Σε ερωτήματα που διατρέχουν τον πυκνό σε γεγονότα πολιτικό χρόνο από τον Ιανουάριο του ’15 μέχρι σήμερα απάντησε η τέως Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην εκπομπή του Τάσου Τρύφωνος, Τετ-α-τετ που μεταδόθηκε την προηγούμενη εβδομάδα από τον τηλεοπτικό σταθμό ΡΙΚ.
Από την εκλογή της στη θέση του τρίτου ανώτατου πολιτειακού παράγοντα, τις δράσεις και τις προτάσεις της για την ενίσχυση της διαπραγματευτικής μας θέσης και την προπαγάνδα που οι αντίπαλοί της έστησαν γύρω από το πρόσωπό της μέχρι την καθοριστική 9η Ιουλίου που σηματοδότησε την αρχή του τέλους του ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε και τις εκλογές εξπρές - κόντρα στην απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής που έκανε λόγο για διεξαγωγή συνεδρίου τον Σεπτέμβρη - η Ζ. Κωνσταντοπούλου κάνει έναν απολογισμό, εντοπίζει τα λάθη της, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν μετανιώνει για ορισμένα από αυτά και ατενίζει με πείσμα και αγωνιστικότητα το μέλλον, επισημαίνοντας ότι οφείλουμε να ανοίγουμε δρόμους, ακόμα κι εκεί που εμφανίζεται να μην υπάρχει εναλλακτική.
Ακολουθούν σταχυολογημένα τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης:
– Δεν φέρω ως τιμή το γεγονός ότι με ψήφισε ως Πρόεδρο της Βουλής και το μνημονιακό μπλοκ. Ας είμαστε ειλικρινείς: κάποιοι θέλησαν να ανταλλάξουν την ψήφο τους με μία ευμενή μεταχείριση, χωρίς εγώ τουλάχιστον να τους δώσω τέτοιο δικαίωμα και χωρίς ποτέ να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να παραβιάσω το καθήκον υπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος για λίγες ψήφους, τις οποίες ούτε ζήτησα ούτε ήθελα.
– Ο αυταρχισμός είναι κάτι το οποίο απεχθάνομαι, ακριβώς γιατί τον έχω υποστεί και σε πολιτικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Η δική μου θεώρηση είναι απέναντι και στον αυταρχισμό και στην άσκηση εξουσίας, γι’ αυτό και στην Προεδρία της Βουλής προσπάθησα να καταδείξω ότι η θέση του ΠτΒ δεν είναι θέση εξουσίας, αλλά ευθύνης και αποκατάστασης των σχέσεων της κοινωνίας με τη Βουλή.
- Δεν θεωρώ ότι είμαι παρεξηγημένο πρόσωπο. Υπάρχουν εκείνοι που εν γνώσει τους προσπαθούν να δημιουργήσουν μία τερατώδη εικόνα, ακριβώς γιατί γνωρίζουν ότι με έχουν απέναντι. Αντίθετα οι πολίτες βλέπουν πολύ μακριά, πέρα από την προπαγάνδα κι έτσι όλη αυτή η διαστρέβλωση, η οποία νομίζω ότι είναι και χονδροειδής, δεν βρίσκει έδαφος.
– Τον Φεβρουάριο πρότεινα να συγκροτήσουμε ομάδες εργασίας και να χτίσουμε τα εργαλεία άμυνας της διαπραγμάτευσης. Επειδή αυτή η πρόταση δεν αποτέλεσε αντικείμενο απόφασης –όπως τίποτα δεν αποτελούσε αντικείμενο απόφασης στην Κοινοβουλευτική Ομάδα με ευθύνη εκείνων που είχαν τη διεύθυνσή της- εκείνο που έκανα ήταν η συγκρότηση τέτοιων εργαλείων σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό (βλ. Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, Επιτροπή για τις γερμανικές οφειλές κλπ.). Τίποτα από αυτά δεν αξιοποιήθηκε, ενώ αυτό θα μπορούσε να γίνει και καθ’ όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, αλλά και την τελευταία στιγμή.
– Ήταν καθοριστική η 9η Ιουλίου, η ημέρα που μου ανακοινώθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα ότι θα έφερνε στο Κοινοβούλιο με κατεπείγουσα διαδικασία μια εξουσιοδότηση, με την οποία θα ζητούσε την έγκριση της Βουλής προκειμένου να υπογραφεί η συμφωνία. Αυτό που μου έδωσε ως προδιαμορφωμένο κείμενο ήταν ένα ηπιότερο περιεχόμενο από αυτό που τελικά υπεγράφη, δεν έπαυε όμως να ήταν στην ουσία ταυτόσημο με αυτά που είχε τέσσερις μέρες νωρίτερα απορρίψει ο ελληνικός λαός με 62%.
