Τόνους μελάνι σπαταλά η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προβάλλοντας τα «θετικά μέτρα» της συμφωνίας που κλείστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες με τους δανειστές (σ.σ.: μια «προκαταρκτική τεχνική συμφωνία», μα η συγκεκριμένη λεπτομέρεια καθόλου δεν μειώνει το εύρος των πανηγυρισμών από κυβέρνηση και παρατρεχάμενους). Στο μεταξύ, με ιδιαίτερη διακριτικότητα και χωρίς καν να δοθεί έκταση στα δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών, ανακοινώθηκε και η συμφωνία πώλησης «μονάδων της ΔΕΗ». Μια συμφωνία που έγινε στο πλαίσιο της «ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης» και που, εφόσον ολοκληρωθεί, θα παραδώσει τα λιγνιτικά κοιτάσματα της χώρας στα χέρια «ιδιωτών επενδυτών».
Αυτό για αρχή, καθώς στη συμφωνία πρόβλεψη υπάρχει και για υδροηλεκτρικές μονάδες: απλώς οι τελευταίες αφήνονται σε δεύτερο χρόνο, «εφόσον κριθεί αναγκαίο» (σ.σ.: να έχει στο μεταξύ ολοκληρωθεί και η πώληση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, να ξέρει ο αγοραστής τι έχει μείνει από νερό για να αγοράσει). Και βεβαίως, δεν πωλούνται όλες οι λιγνιτικές μονάδες: μόνο το... 40% βγαίνει – σε αυτή τη φάση – στο σφυρί με διαδικασίες fast track. Η επίσημη δικαιολογία αφορά την αντιμετώπιση της... μονοπωλιακής πρόσβασης της ΔΕΗ στους ελληνικούς λιγνίτες, σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που εκδόθηκε – μεσούσης της διαπραγμάτευσης – τον Δεκέμβριο του 2016 και στην ουσία επανέφερε σε ισχύ παλαιότερες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (σ.σ.: του 2008 και του 2009).
Έτσι, προκειμένου να σπάσει το «μονοπώλιο», το ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο να ξεπουλήσει κοιτάσματα λιγνίτη (σ.σ.: η συμφωνία δεν αφορά μόνο μονάδες της ΔΕΗ που καίνε λιγνίτη, αλλά ΚΑΙ ορυχεία). Με στόχο να χρυσωθεί το χάπι του μεγαλύτερου ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας μετά την πτώχευση του 1893, επιτρέπεται σε εταιρείες του ευρύτερου δημόσιου τομέα να συμμετάσχουν στα επενδυτικά σχήματα που θα στηθούν για τη λεηλασία των λιγνιτικών κοιτασμάτων, μα θα πρέπει ο «δυνητικός επενδυτής» να έχει: α) εμπειρία – και μάλιστα αποδεδειγμένη – στην αγορά ενέργειας, β) κεφάλαιο. Διασφαλίζεται δηλαδή πως, στην πράξη, καμιά εταιρεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα δεν θα έχει πρόσβαση στα επενδυτικά σχήματα, καθώς, και να έχει την απαιτούμενη εμπειρία, δύσκολα – με το νέο μνημόνιο – θα μπορεί να διαθέσει κεφάλαιο.
Τα παραπάνω αφορούν την «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας», μα μη φανταστείτε πως οι... απελευθερωτικές ενέργειες σταματούν εδώ. Στο σφυρί βγαίνει και το 66% του ΔΕΣΦΑ (σ.σ.: φυσικό αέριο), στο πλαίσιο της «απελευθέρωσης της αγοράς φυσικού αερίου». Μην ανησυχείτε πάντως, ο «δυνητικός επενδυτής» θα πρέπει να είναι Ευρωπαίος Διαχειριστής (σ.σ.: όπερ σημαίνει, εκ Γαλλίας ή Γερμανίας ορμώμενος), «για λόγους ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης». Το ξεπούλημα εδώ ξεκινά στην ουσία τον Σεπτέμβριο του 2017, καθώς μέχρι τότε πρέπει να έχει καταρτιστεί ο σχετικός «οδικός χάρτης».
ΥΓ.: Αν τα παραπάνω σας φαίνονται ανούσιες λεπτομέρειες και ακόμη πανηγυρίζετε για το κλείσιμο της – τεχνικής – συμφωνίας κυβέρνησης και δανειστών, προσέξτε μια λεπτομέρεια: για να τεθούν σε ισχύ τα «θετικά μέτρα», θα πρέπει πρώτα να έχει «πιαστεί» ο στόχος του πλεονάσματος 3,5% για το 2018. Αν ο στόχος είναι χαμηλότερος...
