Σε εξέλιξη βρίσκεται από τις 5.30 το απόγευμα η 5η διάσκεψη της διευρυμένης Ολομέλειας του ΣτΕ για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Όπως φαίνεται, εντός του σώματος του δικαστηρίου έχουν διαμορφωθεί δύο ισχυρές «τάσεις» σε σχέση με τη συνταγματικότητα η μη του νόμου Παππά, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι πιθανό η σημερινή διαδικασία να μην καταλήξει σε οριστική απόφαση.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες δικαστικών κύκλων, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο το Συμβούλιο της Επικρατείας να μην εκδώσει οριστική απόφαση, αλλά να εκδώσει προδικαστική απόφαση με την οποία θα δίνει χρόνο στην Πολιτεία, προκειμένου να συγκροτηθεί το ΕΣΡ και στη συνέχεια να επανέλθει η Ολομέλεια, μετά το διάστημα αυτό, υπό άλλη σύνθεση, για να κρίνει οριστικά το ζήτημα των προσφυγών των τηλεοπτικών καναλιών.
Σημειώνεται ότι οι προσφυγές των καναλιών εναντίον του νόμου Παππά, αφορούν δύο επίπεδα:
1) Οι αρμοδιότητες ΕΣΡ, αν δηλαδή μόνο στο Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο απονέμεται από το Σύνταγμα η αρμοδιότητα να διαχειρίζεται τα των τηλεοπτικών αδειών ή εάν μπορεί τέτοιες αρμοδιότητες να ασκήσει και ο Υπουργός Επικρατείας, όπως έχει προβλέψει ο νόμος Παππά.
2) Ο αριθμός των αδειών, αν δηλαδή ο περιοριστικός από το νόμο αριθμός των πανελλαδικής εμβέλειας καναλιών (που προβλέπει 4 άδειες), προσκρούει στο Σύνταγμα και την ευρωπαϊκή νομοθεσία που προβλέπει τον πλουραλισμό και την πολυφωνία.
Είναι προφανές, ότι εάν το ΣτΕ κρίνει ότι το πρώτο ζήτημα αντιμετωπίζει ζήτημα αντισυνταγματικότητας, δεν θα «περάσει» καν στο δεύτερο.
Οι «τάσεις»
Κεκλεισμένων των θυρών πραγματοποιήθηκε την περασμένη Δευτέρα η διάσκεψη του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, όπου συζητήθηκε επί της ουσίας η αίτηση των καναλιών να κηρυχθεί αντισυνταγματικός ο νόμος Παππά για τη ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου.
Όπως φαίνεται εντός του σώματος έχουν συγκροτηθεί δύο «τάσεις». Κατά τη διάσκεψη της Δευτέρας, ο Σύμβουλος Επικρατείας Γιώργος Παπαγεωργίου ολοκλήρωσε την εισήγησή του και τάχθηκε υπέρ της συνταγματικότητας του νόμου, σημειώνοντας τη δυσκολία συγκρότησης, στην παρούσα φάση, του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου είχε εισηγηθεί επίσης στην προ-προηγούμενη διάσκεψη, να κριθούν ως απαράδεκτες οι προσφυγές των τηλεοπτικών σταθμών, κάτι το οποίο απέρριψε η ολομέλεια του δικαστηρίου με ψήφους 16/9.
Επομένως, από τη μία υπάρχει η άποψη που υποστηρίζει ότι η παρούσα κυβέρνηση αντιμετώπισε όλο το προηγούμενο διάστημα αντικειμενική αδυναμία να οδηγήσει σε συγκρότηση του ΕΣΡ και, κατόπιν αυτού του δεδομένου, ο αρμόδιος Υπουργός ανέλαβε να οργανώσει και να διεκπεραιώσει τη διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών. Φαίνεται επίσης να υπάρχουν φωνές, οι οποίες τονίζουν τη σημασία που έχει ήδη καταγράψει η μέχρι τώρα εφαρμογή του νόμου για το δημόσιο συμφέρον, κυρίως σε ό,τι αφορά τα κέρδη που αποκόμισε το δημόσιο ταμείο από τη διεξαγωγή του διαγωνισμού και από την καταβολή των προκαταβολών από τους υπερθεματιστές.
Η άλλη πλευρά, επικαλείται τη σαφή, κατά την ανάγνωσή της, διάταξη του Συντάγματος που αναθέτει στο ΕΣΡ την αρμοδιότητα για τη ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου και, εντός αυτού του πλαισίου, για τη χορήγηση αδειών. Ακόμα, η άποψη αυτή φαίνεται ότι αναφέρεται και στην πρόσφατη νομολογία του ΣτΕ, με βάση την οποία αρμόδιο για τη λειτουργία των τηλεοπτικών καναλιών είναι το ΕΣΡ (γίνεται επίκληση και στην ανάλογη πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ για το μαύρο στην ΕΡΤ).
Εάν τελικά το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο κρίνει ότι μόνο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης μπορούσε να οργανώσει και να φέρει σε πέρας τη διαγωνιστική διαδικασία και όχι ο υπουργός κατά την πρόβλεψη του νόμου, τότε ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες προσκρούει στις προβλέψεις του Συντάγματος και θα πρέπει να αλλάξει.
Αντιθέτως, αν η πλειοψηφία των 25 Συμβούλων Επικρατείας κρίνει ότι δεν υπάρχει αντισυνταγματικότητα στο νομοθέτημα με την υφιστάμενη μορφή του, τότε η εφαρμογή του νόμου θα συνεχιστεί κανονικά.
