτη και μεγαλύτερη αξία που μαθαίνει όποιος θέλει να έχει την εύνοια των Ανώτερων.
Μπαίνει στο Μέγαρο. Το Μέγαρο είναι υπόγειο. Για Προστασία. Από τι δεν θυμάται κανένας πια. Και δεν χρειάζεται. Οι Ανώτεροι γνωρίζουν. Κι αυτό είναι υπέρ αρκετό.
Κατεβαίνει στην Κάτω Βαθιά Αίθουσα. Οι Ανώτεροι είναι πάνω στην Υψηλή Έδρα, ένα ξύλινο βουνό δεκαπέντε επίπεδα πάνω απ' το πλήθος που βρίσκεται στην αίθουσα. Είναι μεγαλειώδεις, ενδεδυμένοι την ενδεδειγμένη στολή με τις μάσκες από αρχαία πεθαμένα ζώα. Δεν υπάρχουν μάτια και κανένας δεν ξέρει αν είναι θηλυκό ή αρσενικό αυτό που υπάρχει κάτω απ' τη μάσκα. Δεν έχει εξάλλου καμία σημασία. Πίσω τους κρεμασμένη μια τεράστια φωτογραφία, ενός τύπου, που κρατάει μια κόκκινη καρδιά που στάζει αίμα. Κανένας δεν θυμάται ποιος είναι αυτός ο τύπος και γιατί στάζει αίμα αυτή η κόκκινη καρδιά και γιατί τον έχουν κρεμασμένο εκεί οι Ανώτεροι Άνθρωποι. Αυτοί θα γνωρίζουν κι αυτό είναι υπέρ αρκετό.
Μπροστά απ' το πλήθος και κάτω απ' τους Ανώτερους σε μια μικρή ξύλινη εξέδρα στέκεται ένας Μικρός άνθρωπος. Του απευθύνει το λόγο ο πρόεδρος των Ανωτέρων κι όσο του απευθύνει λόγο ο Πρόεδρος, ο μικρός άνθρωπος γίνεται όλο και πιο μικρός. Είναι μυστήριο πώς στέκεται στα πόδια της μια εκμηδενισμένη ύπαρξη. Μάλλον όπως το κάνει και αυτή που την έχουν εγκαταλείψει τα γόνατα και περπατάει με τους αγκώνες.
'Το ξέρετε ότι απαγορεύονται τα φυτά ή κάνετε ότι δεν το ξέρετε παράνομε; Μόνο οι Πιστοποιημένες Εταιρείες Ελεγχόμενης Επιβίωσης έχουν πιστοποίηση καλλιέργειας και κανένας άλλος. Ποιος νομίζεις ότι είσαι παράνομε; Απαντήστε μας. Ποιος νομίζετε ότι είστε;'
Απαντήστε στην κυρία πρόεδρο, επεμβαίνει ο αυτόματος μηχανισμός από την άκρη της έδρας.
'άνθρωπος;' ακούστηκε ένας ψίθυρος αδύναμος απ' το δάπεδο κάτω απ' την Υψηλή Έδρα και μπροστά από το πλήθος, φάτσα με τον τύπο με την ματωμένη καρδιά στο χέρι.
Ταραχή στο πλήθος. Λάθος ψιθύρισε κι αυτή. Λάθος.
Αυτόματα και οι δώδεκα Ανώτεροι σηκώθηκαν πάνω στην Υψηλή Έδρα. 'Σύμφωνα με τον Ιερό Κώδικα της Ανώτερης Πειθαρχίας και Επιβολής'. ΚΠΚΑ συμπλήρωσαν στην μεταξύ τους κωδική γλώσσα. Κάποιοι από τους Υπηρέτες των Ανώτερων που έχουν σπουδάσει την κωδική γλώσσα μετέφεραν την μετάφραση στο πλήθος. Και Παράνομος Και Αυθάδης. Την βαρυτέρα των ποινών. Εις το πυρ το εξώτερον. Με τη Δύναμη του Θεού και στο όνομα του Λαού ολοκληρώνει ο πρόεδρος των Ανώτερων.
Κανένας δεν γνωρίζει και δεν θυμάται πια ποιοι και τι είναι αυτοί οι τύποι θεός και λαού που επικαλείται με τόση σοβαρότητα ο πρόεδρος, αλλά δεν χρειάζεται. Θα γνωρίζουν οι Ανώτεροι κι αυτό είναι υπέρ αρκετό.
Πλησιάζει στο γραφείο έξω απ' το γραφείο του Γραφείου του Προέδρου.
'Καλύτερα να έρθεις άλλη μέρα για την Πιστοποίηση' τη συμβουλεύει ο αυτόματος μηχανισμός. 'Ο Πρόεδρος είναι πολύ συγχυσμένος σήμερα από την Αυθάδεια των Μικρών Ανθρώπων. Έχω σημειώσει ότι παρουσιάστηκες και δεν υπέπεσες σε Αμέλεια' συμπληρώνει.
Τα χρώματα του δειλινού έχουν βάψει τα βουνά μωβ και θαλασσιά και κόκκινα κι ο ήλιος λάμπει στον πλανήτη Β628. Κανένας σε τούτον τον πλανήτη, της πιστοποίησης, δεν το ξέρει αυτό, ούτε ότι κάποια μάτια χωρίς κρυσταλλωμένη κραυγή πάνω τους δακρύζουν μ' αυτά που παρακολουθούν. Αυτοί όμως εκεί στον πλανήτη Β628, ξέρουν τι είναι αυτό που λέγαν θεό παλιά κάποιοι άνθρωποι της γης. Είναι ένας τύπος στον Πέρα Γαλαξία που όταν φτάνεις εκεί μετράει το υγρό στοιχείο των ματιών σου. Όχι για να σε ανταμείψει ή να σε τιμωρήσει αλλά απλά γιατί το δικαιούσαι. Ως ύπαρξη. Αυτόνομη. Η μόνη σου πιστοποίηση σου λέει είναι το κλάμα των ματιών σου. Και δεν αγαπάει τις μικροποσότητες. Μετά κάθεται μαζί σου και κερνάει τσίπουρο, γελάτε μαζί δυνατά, αγκαλιάζεστε και κλαίτε, βρίζετε και λέτε αστεία πρόστυχα και γλυκά κι όταν πέφτει το βράδυ πάτε να βρείτε την αγάπη σας να κοιμηθείτε αγκαλιά.
Είχε σκοτεινιάσει πια όταν γύρισε πίσω. Της πήρε ώρες να φτάσει χωρίς γόνατα και χωρίς το μέσα της, σπίτι.
Ξέρω, της είπε μόλις την είδε, δεν πειράζει. Κι αύριο μέρα είναι. Κι άρχισε να της λέει στο αυτί κάτι ιστορίες περίεργες για ένα πλανήτη Βκάτι που έχει χρώματα λέει και ουρανούς και ζεστό αεράκι και θάλασσες γαλάζιες μέχρι που ενώθηκαν κι αποκοιμήθηκαν. Αύριο δε θα θυμάσαι τίποτα απ' αυτά που σου είπα τώρα, μονολόγησε το μέσα της. Μόνο αυτό να θυμάσαι.
Αύριο είναι μια άλλη μέρα. Το 'λεγε και μια παλιά Γυναίκα. Αύριο είναι μια άλλη μέρα.
Hallelujah.
image made by xetobyte
