Σε ερωτήσεις χρηστών του τουίτερ απάντησε το βράδυ της Παρασκευής η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε μία συνέντευξη, διάρκειας δύο περίπου ωρών, που μεταδόθηκε ζωντανά στο διαδίκτυο.
Οι σημαντικότερες θεματικές της συνέντευξης:
Συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ.: Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες – τουλάχιστον στην περίοδο 2012-2015 που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και μετά στο πεδίο της συνεργασίας - δεν διατύπωσαν ακραίες ρατσιστικές θέσεις ή μισαλλόδοξες και ξενοφοβικές, από εκείνες που θα τους τοποθετούσαν στην ακροδεξιά. Βεβαίως υπήρχαν παραδείγματα βουλευτών και στελεχών που το έκαναν, όμως στηλιτεύθηκαν και απομονώθηκαν.
Αυτό το προσμετρούσα σαν μία επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το ότι δηλαδή ένα κόμμα που θα μπορούσε να παρεκκλίνει προς την ακροδεξιά είχε υποχρεωθεί να έρθει πολύ πιο κοντά στις δικές μας θέσεις και είχε απόσχει από τη διατύπωση ακραίων απόψεων ακριβώς για την ανάγκη μίας σύγκλησης.
Αυτή τη στιγμή το βασικό πρόβλημα των ΑΝ.ΕΛ. είναι ότι κάνανε τη μεγαλύτερη κυβίστηση που υπήρξε ποτέ: υπέγραψαν το μνημόνιο και σήμερα το εμφανίζουν ως πανάκεια.
Επιλογή του Π. Παυλόπουλου ως ΠτΔ: Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να προτείνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας από τη ΝΔ δεν με βρήκε σύμφωνη. Η αριστερά έπρεπε να προτείνει δικό της Πρόεδρο.
Αν ωστόσο καταλήγαμε σε ΠτΔ από τη ΝΔ, εκτιμούσα ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος ήταν μια καλή επιλογή. Η εκτίμηση μου αυτή, που βασίστηκε στην ελπίδα μου ότι θα επικρατούσε ο Προκόπης Παυλόπουλος που ως καθηγητής έχει στηλιτεύσει τα μνημόνια και όχι εκείνος που ως βουλευτής τα ψήφισε αφού πρώτα έλεγε ότι διαφωνεί, τελικά ήταν λάθος.
Εξεταστική Επιτροπή για τα μνημόνια: Δεν είναι σωστό που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προσπάθησαν να αποσιωπήσουν εντελώς τη δική τους ευθύνη, για να εξεταστεί μόνο το τρίτο μνημόνιο - το οποίο τότε δεν είχε καν συναφθεί.
Το τρίτο μνημόνιο, ωστόσο, πρέπει να πάει στην Εξεταστική Επιτροπή για τα μνημόνια και να αποτελέσουν αντικείμενο της εξέτασης οι συνθήκες υπό τις οποίες υπογράφηκε. Αυτή η διερεύνηση δεν αφορά μόνο την ευθύνη εγχώριων πολιτικών προσώπων, αλλά και διεθνών παραγόντων και εκπροσώπων της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους: Βασικός λόγος διεξαγωγής των εκλογών ήταν να πάψει να λειτουργεί η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Aυτοί που θα αποφασίσουν την κατάργησή της θα πρέπει να λογοδοτήσουν.
Σε περίπτωση θεσμικής της κατάργησης, η βούληση διατήρησης του δημοκρατικού της κεκτημένου περνάει στην κοινωνία. Και όσο υπάρχει η κοινωνική και δημοκρατική βούληση, η Επιτροπή θα μπορέσει να κάνει αυτά που θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν εκείνοι που τρομοκρατούνται στην προοπτική της πλήρους λογιστικής αποτίμησης του χρέους.
