Τη φορά αυτή, δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί για την καταστροφή. Οι ναυτεργάτες είναι οι νέοι «εχθροί της κοινωνίας», «υποκινούμενοι» και «υπονομευτές» της κυβέρνησης, και όσο περνάνε οι μέρες και η απεργία τους συνεχίζεται, μην εκπλαγείτε αν ακούσουμε τα «έγκυρα» ΜΜΕ να μας πληροφορούν πως όλοι τους ζουν πλουσιοπάροχα σε πολυτελείς μεζονέτες και έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων στο εξωτερικό.
Θα πείτε: εργάτης στο λιμάνι και πλούσιος, γίνεται; Όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει η ανάλογη (πολιτική) βούληση και η συνακόλουθη στήριξη της βούλησης αυτής από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Να σας θυμίσουμε πως κάποτε οι ανθρακωρύχοι της ΔΕΗ βαφτίστηκαν εν μια νυκτί «υψηλόμισθοι τεμπέληδες» και οι μεροκαματιάρηδες αγρότες «τσιφλικάδες»; Όλο το κόλπο είναι να προβληθεί (ή μάλλον, να υπερ-προβληθεί) αρκετά το λεγόμενο «κοινωνικό κόστος», ασχέτως αν το τελευταίο είναι υπαρκτό ή όχι.
Αρχικά, επιστρατεύθηκαν οι μαθητές: πολύτιμο πασπαρτού για κάθε σοβαρό προπαγανδιστή. Μετά, ο τουρισμός (άλλο μεγάλο όπλο!). Ακολούθως, η «αγροτική παραγωγή» που «σαπίζει στα λιμάνια». Κι όσο οι μέρες περνούν, μπορεί να βγουν στη σκηνή και τα «εθνικά θέματα». Το ζητούμενο είναι να τσακιστεί (και) αυτή η απεργία. Και μαζί της, να τσακιστούν και οι ναυτεργάτες και τα συνδικάτα τους.
Σαπίζουν τα αγροτικά προϊόντα στα λιμάνια; Πιθανώς ναι. Θυμίζουμε ωστόσο: α) Δεκέμβρη έχουμε κι όχι βαθύ καλοκαίρι συνεπώς... πόση είναι πια αυτή η παραγωγή που «σαπίζει», β) οι αγρότες που σήμερα συγκρούστηκαν με τους απεργούς, λίγους μήνες νωρίτερα, στα ίδια λιμάνια συγκρούονταν με τα ΜΑΤ για να μη φτάσουν μέχρι την Αθήνα και διαμαρτυρηθούν, γ) το μηδαμινό κέρδος του μέσου αγρότη από την παραγωγή, ιδίως στα χρόνια των απανωτών μνημονίων.
Στην ίδια λογική, ναι, υφίσταται κάποια οικονομική ζημιά ο «τουρισμός» (οι ξενοδόχοι δηλαδή) απ' τις ακυρώσεις σχολικών εκδρομών. Θυμίζουμε βεβαίως και εδώ πως είμαστε στον Δεκέμβρη, και όχι σε φουλ καλοκαιρινή σαιζόν. Σε κάθε περίπτωση... πόσο ακριβώς είναι αυτό το «κοινωνικό κόστος»; Και γιατί θα είναι μικρότερο στο μέλλον, όταν τα λιμάνια θα έχουν παραδοθεί «καθαρά» από εργαζομένους (σ.σ.: ο στόχος είναι τη θέση τους να πάρουν σύγχρονοι σκλάβοι) στα χέρια των «ιδιωτών-επενδυτών»;
Είναι – τελικά – «επικίνδυνοι» οι ναυτεργάτες; Εξαρτάται απ' το ποιος είναι εκείνος που κινδυνεύει. Για τους αγοραστές των λιμανιών (και για τους πωλητές τους) και βέβαια είναι. Το θεωρείτε τυχαίο που μια απ' τις μεγαλύτερες επιθέσεις των νεοναζί είχε ακριβώς τους ναυτεργάτες ως στόχο; Οι οργανωμένοι εργαζόμενοι, βλάπτουν σοβαρά το μαζικό ξεπούλημα και την εγκαθίδρυση ζωνών καθαρής αποικιοκρατίας εντός της ελληνικής επικράτειας. Βορά στα «τάγματα εφόδου» συνεπώς. Κι αν αυτά αποτύχουν, τη σκυτάλη παίρνουν οι έμμισθοι προπαγανδιστές. Οι ίδιοι που, με το που έληξε το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, ανακάλυψαν αίφνης πως όλα βαίνουν καλώς σ' αυτή τη χώρα και από χθες χαρακτηρίζουν «μποναμά Τσίπρα» τα ελάχιστα ψίχουλα που η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα μοιράσει (σ.σ.: «κακούργου» Σόιμπλε θέλοντος και «θεσμών» επιτρεπόντων!) σε κείνους που συστηματικά εξαθλιώνει καθημερινά. Οι ίδιοι που μας αναγκάζουν καθημερινά να κοιταζόμαστε στον μνημονιακό καθρέφτη τους. Εκείνον που προσαρμόζει την εικόνα μας στους αριθμούς που ευημερούν.
