Είναι γεγονός πως η Ιερά Σύνοδος στη χθεσινή της συνεδρίαση (Τρίτη 27 Ιουνίου) αποφάσισε την κατάργηση κάποιων τραγουδιών από το μάθημα των Θρησκευτικών. Αποτελεί επίσης γεγονός η σφοδρή κριτική που ασκήθηκε σήμερα στη λογοκριτική παρέμβαση της Ιεράς Συνόδου: μια κριτική που συνοδεύτηκε από επισημάνσεις περί οπισθοδρομικότητας της Εκκλησίας, από αναφορές στην Ιερά Εξέταση και λοιπά συναφή. Η όλη συζήτηση που άνοιξε με φόντο την «ιερή» λογοκρισία πάντως, δείχνει να μη λαμβάνει καν υπόψη ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: πως η παρέμβαση της Εκκλησίας δεν προέκυψε από το πουθενά, καθώς έκανε χρήση σχετικής εξουσίας που της παραχωρήθηκε. Εκεί είναι που πρέπει να σταθούμε, κι από εκείνο το σημείο θα έπρεπε να ξεκινά η συζήτηση.
Το πόσο «προοδευτικό» ή όχι είναι ένα ιερατικό σώμα, δεν είναι – και δεν πρέπει να είναι – το αντικείμενο της συζήτησης. Παρόμοια ζητήματα μπορούν να απασχολούν τους ανά τη χώρα πιστούς. Το αν μια «κοσμική» εξουσία πρέπει να παραχωρεί τμήματα των αρμοδιοτήτων της σε μια «πνευματική» εξουσία είναι το μείζον, και ίσως, το μοναδικό προς συζήτηση θέμα. Πρέπει ή όχι να διαχωριστούν Κράτος και Εκκλησία; Αν η απάντηση είναι «όχι» τότε κακώς διαμαρτύρονται διάφοροι «ευαίσθητοι αριστεροί» και μεγαλοδημοσιογράφοι. Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε οι διαμαρτυρίες θα έπρεπε να έχουν άλλον αποδέκτη, και όχι την Ιερά Σύνοδο.
Μα – θα πείτε ίσως – δε θα 'πρεπε η Εκκλησία να προσαρμοστεί στη σύγχρονη εποχή; Αν συγκαταλέγετε εαυτόν στους πιστούς, συζητήστε το με τον παπά της ενορίας σας. Αν όχι, μην ανακατεύεστε σε πράγματα που δε σας αφορούν. Αφήστε την Εκκλησία να πράξει όπως εκείνη νομίζει, μα μην αφήνετε παράλληλα την Πολιτεία να της δίνει λόγο στην εκπαίδευση, ή σε όποια άλλη αρμοδιότητα ανήκει στην Πολιτεία. Έκαστος στον τομέα του. Κι αν θέλει η Εκκλησία να κατακεραυνώσει από άμβωνος τον τρόπο διδασκαλίας των Θρησκευτικών, π.χ., ας το πράξει. Δικαίωμά της δεν είναι;
Για να μη μακρηγορούμε: μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να έκρυψε κάτω απ' το χαλί το θέμα του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, μα θα έπρεπε να γνωρίζει πως θα το βρει μπροστά της. Κακώς πέφτουν απ' τα σύννεφα κι αγανακτούν στελέχη της και κομματικά της μέλη με φόντο την «ιερή» λογοκρισία. Ας φρόντιζαν να προχωρήσουν τη σχετική διαδικασία αποδέσμευσης. Θα πείτε: θα έπρεπε παράλληλα να αναλάβουν και το πολιτικό κόστος μιας τέτοιας κίνησης. Εκεί είναι προφανώς η δυσκολία, κι όχι στα «απαρχαιωμένα μυαλά» των μελών της Ιεράς Συνόδου.
Υ.Γ.: «Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;/ Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω./ Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις/ σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις./ Πρότεινέ μου κάποια λύση/ δε θα σου παρακοστίσει...» (Νικόλας Άσιμος, «Μπαγάσας»)