Πρόθεσή μου είναι η Επιτροπή να συνεδριάσει κανονικά στις 22 - 25 Σεπτεμβρίου. Στο πρόγραμμά της έχει εξέταση Βαρουφάκη για τη διαδικασία διαπραγμάτευσης που οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο, ενώ θα συζητηθούν και τα επόμενα βήματά της.
Βήματα για τη διαγραφή του χρέους: Έχει ήδη εκδοθεί το Πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και το επόμενο βήμα έπρεπε να ήταν η χρήση του στη διαπραγμάτευση και η δημόσια θέση της χώρας ότι το αποκηρύσσει ή ότι αναστέλλει την αποπληρωμή του μέχρι να ολοκληρωθεί ο δημόσιος έλεγχος του χρέους.
Βήμα απαραίτητο στη διαδικασία είναι επίσης η διεθνοποίηση του ζητήματος στα αρμόδια φόρα. Σε αυτή την κατεύθυνση ήδη δρομολόγησα τρεις πρωτοβουλίες: α). κοινοποίηση του πορίσματος σε όλους τους ευρωβουλευτές, β).κοινοποίησή του σε όλους τους Προέδρους εθνικών Κοινοβουλίων της ΕΕ, γ). κοινοποίηση σε επίπεδο ΟΗΕ και στους Προέδρους όλων των χωρών που είναι μέλη του ΟΗΕ.
Επόμενες κινήσεις ήταν η στενή συνεργασία, την οποία ανέλαβα - ως Πρόεδρος της Βουλής και όχι ως εκπρόσωπος της Κυβέρνησης - με την Ειδική Επιτροπή του ΟΗΕ για το Χρέος και η συνεργασία με τον Ανεξάρτητο Εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για το Χρέος. Άλλο βήμα, το οποίο μπορεί να χρειαστεί να αναληφθεί, είναι ενέργειες ενώπιον του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Χρέος.
Αυτά είναι μία γκάμα πρωτοβουλιών που αναφέρω δειγματοληπτικά, αξιώνοντας να υπάρξει και μία διεθνής κινητοποίηση και λήψη απόφασης για το ζήτημα της Ελλάδας.
Άρνηση χορήγησης των αποθεματικών της Βουλής: Ήταν μία τακτική αδειάσματος των ταμείων δημοσίων οργανισμών και οργανισμών της γενικής κυβέρνησης που δεν εξυπηρέτησε την πληρωμή μισθών και συντάξεων, αλλά την αποπληρωμή ενός παράνομου χρέους. Σε μένα ήταν ξεκάθαρο ότι δεν επρόκειτο να προβώ σε οποιαδήποτε διαχειριστική πράξη που αφορά την κοινοβουλευτική λειτουργία.
Αυτό το θέμα μάλιστα είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον μου με εκδικητικό τρόπο από τον κ. Δραγασάκη που ενεθάρρυνε τον κ. Μάρδα να με εγκαλεί ότι εγώ θα φταίω που δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, επειδή ισχυριζόμουν ότι η Βουλή έχει εγγυητικό κοινοβουλευτικό ρόλο και δεν μπορεί να μείνει σε πλήρη αδυναμία λειτουργίας.
Γιατί δεν συζητήθηκε στη Βουλή η πρόταση νόμου του ΚΚΕ: Είναι ψέμα ότι μπλόκαρα πρόταση του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων. Η πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ προωθήθηκε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, στον αρμόδιο Υπουργό και στην αρμόδια Επιτροπή. Το ίδιο και η πρότασή του για την κατάργηση των αντιεργατικών ρυθμίσεων. Και οι δύο προτάσεις τελικά δεν συζητήθηκαν, γιατί οι αρμόδιες Επιτροπές είχαν διαρκώς νομοσχέδια, τα οποία έφερνε με καταιγιστικό ρυθμό η Κυβέρνηση.
