Ασχέτως του αν τελικά κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις προτεινόμενες αλλαγές στη δομή του λυκείου και στο σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο «υποδέχτηκαν» την πρόταση του Κώστα Γαβρόγλου τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Σε συνέχεια μιας επιχείρησης πολιτικής (και προσωπικής) αποδόμησης του Υπουργού Παιδείας που βρίσκεται σε εξέλιξη από το καλοκαίρι, τα κυρίαρχα media φαίνεται ότι αντιμετώπισαν τη νέα αυτή πρόταση του υπουργού τόσο επιδερμικά, όσο για να εκπέμψουν απλά μια φτηνή προπαγάνδα και για να φτιάξουν μια ακόμα ατάκα.
Από έναν «ασαφή» υπουργό που είχαμε πριν, ο οποίος δε διευκρίνιζε την πρότασή του, με αποτέλεσμα να «παίζει με την αγωνία χιλιάδων μαθητών και των οικογενειών τους» (τι μελοδραματικό!), τώρα –μετά τη συγκεκριμενοποίηση της πρότασης- ανακαλύφθηκε ο «διπλασιασμός» των πανελλαδικών!
Στην πρόταση που κατέθεσε στο δημόσιο διάλογο ο υπουργός ανέφερε ότι με το νέο σύστημα πρόσβασης –ανάμεσα σε άλλα που διαφοροποιούνται- θα πραγματοποιούνται κεντρικά οργανωμένες εξετάσεις δυο φορές το χρόνο: στα τέλη του Ιανουαρίου (διαγωνίσματα τετραμήνου) και τον Ιούνιο. Τα διαγωνίσματα του Ιανουαρίου θα συμμετέχουν στον βαθμό πρόσβασης με ένα ποσοστό μόνο αν βελτιώνουν το βαθμό του Ιουνίου, ενώ σε διαφορετική περίπτωση δε θα συνυπολογίζονται. Ο στόχος της προτεινόμενης αλλαγής είναι διπλός: αφενός να δίνεται ένα «μπόνους» στους μαθητές και αφετέρου να «αποδραματοποιούνται» οι τελικές εξετάσεις.
Κι ανεξάρτητα αν αυτός είναι πράγματι ο καλύτερος τρόπος να αλλάξει το σύστημα των πανελλαδικών, τα media αντί να μπουν στην ουσία της κουβέντας, ανακάλυψαν απλά «διπλές εξετάσεις», «σύστημα Φρανκεστάιν» κλπ., ποντάροντας μάλλον εκείνοι στα συναισθήματα των παιδιών και των οικογενειών τους. Ξέροντας πώς τα παιδιά που βρίσκονται σε αυτή τη φάση της ζωής τους (ή στο προστάδιο), βιώνουν μια φριχτή πίεση, ψυχολογική, συναισθηματική, ηθική. Τι καλύτερο για τα media, από το να οικοδομήσουν την προπαγάνδα πάνω ακριβώς σ’ αυτό. Στην αίσθηση ότι αυτό που υπάρχει τώρα και «κρίνει σε μια στιγμή τη ζωή σου», πολλαπλασιάζεται…
Γιατί σε αντίθεση με άλλες δομές του συστήματος, τα κυρίαρχα media είναι πολύ δύσκολο να υπερασπιστούν τις «πανελλήνιες» έτσι όπως υπάρχουν σήμερα. Επομένως, αντί για αναλυτές και ειδικούς να προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί πρέπει να διατηρηθεί το υπάρχον καθεστώς, επιστρατεύεται μια φτηνή επίκληση στο συναίσθημα.
Κι έτσι θα φανταζόταν κανείς σήμερα το συντάκτη σε καθεστωτικό μέσο ενημέρωσης να αναρωτιέται: «για τις πανελλήνιες, να το αφήσω διπλές ή τριπλές…»;
