Μια σειρά από αλλαγές στον χώρο της εκπαίδευσης εξήγγειλε ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας επισκεπτόμενος σήμερα το υπουργείο Παιδείας. Σημαντικότερη (;) εξ αυτών, η «κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων», που θα επιτευχθεί με τη «ριζική αναβάθμιση των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου», με τον πρωθυπουργό να επικεντρώνει παράλληλα και στην «εμβληματική πρωτοβουλία» που αφορά τη δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
Στόχος των αλλαγών η αποτροπή πρόσβασης στην Παιδεία μόνο όσων έχουν την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσουν το σχετικό «εμπορεύσιμο προϊόν» (σ.σ.: «Η Παιδεία έγινε στόχος συστηματικής και συντονισμένης προσπάθειας ώστε να γίνει εμπορεύσιμο προϊόν» σημείωσε χαρακτηριστικά), μα είναι αντικείμενο μεγάλης συζήτησης το αν οι αλλαγές που δρομολογούνται θα ανατρέψουν το αναμφίβολα ταξικό πρόσημο το οποίο έχει σήμερα η εκπαιδευτική διαδικασία ή θα το ενισχύσουν. Η κατάργηση των Πανελλαδικών θα δώσει, π.χ., τη δυνατότητα σε έναν φτωχό μαθητή να σπουδάσει Φιλοσοφία; Ή θα τον οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στο – υπό ίδρυση – «Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής»;
Με δεδομένο πως το – υπό ίδρυση – Πανεπιστήμιο θα αποτελέσει τη συγχώνευση των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, στο οποίο μάλιστα θα δημιουργηθούν και «διετείς δομές που θα δίνουν ευρωπαϊκούς τίτλους για τους αποφοίτους των επαγγελματικών λυκείων», και συνυπολογίζοντας ότι μετά τη «ριζική αναβάθμιση των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου» θα είναι το απολυτήριο εκείνο που «θα καθορίζει την εισαγωγή στα πανεπιστήμια», το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ένα. Η σφαγή των Πανελλαδικών θα λαμβάνει πλέον χώρα στις δυο τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Εκεί θα γίνεται το «ξεσκαρτάρισμα» προκειμένου οι μη έχοντες την οικονομική δυνατότητα να οδηγούνται στην τεχνική εκπαίδευση (σ.σ.: την οποία θα βαφτίσουμε «πανεπιστημιακή») και οι γόνοι των εύπορων οικογενειών να μπορούν να επιλέγουν τις σχολές της αρεσκείας τους χωρίς το άγχος των Πανελλαδικών. Μια ιδιαίτερα υψηλή βαθμολογία στο «εθνικό απολυτήριο» (σ.σ.: δεν το είπε «εθνικό» ο κ. Τσίπρας, μπορεί στο μεταξύ να βαφτιστεί και «μη ταξικό») θα είναι το μόνο που απαιτείται.
Όσον αφορά τις λοιπές αλλαγές; Καλή η εξαγγελία για 22 μαθητές ανά τάξη, αλλά... πώς θα επιτευχθεί αυτό όταν οι διορισμοί εκπαιδευτικών γίνονται υπό συνθήκες μνημονίου; Πιθανόν βεβαίως οι εγκέφαλοι του υπ. Παιδείας να θεωρούν πως αρκεί η επιμήκυνση του ωραρίου των ήδη υπηρετούντων εκπαιδευτικών. Οι οποίοι προφανώς θα προετοιμάζονται για το μάθημά τους μέσα στα μέσα συγκοινωνίας κι ενώ θα τρέχουν ως σκυταλοδρόμοι από το ένα σχολείο στο άλλο προκειμένου να «καλυφθούν τα κενά».
Ενδιαφέρουσα και η εξαγγελία για μετατροπή όλων των δημοτικών σχολείων σε ολοήμερα (σ.σ.: στόχος που θα επιτευχθεί με... οκταμηνίτες δασκάλους; Ή με ωρομίσθιους;). Συνδυασμένη πάντως με τη διετή φοίτηση στα νηπιαγωγεία, περισσότερο ως μετατροπή του σχολείου σε πάρκινγκ παιδιών ακούγεται, προκειμένου οι γονείς τους να μπορούν με σχετική άνεση να προσφέρουν τις – φθηνά αμειβόμενες – υπηρεσίες τους στους «ιδιώτες επενδυτές» που θα σώσουν (προσεχώς!) την ελληνική οικονομία.
Να θέσουμε ξανά το ερώτημα αν οι αλλαγές θα οδηγήσουν σε μια Παιδεία χωρίς ταξικό πρόσημο; Ή έχετε ήδη βγάλει τα συμπεράσματά σας;