Το ΚΚΕ δεν αξιοποίησε τη χρυσή ευκαιρία που ανέκυψε στη Διάσκεψη των Προέδρων στις 22 και 23 Αυγούστου, τότε που προγραμματίσαμε τη διαδικασία της τελευταίας εβδομάδας της Βουλής. Εκείνες τις ημέρες θα μπορούσε να συνεδριάσει η αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, όμως κανένας εκπρόσωπος κόμματος (ούτε από το ΚΚΕ) δεν παρευρέθηκε στη Διάσκεψη των Προέδρων, εκτός από τους βουλευτές του «όχι», τους προερχόμενους από το ΣΥΡΙΖΑ που συγκρότησαν τη ΛΑ.Ε. και όσους δεν είχαμε ακόμα προχωρήσει σε αυτή την συνεργασία.
Υπάρχει λοιπόν ευθύνη του ΚΚΕ, γιατί στην κρίσιμη στιγμή απείχε μαζί με τη Χρυσή Αυγή και όλα τα μνημονιακά κόμματα και γιατί με την ίδια αποχή ματαίωσε τη βίαιη προσαγωγή του κ. Στουρνάρα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας. Υπάρχει, τέλος, ευθύνη γιατί στην κρίσιμη ψηφοφορία για το τρίτο μνημόνιο, αν και είχε τη χρυσή ευκαιρία, τρέποντας το «παρών» σε «όχι» να συμβάλλει στο μπλοκάρισμα του τρίτου μνημονίου (σ.σ. θα αναβαλλόταν η ψήφισή του για την επόμενη ημέρα με όποιες συνέπειες μπορεί να είχε αυτό), οι εκπρόσωποι του δεν άλλαξαν την ψήφο τους. Πρέπει να απαντήσουν γιατί την κρίσιμη στιγμή, με μικροπολιτικά κριτήρια, δεν απέτρεψαν την εισαγωγή του τρίτου μνημονίου.
Προοπτική ίδρυσης κόμματος από την Ζ. Κωνσταντοπούλου: Το κόμμα είναι αποτέλεσμα πολιτικών, κοινωνικών, συλλογικών διεργασιών. Η ανάγκη γιατη δημιουργία πολιτικού φορέα προκύπτει από την κοινωνική συνθήκη, την ιστορική πραγματικότητα, την πολιτική περίσταση και την κοινωνική απαίτηση. Δεν θα επέτρεπα ποτέ συνεπώς στον εαυτό μου να λειτουργήσει οπορτουνιστικά σε μια τέτοια συγκυρία, απλώς και μόνο για να νομιμοποιήσω τον εαυτό μου ως αρχηγό κόμματος.
Η ΛΑ.Ε. δημιουργήθηκε ως αναγκαία αντίδραση σε μία καταιγιστική επίθεση που δέχτηκε όλος ο αντιμνημονιακός, αριστερός και ριζοσπαστικός κόσμος. Και το γεγονός ότι πρόλαβε να συγκροτηθεί είναι ευτύχημα, γιατί η στόχευση από την παραιτηθείσα Κυβέρνηση - σε συνεργασία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους δανειστές - ήταν να αποκλειστεί η αντιμνημονιακή αριστερά και οι δημοκρατικές, κοινωνικές δυνάμεις από το εκλογικό στερέωμα. Γι’ αυτό ζητούσε ο κ. Τσίπρας εκλογές ακόμα και στις 13 Σεπτεμβρίου.
Προεδρία Λαϊκής Ενότητας: Εκείνο που έχει σημασία είναι ο νέος πολιτικός φορέας να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και να μην τα επαναλάβει. Σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα που ηγούνται, αλλά το να είναι ενεργή η συλλογικότητα και να διαδραματίζει τον ελεγκτικό της ρόλο.
Η ΛΑ.Ε. δημιουργήθηκε σε ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο, ουσιαστικά στο πλαίσιο που έθεσαν εκείνοι που ήθελαν να εκκαθαρίσουν τους βουλευτές του «όχι». Εξ ανάγκης επομένως η δρομολόγηση των συλλογικών διαδικασιών υποτάχθηκε στο ασφυκτικό χρονικό περιθώριο που άλλοι έθεσαν. Θυμίζω όμως ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του Κόμματος, έθεσε την ανάγκη πριν καν αποφασιστεί η ημερομηνία των εκλογών να υπάρξει επαρκής πολιτικός χρόνος.
