Ενάμιση περίπου μήνα νωρίτερα, η ετήσια έκθεση του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ κατέγραφε πως οι επτά στους δέκα νέους της χώρας είναι πρόθυμοι να μεταναστεύσουν προς πάσα κατεύθυνση, με μόνο κριτήριο τη διασφάλιση εργασίας. Σήμερα η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κ. Φ. Γεννηματά μιλώντας για τους νέους δήλωνε ότι «το μέλλον τούς ανήκει». Η ίδια έθετε και τον νέο «εθνικό στόχο», που δεν είναι άλλος απ' το «να κρατήσουμε τους νέους στον τόπο μας». Εκείνους που είναι πρόθυμοι να μεταναστεύσουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη μόνο και μόνο για να βρουν δουλειά.
Τα παραπάνω ειπώθηκαν σε εκδήλωση της Νέας Γενιάς της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στο Μεταξουργείο. Στο μεταξύ, 510 χιλιόμετρα προς Βορρά (Θεσσαλονίκη), στην έναρξη των εργασιών του 2ου Ελληνογερμανικού Φόρουμ Νεολαίας, η εκπρόσωπος του γερμανικού ινστιτούτου κοινωνιολογικών ερευνών SINUS Akademie, δρ Γκ. Σάμπαχ, παρουσίαζε στοιχεία από την πανευρωπαϊκή έρευνα «Generation What» για τις επιθυμίες των νέων (σ.σ.: θα δημοσιευθεί τον επόμενο μήνα). Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, το 92% των νέων της Ελλάδας δεν εμπιστεύεται την πολιτική (σ.σ.: το αντίστοιχο ποσοστό στη Γερμανία φτάνει το 66%). Ίσως η κ. Γεννηματά θα έπρεπε να θέσει τον προαναφερθέντα νέο «εθνικό» της στόχο μερικά χρόνια νωρίτερα; Πριν από τον Δεκέμβρη του 2008 κατά προτίμηση;
Ενώ συνέβαιναν αυτά, ενόσω δηλαδή η Δημοκρατική Συμπαράταξη ασχολούνταν με τους νέους και το Ελληνογερμανικό Φόρουμ Νεολαίας προχωρούσε στην παρουσίαση στατιστικών, μαθητές πραγματοποιούσαν συλλαλητήριο διαμαρτυρόμενοι για τις αλλαγές στην εκπαίδευση που προωθεί το Υπ. Παιδείας. Απ' το – όχι ιδιαίτερα μαζικό – συλλαλητήριο δεν έλειψαν και τα επεισόδια, με ομάδα νεαρών να εκσφενδονίζει μολότωφ στο προαύλιο της Βουλής και την ΕΛ.ΑΣ. να προχωρεί σε προσαγωγές. Μάλλον οι μαθητές δεν είχαν έγκαιρα πληροφορηθεί τον νέο «εθνικό στόχο» που έθετε η κ. Γεννηματά. Ή τους αντίστοιχους στόχους που θέτουν (ή θα θέσουν στο προσεχές μέλλον) τα άλλα κόμματα που προπαγανδίζουν τον μνημονιακό μονόδρομο.
Το τι τους περιμένει, άλλωστε, το γνωρίζουν οι νέοι. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ο «υποκατώτατος» μισθός. Κι εργασιακή δουλεία με μισθούς πείνας στις ΕΟΖ του μέλλοντός τους. Όλα εκείνα τα πράγματα δηλαδή που «λησμονούν» να αναφέρουν οι επαγγελματίες της πολιτικής την ώρα που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την προθυμία των νέων να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους κι αναζητούν τρόπους για να τους κρατήσουν «στον τόπο μας». Εκείνον τον «τόπο» που οι νέοι ήδη γνωρίζουν πως δεν τους ανήκει.
