«Αναμφίβολα παγκόσμια πατέντα» χαρακτηρίζει η ΓΣΕΒΕΕ την «ιδέα που διακινείται» για την (ουσιαστική) κατάργηση της Κυριακής αργίας και το μόνο που θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε εδώ είναι πως δεν έχει – σε καμία περίπτωση! – άδικο. Γεγονός είναι πως η η ιδέα συνεχίζει να διακινείται, έστω κι αν δεν υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις από πλευράς κυβέρνησης.
Το να αναζητηθεί στοιχειώδης λογική στην προσδοκία αύξησης της κατανάλωσης σε ενδεχόμενη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τα εμπορικά (σ.σ.: και ίσως... όχι μόνο για τα εμπορικά) δεν έχει καν νόημα. Πώς ακριβώς μπορεί να προκύψει αύξηση της κατανάλωσης αν τα καταστήματα μείνουν ανοιχτά ΚΑΙ τις Κυριακές σε μια χώρα που ο μέσος πολίτης δυσκολεύεται ακόμη και για την προμήθεια των απολύτως απαραίτητων για την επιβίωσή του; Ο μόνος ωφελημένος από ένα τέτοιο μέτρο δεν είναι άλλος απ' τις μεγάλες αλυσίδες και τις πολυεθνικές, καθώς μια επιπλέον μέρα λειτουργίας την εβδομάδα χωρίς αμφιβολία θα αποτελειώσει πολλές απ' τις μικρές επιχειρήσεις που ακόμη δεν έχουν βάλει λουκέτο.
Αν ο στόχος είναι να κερδίσουν κι άλλο έδαφος οι πολυεθνικές, η κατάργηση της Κυριακής αργίας σαφώς και τον υπηρετεί. Τα όσα λέγονται περί «νέων θέσεων εργασίας» έχουν ως μοναδικό στόχο να γλυκάνουν το χάπι, εκτός κι αν μιλάμε για κωπηλάτες σε ρωμαϊκές γαλέρες. Σημειώστε πάντως ότι ακόμη και στην ακμή του ρωμαϊκού στόλου, οι «θέσεις εργασίας» (σ.σ.: των κωπηλατών) παρέμεναν σταθερές: νέος κωπηλάτης προέκυπτε όταν πέθαινε απ' την εξάντληση ο προκάτοχός του.
Το καλό είναι ότι (όπως σημειώνει και η ΓΣΕΒΕΕ) τα οικονομικά αποτελέσματα στην αγορά από τη λειτουργία των 8 Κυριακών το έτος δείχνουν σημαντική κάμψη του κύκλου εργασιών τα χρόνια εφαρμογής του μέτρου. Το κακό είναι ότι η κάμψη του κύκλου εργασιών καθόλου δεν έχει μειώσει τα κέρδη των αλυσίδων και των πολυεθνικών. Και στο μεταξύ, υπάρχουν πάντα οι χρήσιμοι ηλίθιοι που θα σπεύσουν να χαρακτηρίσουν «θετική» την λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου. Υπάρχουν ακόμη οι έμμισθοι κονδυλοφόροι που θα φροντίσουν να βγάλουν τους προαναφερθέντες χρήσιμους ηλίθιους σε δελτία ειδήσεων και εκπομπές «δημοσιογραφικής έρευνας» προκειμένου να «αποδείξουν» πόσο πρωτοποριακό μέτρο είναι η εργασία επτά ημέρες την εβδομάδα. Αρχικά για τα εμπορικά. Ακολούθως...
«Όλου του κόσμου οι Κυριακές»; Αν το μέτρο εφαρμοστεί, θα μιλάμε για τις «Κυριακές των πολυεθνικών» και θα 'ναι σφάλμα να φαντάζεστε εαυτόν στο ρόλο του ευτυχισμένου καταναλωτή που βολτάρει στην κυριακάτικη λιακάδα και κάνει παράλληλα και τα ψώνια του. Σε μια κοινωνία σκλάβων άλλωστε, οι μόνοι που δικαιούνται ανάπαυση και αναψυχή είναι οι αφέντες.
*Ο τίτλος δανεισμένος απ' το ομώνυμο τραγούδι (συνθέτης Χρ. Νικολόπουλος, στιχουργός Λ. Παπαδόπουλος)