Γιατί η ΛΑ.Ε. δεν συνεργάστηκε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Το μέτωπο αυτό είναι εν τη γενέσει του. Και ήδη ένα σημαντικό κομμάτι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μαζί μας. Το γιατί δεν έγινε μία πλατύτερη συνεργασία δεν έχει αυτή τη στιγμή σημασία. Εγώ δεν αναγνωρίζω ως αντίπαλο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίθετα λέω ότι πρέπει να βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα, της ανατροπής, της διεκδίκησης, της πάλης και της απόκρουσης των εκβιασμών.
Γιατί να ψηφίσει κανείς ΛΑ.Ε. και όχι ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Η απόφασή μου να συνεργάζομαι με τη Λαϊκή Ενότητα πηγάζει από την πεποίθησή μου ότι αυτή είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που παρέχει τα εχέγγυα και τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός πραγματικού πατριωτικού, δημοκρατικού, ριζοσπαστικού μετώπου. Οι άνθρωποι που συγκροτούν τη ΛΑ.Ε. έχουν αποδείξει ότι εννοούν αυτά που λένε, αφού την κρίσιμη στιγμή πήραν τη γενναία απόφαση, μακριά από φιλαυτίες και καρεκλοκενταυρισμούς.
Πρόταση για σχέδιο Β από Βαρουφάκη Κωνσταντοπούλου / Μελανσόν / Φασίνα: Είναι μία πρωτοβουλία οργάνωσης των ευρωπαϊκών λαών, των ευρωπαϊκών κοινωνιών και της ευρωπαϊκής αριστεράς, προκειμένου να απαντηθεί ολοκληρωμένα η επίθεση που δέχεται η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι λαοί και οι κοινωνίες της Ευρώπης. Στόχο έχει να ανακαλέσει στην τάξη εκείνους που παραβιάζουν τις ευρωπαϊκές συνθήκες και έχουν μετατρέψει την Ευρώπη σε εργαλείο της Γερμανίας και την ευρωζώνη σε εργαλείο καταδυνάστευσης, τρομοκράτησης και εξανδραποδισμού των λαών.
Η πρωτοβουλία έχει ως περιεχόμενο της και τη δημιουργία εναλλακτικών για την περίπτωση που εκείνοι που παραβιάζουν τις καταστατικές συνθήκες της ΕΕ επιμένουν σε αυτή την παραβίαση.
Πρέπει να μετασχηματίσουμε την Ευρώπη. Απέτυχαν αυτοί που ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όχι οι θέσεις του.
Οι αποφάσεις του Eurogroup και της ΕΚΤ ήταν εχθροπραξία: Αυτά που έκανε το Eurogroup είχαν τον χαρακτήρα εχθροπραξίας. Είναι πολεμική πράξη να στερείς από έναν λαό το δικαίωμα να είναι αυτεξούσιος και κυρίαρχος και να προσπαθείς να τον καθυποτάξεις σε μία πολιτική παρά τη θέλησή του. Το κλείσιμο της ρευστότητας και η επαπειλούμενη ανθρωπιστική καταστροφή για την οποία μίλησαν οι εκπρόσωποι των λεγόμενων «θεσμών» είναι κανονική πολεμική πράξη με οικονομικά μέσα. Απέναντι σε αυτή την πράξη ασυζητητί πρέπει να προετοιμαστεί η άμυνα του κράτους και της κοινωνίας.
Δεν γίνεται να αρχίσουμε να συζητάμε ότι θα καταργήσουμε τη δημοκρατία, όπως έχει συμφωνηθεί στο ανακοινωθέν του Eurogroup, μόνο και μόνο για να έχουμε ένα νόμισμα. Κανένα νόμισμα δεν είναι πάνω από τη δημοκρατία.