Ήταν λοιπόν ανεξήγητο και απαράδεκτο για μένα να εισαχθεί τέτοια διαδικασία στη Βουλή. Ο Τσίπρας μου είπε ότι δεν πίστευε ότι θα υπάρξει συμφωνία και η εξουσιοδότηση ήταν το ανάχωμά του έναντι των δανειστών προκειμένου να είναι σαφές ότι ήταν δική τους η ευθύνη αν τελικά δεν επιτυγχανόταν συμφωνία. Αυτά βεβαίως δύσκολα γίνονται αποδεκτά και όπως η ιστορία έδειξε δεν ίσχυαν. Εγώ ως τελευταία ένδειξη μιας ελάχιστης πια εμπιστοσύνης ψήφισα «παρών» και όχι αρνητικά, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί το ηχηρό «όχι» του δημοψηφίσματος.
– Στη συνείδηση μου δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ και από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποχώρησα ποτέ. Δέχθηκα μία πρωτοφανή επίθεση από την Κυβέρνηση, η οποία κορυφώθηκε κατά τη ψήφιση του τρίτου μνημονίου, όταν στην ομιλία μου αποχώρησε σύσσωμη η Κυβέρνηση από τη Βουλή, - πράγμα που σηματοδότησε την αποχώρηση της από τις κοινές μας αρχές. Δυστυχώς συμπορεύτηκα και συνυπήρξα με ανθρώπους που δεν το είχαν σε τίποτα να προδώσουν τους συντρόφους τους, το λαό και τις κοινές μας δεσμεύσεις. Αυτό που πειθήνια υπηρετούν είναι ό,τι πιο σκληρό, αντιλαϊκό, νεοφιλελεύθερο και αντιδημοκρατικό. Δεν έχω καμία δεύτερη σκέψη σχετικά με τις επιλογές μου, οι οποίες είχαν κόστος εν αντιθέσει με τις επιλογές άλλων. Το βίωμα είναι τραυματικό, αλλά πρέπει να γίνει συνείδηση για να προχωρήσεις παραπέρα.
- Υπερασπίστηκα τον Α. Τσίπρα μέχρι την τελευταία στιγμή με την μεγαλύτερη ανιδιοτέλεια και τη μεγαλύτερη συνέπεια. Το έκανα έχοντας πλήρη πεποίθηση ότι ήταν πιστός στις κοινές μας αρχές. Έκανα λάθος, τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και πάμε πέρα από τα λάθη μας. Η ιστορία θα κρίνει αμείλικτα εκείνους που διέψευσαν και πρόδωσαν.
- Το να αποδεικνύονται άνθρωποι και πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων και μικρότεροι της εμπιστοσύνης που τους έδειξες χαρακτηρίζει εκείνους. Στην πολιτική αποτελεί προϋπόθεση η εφαρμογή της αρχής της εμπιστοσύνης. Δυστυχώς η πολιτική από πολλούς ασκείται με ένα τεκμήριο υποψίας. Δεν θεωρώ ότι η συνοχή και η συντροφικότητα που προϋποτίθενται, ιδίως στις μεγάλες μάχες, μπορούν να οικοδομηθούν μέσα από υπολογισμούς και ισορροπισμούς, άρα δεν θα έλεγα ότι μετανιώνω για την εμπιστοσύνη που έδειξα.
– Στις συνεννοήσεις μου με τον Α. Τσίπρα δεν υπήρχε αυτό που διακινείτο επικοινωνιακά: ένας μονίμως εξανιστάμενος Πρωθυπουργός που βάζει σε τάξη την Πρόεδρο της Βουλής. Δυστυχώς όμως, παρά τις διαβεβαιώσεις του ιδίου ότι δεν προέρχονται από εκείνον αυτές οι διαρροές και όλη αυτή η σπερμολογία, φαίνεται ότι με τη συναίνεση και τη συμμετοχή του διακινείτο αυτή η εικόνα προκειμένου να υπάρχει ένας πρόσφορος αποδιοπομπαίος τράγος.
Εγώ όλη αυτή την περίοδο συνειδητά δεν έκανα δημόσιες τοποθετήσεις και δεν προσπαθούσα να αποκαταστήσω τη δική μου εικόνα για να χειριστώ επικοινωνιακά τη δική μου θέση. Προέκρινα πάντα μια ειλικρινή - όπως θεωρούσα ότι είχα - συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό, αλλά τελικά έσφαλα.
- Είναι δυστύχημα να εμφανίζονται εν ονόματι της αριστεράς πολιτικοί, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι άλλα να λένε και άλλα να πράττουν ή να λένε και να πράττουν τα αντίθετα από αυτά που εξήγγειλαν δια μακρόν και να μην αισθάνονται καν την ανάγκη να εξηγήσουν ή να απολογηθούν.
