Έχουν πάντα ενδιαφέρον οι έρευνες και οι στατιστικές στην εποχή των μνημονίων, προβάλλουν πάντα πιο ξεκάθαρα το έντονα ταξικό πρόσημο στις ασκούμενες πολιτικές. Στην ασκούμενη πολιτική μάλλον, γιατί, μπορεί οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί να αλλάζουν, μα η πολιτική μένει πάντα η ίδια: λιτότητα, λιτότητα, κι ακόμη περισσότερη λιτότητα, καθώς «δεν υπάρχει εναλλακτική».
Να το συγκεκριμενοποιήσουμε; Στη δημοσιότητα δόθηκε έρευνα της Eurostat που καταγράφει (για το 2014) πως μόνο το 7,8% των κατοίκων της χώρας καταναλώνει σε καθημερινή βάση ποσότητα λαχανικών και φρούτων μεγαλύτερη απ' το ποσοτικά ιδανικό (σ.σ.: πέντε φρούτα/λαχανικά την ημέρα). Το 62% καταναλώνει από ένα έως τέσσερα, συνεπώς κάτι λιγότερο απ' το 30% (σ.σ.: ο ένας στους τρεις) βλέπει τα συγκεκριμένα είδη από... ασφαλή απόσταση: μηδέν φρούτα και λαχανικά στο καθημερινό τραπέζι.
Για την Eurostat (και κάθε στατιστικολόγο που σέβεται την επιστήμη του), αυτό συνιστά «διατροφικές συνήθειες»: το τι διαμορφώνει τις συνήθειες αυτές, είναι άλλο θέμα, το οποίο δεν απασχολεί τέτοιου τύπου έρευνες. Ακόμη κι αν μια έρευνα ασχοληθεί ακριβώς με τους λόγους που διαμορφώνουν την – όποια – διατροφική συνήθεια, θα καταλήξει σε μια παράθεση αριθμών και συγκριτικών στοιχείων, που θα δείξουν π.χ. ότι στη χώρα μας, φρούτα και ζαρζαβατικά είναι ακριβότερα απ' ό,τι σε άλλες (λιγότερο ή περισσότερο μεσογειακές) χώρες της Ε.Ε.
Αν μια παρόμοια έρευνα γινόταν στη Γαλλία, στην εποχή του Λουδοβίκου του 16ου, οι στατιστικολόγοι θα κατέληγαν με ασφάλεια στο (ορθό!) συμπέρασμα πως στο καθημερινό τραπέζι του μέσου Γάλλου έλειπε το παντεσπάνι. Αν γινόταν στην Αθήνα επί ναζιστικής κατοχής, θα γνωρίζαμε (στατιστικά πλέον! Με αποδείξεις!) πως τις διατροφικές συνήθειες των κατακτημένων σηματοδοτούσε η βρώση λαχανίδας αλάδωτης. Το (στατιστικό) συμπέρασμα, θα ήταν και στην περίπτωση αυτή ορθό. Και βέβαια, απολύτως ακριβή θα ήταν τα συμπεράσματα αρχαίου στατιστικολόγου, αν διαπίστωνε πως οι διατροφικές συνήθειες των σκλάβων στα ορυχεία τα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας περιελάμβαναν χυλό και ξεροκόμματο. Τεκμηριωμένα όλα αυτά, με νούμερα και πίνακες!
Έτσι λοιπόν, με ασφάλεια γνωρίζουμε από σήμερα πως ένας στους τρεις (περίπου) Έλληνες δεν τρώει κάθε μέρα φρούτο. Το γιατί και το πώς, άλλο θέμα! Θα σχηματιστεί (νομοτελειακά) επιτροπή, που θα μελετήσει το ζήτημα, θα ξεκινήσει πιθανότατα (όπως για κάθε θέμα που «άπτεται της δημόσιας υγείας»!) μια ακόμη ενημερωτική καμπάνια στα σχολεία, θα προσληφθούν ειδικοί σύμβουλοι και μάνατζερ να «τρέξουν» την καμπάνια... Οργανωμένα πράγματα, ευρωπαϊκά!
Κι αν τύχει και λιποθυμήσει απ' την πείνα κανένας μαθητής ενώ θα ενημερώνεται πως είναι κακό για την υγεία του να μην τρώει φρούτα... ε, όλο και κάποια φιλάνθρωπος κυρία θα βρεθεί να δακρύσει από συγκίνηση. Και να ατσαλώσει τη θέλησή της να μάθει τα ελληνόπουλα «να τρώνε σωστά».
