Πώς «δεν είναι πλέον κόμμα της Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ»; Ποιος τα λέει αυτά; Αφού (πρώτον!) κάνει συνέδριο, και τετραήμερο μάλιστα! Δεύτερον, έχει «τάσεις»! Και (τρίτο και φαρμακερό!) έχει και... αντάρτες! Όπως κάθε κόμμα της Αριστεράς που σέβεται τον εαυτό του, υπάρχει στο (αυτοπροσδιοριζόμενο ως) «αριστερό» κυβερνών κόμμα και «αριστερή αντιπολίτευση», που την ασκούν οι γνωστοί «53+»!
Οι τελευταίοι, προφανώς δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους: το είπαν άλλωστε και τα «έγκυρα» μίντια! Δεν μένουν στο κόμμα για τις – κυβερνητικές ή μη – καρέκλες τους, όχι, ούτε και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να τις διατηρήσουν! Ως γνήσιοι αριστεροί, με κατακόκκινο DNA (πολύ της μόδας στην κυβερνητική και παρα-κυβερνητική γλώσσα το τελευταίο) και με τουλάχιστον έναν πρόγονο να έχει υποστεί διώξεις και βασανιστήρια, ξεκαθαρίζουν (με σχετικό κείμενο που «κατεβάζουν» στο συνέδριο) πως «είμαστε στην κυβέρνηση όχι πάση θυσία, αλλά όσο θεωρούμε ότι μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες και τους ποικίλους εκβιασμούς μπορούμε με αριστερή οπτική να ασκήσουμε πολιτική προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων». Ξεκάθαρα πράγματα. Αριστερά!
Και συνεχίζουν: «Είναι σαφές, λοιπόν, ότι αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί και τα πραξικοπήματα από τους “δανειστές”, προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια την κοινωνία». Τι πιο αριστερό; Και το ηρωικό στοιχείο στη φράση («να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά») και το κάλεσμα σε επαγρύπνηση («από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα»: υπάρχουν «εσωτερικοί» εχθροί ανάμεσά μας αδέλφια, στα όπλα!) και το touch περί επαφής με την κοινωνία («όχι ταπεινωτικά απ' την ίδια την κοινωνία», που τώρα, προφανώς, είναι στο πλευρό, αν όχι ολόκληρου του κόμματος, τουλάχιστον των «53+»). Ο ίδιος ο Μαλατέστα, θα δάκρυζε από συγκίνηση μπροστά σε τόσο ηρωισμό και τέτοια λεβεντιά! Ο Λένιν μάλλον, γιατί ο Μαλατέστα, ήταν και αναρχικός, μπορεί να κράταγε κι απ' τα Εξάρχεια και θα μπλέξει το πράγμα!
Οι κακοπροαίρετοι βέβαια – ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, ο κόσμος είναι κακός κ.λπ. – θα έθεταν εδώ το ερώτημα: προς τι η χρήση του υποθετικού λόγου; «Αν» συνεχιστούν οι εκβιασμοί, τότε «προτιμάμε να...»; Και γιατί νωρίτερα, με τους μέχρι τώρα εκβιασμούς, ΔΕΝ «προτίμησαν να...»; Γίνεται, π.χ., να υποχωρήσει ο εκβιαστής αφού τον έχεις πληρώσει και ξαναπληρώσει; Θα πείτε, το δικό μας το DNA δεν κρατάει από Μακρόνησο, Άη Στράτη και Γιούρα, συνεπώς, μπορεί εμείς οι «απλοί» να μην το κατανοούμε ότι ναι, γίνεται.
Είτε γίνεται είτε όχι, με συγκίνηση χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη αντίσταση του «ανθού της Αριστεράς» (τους «53+», γι' αυτούς μιλάμε τόση ώρα!). Βαστάτε αδέλφια, νικάμεεεεε!!!
