Ο Bo Carter γεννήθηκε το 1893, στο Μισσισσιππή. Το πραγματικό του όνομα ήταν Armenter Chatmon. Κατάγονταν από μουσική οικογένεια, ο πατέρας του (πρώην σκλάβος) έπαιζε βιολί και μάλιστα μπορούσε να διαβάσει μουσική, ενώ η μητέρα του έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε. Ο ίδιος ξεκίνησε παίζοντας μαντολίνο και μπάσο σε μπάντες εγχόρδων, τελικά όμως τον κέρδισε η κιθάρα. Από τα αδέρφια του, ο Lonnie και ο Sam ήταν μουσικοί επίσης και έπαιζαν βιολί ο πρώτος και μπάσο ο δεύτερος. Στην παρέα με τα τρία αδέρφια προστέθηκε ο κιθαρίστας Walter Vinson και έφτιαξαν τους Mississippi Sheiks. Tο ρεπερτόριο του γκρουπ συμπεριελάμβανε μπλουζ αλλά και διάφορα άλλα είδη δημοφιλούς μαύρης μουσικής της εποχής τους. Συγχρόνως όμως, ο Bo ακολουθούσε και σόλο καριέρα. Οι Mississipi Sheiks γνώρισαν αρκετή επιτυχία και μάλιστα ηχογράφησαν πρώτοι το 1930 το τραγούδι "Sitting On Top Of the World", που έγινε blues standard. Όμως ο Bo ενδιαφέρονταν περισσότερο για την σόλο καριέρα του και διέθετε όλο και λιγότερο χρόνο για το γκρουπ, οπότε επιστρατεύτηκε ο Charles "Papa Charlie" McCoy, που έπαιζε κιθάρα και μαντολίνο, για να καλύψει το κενό που δημιουργούνταν. Για την ιστορία, o Rory Gallagher στο δίσκο του "Photo-Finish", αφιερώνει ένα τραγούδι στους Mississippi Sheiks. Επειδή όμως το θέμα μας είναι ο Bo, κάπου εδώ θα εγκαταλείψουμε τους Mississippi Sheiks, παραθέτοντας το link για το "Sitting On Top Of The World" (που αργότερα έγινε αναπόσπαστο μέρος του ρεπερτορίου του Howling Wolf και των Sonny Terry & Brownie McGhee, μεταξύ άλλων).
Πάμε λοιπόν πίσω στην σόλο καριέρα του Bo Carter. Ο Bo μπαίνει στο στούντιο για πρώτη φορά το 1928 και ηχογραφεί μισή ντουζίνα τραγούδια για την εταιρία Brunwick. Να σημειώσουμε ότι αυτές οι αρχικές ηχογραφήσεις του Bo Carter δεν διαφέρουν (στυλιστικά) και πολύ από τις ηχογραφήσεις των Mississippi Sheiks, πόσο μάλιστα αφού συνοδεύεται βασικά απ το συγκρότημά του. Ένα από τα τραγούδια που ηχογράφησε ήταν και το "Corrine, Corrina". To τραγούδι, με το πασίγνωστη εισαγωγή του "Corrine, Corrina, where you been so long? I ain't had no lovin', since you've been gone", έγινε μεγάλη επιτυχία, γνώρισε αμέτρητες επανεκτελέσεις και τραγουδιέται ακόμα και σήμερα.
Μια εκτέλεση του τραγουδιού με τίτλο "Corinna, Corinna" συμπεριέλαβε και ο Ντίλαν στο δίσκο του "The Freewheelin Bob Dylan". Ως συνήθως, ο νομπελίστας (πλέον), ανακάτευε στίχους και μουσικές πολλών τραγουδιών, ωστόσο είναι φανερό που βασίζεται η συγκεκριμένη ηχογράφηση. Δεν βάζω link γιατί α) ως γνωστόν, Ντιλαν στο γιουτιούμπ δεν υπάρχει και β) όσοι συνεχίζετε και διαβάζετε το παρόν, μάλλον δεν χρειάζεστε ιδιαίτερη παρουσίαση των ηχογραφήσεων του Ροβέρτου.
