Η φράση «κινούμαστε συλλογικά και όχι με αντάρτικα» που πρόφερε σήμερα (στον ΣΚΑΪ) ο βουλευτής Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μ. Μπαλαούρας και η παρότρυνσή του στη συνέχεια «να παραιτηθεί» όποιος δε θέλει να ψηφίσει τα (επερχόμενα νέα) μέτρα, ήταν για την Ανανεωτική Αριστερά (απ' την οποία και προέρχεται ο κ. Μπαλαούρας) μια πρακτική καθ' όλα απορριπτέα, συνώνυμη σχεδόν του σταλινισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Στα καταστατικά των λεγόμενων «ευρωκομμουνιστικών» κομμάτων, η αρχή του σεβασμού της μειοψηφίας αποτυπώνονταν με ιδιαίτερη επιμέλεια, και κάθε μέλος είχε δικαίωμα όχι απλώς να υποστηρίξει την δική του, μειοψηφούσα άποψη, αλλά και να μην εφαρμόσει την πλειοψηφούσα «γραμμή». Ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός» δεν αποτέλεσε ποτέ επιλογή για τις δυνάμεις της Ανανεωτικής Αριστεράς, ούτε και κλήθηκαν οι ενταγμένοι σ' αυτήν να συνταχθούν με την πλειοψηφία ή να παραιτηθούν.

Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. Απ' την θεωρία μέχρι την πράξη πάντα υπάρχει μια απόσταση και οι βετεράνοι επιβάτες του τρένου της Ανανεωτικής Αριστεράς θυμούνται αρκετές περιπτώσεις που η αρχή του σεβασμού της μειοψηφούσας άποψης παραβιάστηκε. Κανείς ηγέτης της ωστόσο δεν τόλμησε να αρθρώσει δημόσια το παπανδρεϊκό «όποιος διαφωνεί να κατέβει απ' το τρένο», πόσω μάλλον ένα στέλεχός της. Το πόσο «ξορκισμένη» ήταν μια τέτοια πρακτική, μπορεί να γίνει περισσότερο αντιληπτό αν συνυπολογιστεί πως στα ανώτατα κομματικά όργανα τα μέλη που υπάγονταν σε «τάση» δεν δεσμεύονταν να ψηφίσουν την θέση της «τάσης» τους, ούτε και ετέθη ποτέ θέμα ψήφου με βάση την αρχή του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού». Η στάση αυτή, έφτανε μέχρι τα βουλευτικά έδρανα. Πριν την μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ π.χ., βουλευτές του είχαν καταψηφίσει τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς να τους ζητηθεί να παραδώσουν την έδρα του ή να τους καλέσει δημόσια κάποιο στέλεχος πριν την ψηφοφορία «να παραιτηθούν αν δε θέλουν να ψηφίσουν Παυλόπουλο».

Πώς έφτασε ο κ. Μπαλαούρας (που το κάθε βήμα της προσωπικής πολιτικής του διαδρομής μέχρι τα βουλευτικά έδρανα μέσα απ' τις τάξεις της Ανανεωτικής Αριστεράς το διένυσε και ήταν μάλιστα ιδιαίτερα ευαίσθητος σε θέματα που αμφισβητούσαν την αρχή του σεβασμού της μειοψηφούσας άποψης) να καλέσει «συντρόφους» βουλευτές να παραιτηθούν αν δε συντάσσονται με την κεντρική «γραμμή»; Πιθανότατα όπως ακριβώς άλλοι συνάδελφοί του καλούσαν την πρώην πρόεδρο της Βουλής κ. Ζ. Κωνσταντοπούλου να παραιτηθεί (σ.σ.: προαναγγέλλοντας ακόμη και «πρόταση μομφής»!) το «δύσκολο» καλοκαίρι του 2015, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φέρει το δικό του, «αριστερό» μνημόνιο στη Βουλή. Προφανώς όπως ακριβώς το «δικό μας» μνημόνιο είναι το «καλό», έτσι κι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός: ο «δικός μας» είναι και καλός και απαραίτητος! Αφήστε που κάνει και τον πρόεδρο να χαμογελά!

Ι. Δ. Σαμπανίκος
Συντάκτης: Ι. Δ. Σαμπανίκος Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.