– Δεν με εξέπληξε το αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτές οι εκλογές σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν σε πρωτοφανώς σύντομο διάστημα, έχοντας ως στόχο την πολιτική εκκαθάριση εκείνων που αντιτάσσονταν στα μνημόνια. Το στοίχημα του να δημιουργηθεί τόσο γρήγορα - σε λιγότερο από 3 εβδομάδες - ένα μέτωπο που θα κατάφερνε να εισαχθεί στη Βουλή ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Η μάχη ήταν τρομερά άνιση, αλλά έπρεπε να δοθεί, γι’ αυτό δήλωσα παρούσα.
– Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία κοινοβουλευτική ομάδα με πρόσωπα που δεν έχουν εκλεγεί με σταυρό, δηλαδή με δοτούς βουλευτές. Στις εκλογές καταγράφηκε η μεγαλύτερη αποχή σε όλη τη μεταπολιτευτική ιστορία. Εκτός από το 45% που δεν πήγε να ψηφίσει, άλλο 2,5% έριξε άκυρο ή λευκό. Το ποσοστό διατηρήθηκε στα ίδια επίπεδα, αλλά το κόμμα που ο ίδιος επιλέγει να ονομάζει ΣΥΡΙΖΑ πήρε 350.000 ψήφους λιγότερες. Το ότι αναδείχθηκε πρώτο και με μεγάλη διαφορά κατά την άποψή μου δίνει και το άπλετο πεδίο στο λαό και την κοινωνία να κρίνει αυτό που θα γίνει από δω και πέρα.
- Η πεποίθησή μου είναι ότι ο ελληνικός λαός, ο οποίος έχει δοκιμαστεί πάρα πολύ σκληρά, πάλεψε με μεγάλη αποφασιστικότητα. Το 62% του «όχι» στο δημοψήφισμα, απέναντι στην τρομοκρατία των δανειστών, το μπαράζ δηλώσεων καταστροφής και τη μιντιακή προπαγάνδα, ήταν άθλος.
Μετά η αλληλουχία των πολιτικών γεγονότων ήταν καταιγιστική με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα επεξεργασίας. Δηλαδή θεωρώ ότι οι χρόνοι μέσα στους οποίους γίνεται συνείδηση η προδοσία και η αποχώρηση από τις εξαγγελίες δεν υπήρξαν στην περίπτωση αυτή. Άλλωστε γι’ αυτό οι εκλογές έγιναν στη ζούλα. Υπήρξε μία οργιώδης παρασκηνιακή δράση και μεθόδευση για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που επετεύχθη.
Ο λαός όπως στο παρελθόν και το πρόσφατο και το απώτερο και το απώτατο, θα πατήσει στα πόδια του, θα τιμωρήσει εκείνους που τον κατέστρεψαν και θα διεκδικήσει μία αξιοβίωτη ζωή.
- Το επάγγελμά μου είναι η αγάπη μου και δεν το εγκατέλειψα παρά μόνο την περίοδο που ήμουν ΠτΒ και υπήρχε επαγγελματικό ασυμβίβαστο. Θεωρώ ότι ο πολιτικός δεν μπορεί να είναι ανεπάγγελτος και η έννοια του πολιτικού δεν μπορεί να αφίσταται της ιδιότητας του πολίτη. Επομένως, προφανώς παραμένω ενεργή και δεν πρόκειται να γίνω επαγγελματίας πολιτικός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα εγκαταλείψω την ενασχόληση μου με την πολιτική.
– Αν φτάνει κανείς σε ένα αδιέξοδο όπου μπροστά του έχει τοίχο και δεξιά του έχει το δρόμο για τον γκρεμό, τότε παίρνει ένα φτυάρι και φτιάχνει δρόμο. Δεν υπήρξαν στην πολιτική και στη ζωή και στην ιστορία της ανθρωπότητας ποτέ μονόδρομοι. Και εκεί που εμφανίζεται να μην υπάρχει εναλλακτική, εκεί είναι η ευθύνη και των ανθρώπων που ασχολούνται με τα κοινά, αλλά και της κοινωνίας και των λαών να ανοίξουν τους δρόμους.
– Δεν μπορώ και δεν δικαιούμαι να συγχωρήσω την επιλογή κάποιων να δημιουργήσουν μία Βουλή επικυρωτήριο των μνημονιακών επιλογών. Δεν μπορώ να παριστάνω ότι αυτό μου είναι αδιάφορο ή να υποκρίνομαι ότι δεν στοιχειοθετεί από τα πιο μελανά σημεία της σύγχρονης περιόδου.
(Πρώτη δημοσίευση: inagreece.gr)