Κριτική στη στάση του Πρωθυπουργού:
Στάδιο διαπραγμάτευσης: Το τι έπρεπε να γίνει στη διαπραγμάτευση φρόντισα να το πω εγκαίρως, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της 25ης Φλεβάρη, όπου είχα τονίσει ότι πρέπει να οργανωθούν και εναλλακτικά σχέδια. Μάλιστα φρόντισα να ενεργοποιήσω τρία τέτοια εργαλεία (Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους / Επιτροπή γερμανικών αποζημιώσεων / ανάσυρση σκανδάλου Siemens), τα οποία έπρεπε να χρησιμοποιηθούν με πολύ μεγάλη ένταση και αυτό δεν έγινε.
Συμφωνία 13ης Ιουλίου: Ήταν δημοκρατικό και συνταγματικό καθήκον του Πρωθυπουργού να μην δεχθεί τον εκβιασμό. Παρόλα αυτά μπορώ να καταλάβω το ανθρώπινο όριο, το οποίο μπορεί να ‘σπάσει’ ένα άνθρωπο, μπορώ να καταλάβω το να υποκύψει κανείς στον εκβιασμό. Γι’ αυτό και η πρώτη μου αντίδραση μετά απ’ αυτή την υπογραφή ήταν να προστατεύσουμε τον Τσίπρα, την Κυβέρνηση και τον λαό από τον εκβιασμό με την απόρριψή του στη Βουλή. Αν η Βουλή απέκρουε τον εκβιασμό, θεωρώ ότι θα ήταν άλλα τα γεγονότα που θα είχαν δρομολογηθεί.
Ο κ. Τσίπρας δεν κρίνεται γιατί ενέδωσε στις 13 του μήνα του πρωί, κρίνεται γι’ αυτά που έκανε μετά, για το γεγονός ότι θέλησε να ‘σπάσει’ όλους τους υπολοίπους που δεν ‘σπάγανε’ και για το γεγονός ότι όταν δεν το κατάφερε θέλησε να τους εκκαθαρίσει από τη Βουλή.
Δεσμευτικό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος: Σε δημοκρατικό και συνταγματικό επίπεδο είναι απολύτως δεσμευτικό. Η προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας καταφέρεται εναντίον διοικητικών πράξεων. Εφόσον υπάρξουν τέτοιες διοικητικές πράξεις, σαφώς μπορεί να δικαιολογηθεί προσφυγή στο ΣτΕ. Άλλωστε η προθεσμία για μια τέτοια προσφυγή ξεκίνησε στις 16 Σεπτέμβρη και δεν έχει εκπνεύσει. Άρα τα νομικά μέσα υπάρχουν και έχει σημασία να υπογραμμίσουμε ότι τη δικαιοσύνη την τρέμουν οι εκβιαστές και οι τροικανοί.
Νόμος για τα ΜΜΕ: Είναι νόμος που ετοίμασε ο κ. Παππάς χωρίς διαβούλευση και δεν είχε τη βούληση να τον φέρει προς ψήφιση. Αν δεν μπουν προϋποθέσεις ουσιαστικής διαφάνειας στη χορήγηση αδειών, στη σύγκρουση συμφερόντων στην ιδιοκτησία των ΜΜΕ και άλλων ιδιοτήτων, προϋποθέσεις λειτουργίας που να εγγυώνται την ουσιαστική, πλήρη και αχειραγώγητη ενημέρωση δεν μπορούμε να μιλάμε για εξυγίανση του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου.
Εκπαιδευτικό σύστημα: Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αντι-εκπαιδευτικό, εχθρικό προς τους μαθητές, έλλειπες, επαναληπτικό σε πάρα πολλά σημεία και στην κρίσιμη μετάβαση από την μαθητική στη φοιτητική ζωή αντιμετωπίζει τους νέους ανθρώπους ως μειωμένων δικαιωμάτων και μειωμένης αντίληψης πρόσωπα, ενώ η πραγματικότητα δείχνει ότι είναι οι πιο ενεργοί και πολλές φορές οι πιο σοφοί νέοι πολίτες.