Ξαναγυρίζουμε όμως στον Bo. Μετά από απουσία δύο χρόνων, ξαναμπαίνει στο στούντιο το 1930. Για κάποιο δικό του λόγο, από δω και πέρα οι ηχογραφήσεις του απευθύνονται στο μαύρο κοινό και είναι σχεδόν πάντα blues, με συνοδεία αποκλειστικά την κιθάρα του. Αντίθετα, για τις ζωντανές του εμφανίσεις, προτιμά τους Mississippi Sheiks και το παλιό στυλ της μπάντας εγχόρδων (κιθάρες, βιολί, μαντολίνο, μπάσο), με κάθε λογής τραγούδια, προσπαθώντας να απευθυνθεί και σε κοινό λευκών. Όμως, ο Βο Carter αποτέλεσε ηγετική φυσιογνωμία των blues, ηχογραφώντας πάνω από 100 τραγούδια. Η φωνή του ήταν καθαρή και μελωδική. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "καλός" τραγουδιστής ακόμα και με τα στάνταρντς της δυτικής μουσικής. Αλλά, ακόμα καλύτερο ήταν το παίξιμο του στην κιθάρα, που επηρέασε πολλούς κατοπινούς κιθαρίστες. Μπορούσε να παίξει εξ ίσου καλά από διαφορετική βάση, χρησιμοποιώντας ανοικτό ή κλασσικό κούρδισμα με την ίδια ευκολία, ενώ συχνά έπαιρνε και slide.
Δικαίως τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος που κολλάει ο τίτλος του άρθρου. Λοιπόν, ο Bo δεν ήταν ακριβώς βρομόστομος, αλλά ηχογράφησε πάρα πολλά τραγούδια με σαφείς αναφορές στην σεξουαλική πράξη, την οποία ποτέ δεν κατονόμαζε αλλά σαφώς υπονοούσε με πλήθος από ευφάνταστες μεταφορές. Βεβαίως, πολλοί μπλουζίστες ηχογράφησαν τέτοια τραγούδια, όμως ο Bo ηχογράφησε πάρα πολλά. Ενδεικτικά να αναφέρω στίχους όπως «άσε με να βάλω την μπανάνα μου στο καλάθι σου και θα γίνω ευτυχισμένος», «κάπνισε το τσιγάρο μου μέχρι να γίνει στάχτη», «θέλω κάθε βράδυ να καρφώνω την καρφίτσα μου στο μαξιλαράκι σου, γιατί είναι τόσο μαλακό και ζεστό», «αφού δεν σου αρέσουν τα ροδάκινα μου, γιατί ασχολείσαι με το δέντρο μου», «όταν σε βλέπω, μπαίνουν μυρμήγκια στα εσώρουχά μου», «τα μπισκότα σου παραείναι μεγάλα» ή ακόμα και στίχους αυτοσαρκαστικούς, όπως «το μολύβι μου σταμάτησε να γράφει». Αν και αυτό από μόνο του δεν είναι πρόβλημα, δυστυχώς οι στιχουργικές ικανότητες του Bo άρχιζαν και τελείωναν στις μεταφορές αυτές. Οι στίχοι του είναι, κατά κανόνα, αδύνατοι. Στιχουργικά τα τραγούδια του υποφέρουν από συχνές επαναλήψεις, έλλειψη πάθους και χιούμορ. Όμως, το παίξιμο του στην κιθάρα όμως αποζημιώνει με το παραπάνω.
Από μουσικής απόψεως, πολλά από τα τραγούδια του είναι αξιόλογα. Στο youtube μπορεί κάποιος να βρει αρκετά. Θα παραθέσω κάποια link, με μάλλον αυθαίρετα κριτήρια.
Πρώτο το "Twist It Babe", με την κιθάρα πραγματικά να ζαλίζει. Από τα ελάχιστα μη μπλουζ που έγραψε. Και όποιος μπορεί, ας κρατήσει ακίνητα τα πόδια του ακούγοντας το:
Ένα κλασσικό μπλουζ, το "Ram Rod Daddy":
Και ένα τελευταίο, το "All Around Man", ένα μπλουζ με αρκετά ευρηματικούς στίχους, που ξεφεύγουν από τον μέτριο μέσο όρο:
Στα μέσα της δεκαετίας του τριάντα, ο Bo σταδιακά χάνει την όρασή του. Άρχίζει σιγά-σιγά να αποσύρεται από την μουσική βιομηχανία και να ασχολείται με αγροτικές εργασίες. Στη δεκαετία του σαράντα εγκαταστάθηκε στη Μέμφιδα. Μετά τον πόλεμο, δεν αναφέρονται καθόλου μουσικές του δραστηριότητες. Πέθανε το 1964, από εγκεφαλική αιμορραγία, ενώ είχαν προηγηθεί διάφορα εγκεφαλικά επεισόδια.
Η μουσική του, τα τραγούδια του και το παίξιμο του στην κιθάρα δεν ξεχάστηκε όμως ποτέ απ τους λάτρεις των μπλουζ. Ο Rory Gallagher (ξανά) συμπεριέλαβε το "All Around Man" στον δίσκο του "Against the Grain", ενώ το έπαιζε συχνά στις συναυλίες του. Θα κλείσουμε λοιπόν με τον φόρο τιμής ενός μεγάλου κιθαρίστα, σε ένα επίσης μεγάλο κιθαρίστα. Ο Rory σε μια ακουστική σόλο εκτέλεση του "All Around Man", στην Γαλλία, το 1975.
