Με την κατάθεση του δεύτερου μάρτυρα κατηγορίας, του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου, ο οποίος έχει ασχοληθεί ερευνητικά επί μακρόν με όλο το εύρος της υπόθεσης, ακόμα και με το δικαστικό σκέλος της στη Γερμανία, συνεχίστηκε σήμερα η δίκη της Siemens.
Απαντώντας σε ερωτήσεις της έδρας, ο μάρτυρας ανέφερε πως από τα ταμεία της μητρικής Siemens βγήκε μίζα 68 εκατομμυρίων ευρώ για ‘χρήσιμες’ πληρωμές – όπως χαρακτηριστικά είπε – προς τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και τον ΟΤΕ. Ειδικότερα, το 2% του τζίρου των πωλήσεων πήγε στα κόμματα εξουσίας με ‘διακινητή’ τον Χριστοφοράκο, ενώ αποδέκτες του 8% ήταν στελέχη και υπάλληλοι του ΟΤΕ (π.χ. ο Γ. Σκαρπέλης που μέχρι το 1997 φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στην υπογραφή της προγραμματικής συμφωνίας), με ενδιάμεσους τους υπεύθυνους του τομέα τηλεπικοινωνιών της Siemens Hellas (Ηλία Γεωργίου, Χρήστο Καραβέλα και αργότερα, τον Πρόδρομο Μαυρίδη). Στη δεύτερη αυτή περίπτωση γίνονταν και απευθείας πληρωμές από την μητρική εταιρία.
Ο Τ. Τέλλογλου πέρασε και στην αντίπερα όχθη των δωροδοκούντων στελεχών και υπαλλήλων της (μητρικής) Siemens, ξεκινώντας από έναν κατώτερο υπάλληλο που έκανε εκτελεστική δουλειά στον τομέα των πωλήσεων, τον Dr. Rainer Nied, συνεχίζοντας με το πρώην στέλεχος της Siemens, Reinhard Herbert Siekaczek που έδινε συστηματικά χρήματα για να πληρώνεται η μίζα των πολιτικών κομμάτων (σ.σ. για την ακρίβεια έστελνε χρήματα στον λογαριασμό που του υποδεικνυόταν, καθώς υπήρχε ένα ‘πλέγμα’ ενδιάμεσων εταιριών που αποσκοπούσε στο να μην μπορεί κανείς βλέποντας τον αρχικό αποστολέα να διακρίνει τον τελικό αποδέκτη) και καταλήγοντας στις κορυφές του γερμανικού κολοσσού, τον Προϊστάμενο του Reinhard Herbert Siekaczek, Jörg-Michael Kutschenreuter, αλλά και την απώτατη ‘κορυφή’ της εταιρίας, τον Thomas Ganswindt (σ.σ. Προέδρου της μητρικής Siemens μέχρι το 2006), όλοι τους κατηγορούμενοι στην εν λόγω δίκη.
Ειδικότερα για τον Reinhard Herbert Siekaczek, ο Τέλλογλου μετέφερε την ανησυχία του για τη νομοθεσία που επικρατεί στην Ελλάδα αναφορικά με τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων (σ.σ. είχε μάλιστα ρωτήσει τον δημοσιογράφο για το νομοθετικό καθεστώς που επικρατεί στη χώρα μας), αλλά και το ‘παράπονο’ που είχε ότι είναι ακάλυπτος από την εταιρία. Το τελευταίο ίσχυε αν και στη Siemens η κυρίαρχη λογική ήταν οι άμεσα προϊστάμενοι να καλύπτουν τους υφισταμένους τους και τα μεγαλύτερα κεφάλια να κάνουν τα ...στραβά μάτια για τις μίζες, αφού πεποίθησή τους είναι ότι τις συνθήκες τις καθορίζει η αγορά, καθώς και ότι «κανένας δεν δίνει λεφτά μόνος του».
Ωστόσο η γερμανική δικαιοσύνη φαίνεται να τον έριξε στα μαλακά και να του επέβαλλε τελικά ποινή μόλις 2 ετών με αναστολή, καθώς υπήρξε συνεργάσιμος, παραδίδοντας βαλίτσες με κρίσιμα έγγραφα και ως εκ τούτου η εισαγγελία τον θεώρησε «μάρτυρα του στέμματος»…
Αξίζει να σημειωθεί ότι αν και το σκάνδαλο είναι διεθνές, ένα μέρος του έχει φτάσει στη δικαιοσύνη κι αυτό μόνο στη χώρα μας και την Αργεντινή. Κατά τη διάρκεια της σημερινής διαδικασίας μάλιστα, ο κ. Τέλλογλου εξέφρασε την αμφιβολία του για τη δυνατότητα του ΟΤΕ να τεκμηριώσει τις απαιτήσεις του, αν το γερμανικό δικαστήριο αποφανθεί ότι δεν υπάρχει ζημιά. Ανέφερε, τέλος, για τη Siemens ότι είναι ένα Κράτος με Δ.Σ., χαρακτηρισμό που επανέλαβε κατά τη διάρκεια της κατάθεσης και ο οποίος αποκτά ειδική βαρύτητα στην εποχή της αποδυνάμωσης των κρατικών οντοτήτων που με ιδιαίτερη σφοδρότητα επιχειρείται…