Ίσως θα έπρεπε να εξετάσουμε - με δεδομένο ότι όχι απλώς κάθε Κυβέρνηση, αλλά κάθε Υπουργός Παιδείας πειραματίζεται στο κεφάλι των νέων παιδιών και ταυτόχρονα καταδυναστεύει τους εκπαιδευτικούς, τους στερεί την πρωτοβουλία, τους περιστέλλει τα δικαιώματα, τους επιστρατεύει κ.ο.κ.- εκτός από το να υπάρχουν μόνιμες, διακομματικές δομές για την παιδεία, την ψήφο σε μικρότερη ηλικία, γιατί τελικά βλέπουμε ότι οι νέοι άνθρωποι καθίστανται έρμαια των αποφάσεων που παίρνονται χωρίς αυτούς γι’ αυτούς και που τους σημαδεύουν για πολλά χρόνια.
Πολιτικός γάμος και σύμφωνο συμβίωσης ατόμων του ίδιου φύλου: Πρέπει να νομοθετηθούν, είναι ζήτημα ισότητας όλων, αναγνώρισης της επιλογής που έχουν τα ετερόφυλα άτομα και στα ομόφυλα πρόσωπα.
Διαχωρισμός κράτους - εκκλησίας: Είναι απαραίτητο να γίνει, με πλήρη σεβασμό στη θρησκευτική ελευθερία, στο θρησκευτικό συναίσθημα και τις παραδόσεις και ώριμο ως αίτημα στους κόλπους της εκκλησίας. Ειδικά ο κατώτερος κλήρος συνειδητοποιεί ότι δεν έχει νόημα αυτή η σύμφυση που υπάρχει στο Σύνταγμά μας.
Εκλογική νομοθεσία: Το μπόνους των 50 εδρών έπρεπε να το είχαμε ήδη καταργήσει. Η απλή αναλογική ήταν κάτι που κατ’ επανάληψη ζητήσαμε αρκετοί και αρκετές. Το ότι δεν έγινε πράξη είναι στα πεδία της κριτικής.
Ως Πρόεδρος της Βουλής λειτούργησα με το αίσθημα της προσωρινότητας, γι’ αυτό μέσα σε ένα εξάμηνο ολοκλήρωσα ή δρομολόγησα τα βασικά πράγματα που είχα εξαγγείλει στην εναρκτήρια ομιλία μου. Αν αφήσεις να περάσει ο χρόνος, δεν ξέρεις μετά πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και αυτό είναι ένα μάθημα για την επόμενη φορά που η αριστερά θα είναι στην εξουσία με άλλες προϋποθέσεις και με πολύ καλύτερη προοπτική.
Αν δεν εκλεγεί βουλευτής: Θα παραμείνω πολίτης. Οι πολιτικοί που παύουν να αισθάνονται πολίτες αρχίζουν και γίνονται επαγγελματίες της εξουσίας και φτάνουν να καταδυναστεύουν τους συμπολίτες τους.
Αν λοιπόν οι συμπολίτες μου δεν με στείλουν στη Βουλή με την εντολή να τους εκπροσωπήσω, και το επάγγελμά μου θα ασκήσω και στα κοινωνικά πεδία και κινήματα θα είμαι ενεργή και πρωτοβουλίες θα αναλάβω για την υποστήριξη αυτών των ενεργειών και αποφάσεων που θα μας βγάλουν από τα μνημόνια.
Και ως πολίτης δηλαδή τα ίδια έχω σκοπό να υπηρετήσω και θεωρώ πολύ σημαντική τη συμμετοχή των πολιτών σε όλες τις διαδικασίες λήψης πολιτικών αποφάσεων.
(Πρώτη δημοσίευση: inagreece.gr)
