Και ξαφνικά, ο πρώην υπουργός Παιδείας κ. Ν. Φίλης ξιφούλκησε· τόσο κατά του αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμου όσο και κατά του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Αλ. Τσίπρα. Παραδίδοντας σήμερα το πρωί το υπουργείο του, χαρακτήρισε συμβόλαιο πολιτικού θανάτου του την πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του κ. Ιερώνυμου, ενώ εμμέσως πλην σαφώς (ή μάλλον... όχι και τόσο εμμέσως!) κατηγόρησε τον κ. Τσίπρα πως εκτέλεσε εντολές του προκαθήμενου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Στο ίδιο μήκος κύματος (αλλά κρατώντας εμφανώς χαμηλότερους τόνους) και ο πρώην υπουργός Ναυτιλίας κ. Θ. Δρίτσας, που παραδίδοντας το δικό του υπουργείο φρόντισε να επισημάνει πως η απομάκρυνσή του δεν ήταν δική του επιλογή. Και βέβαια, τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος δεν παρέλειψαν να μεγεθύνουν το έργο τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Στο μεν υπουργείο Παιδείας, «μέσα σε λίγους μήνες παρά τη σκληρή μνημονιακή λιτότητα, προχωρήσαμε στο σχολείο ποιότητας», ενώ στο υπουργείο Ναυτιλίας δόθηκαν «σκληρές μάχες», και μάλιστα κάποιες εξ αυτών κερδήθηκαν.
Δεν είπαν και πολύ διαφορετικά πράγματα οι λοιποί πρώην υπουργοί παραδίδοντας τα χαρτοφυλάκιά τους. Ως είθισται, και στο πνεύμα προκατόχων τους ουδόλως «αριστερών», όλοι τους παρήγαγαν «έργο», το οποίο δυστυχώς... δεν ολοκληρώθηκε. Στεκόμαστε ωστόσο στους κ. Φίλη και Δρίτσα, καθώς τα όσα λέγονται μετά την απομάκρυνσή τους – ειδικά για τον πρώτο – από στελέχη και μέλη της «αντιπολίτευσης» του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαν να πείσουν τους μη προσεκτικούς παρατηρητές των υπουργικών τους πεπραγμένων πως αμφότεροι ήταν ισάξιοι τουλάχιστον του Β.Ι. Λένιν.
Για να επιστρέφουμε στην πραγματικότητα: μιλάμε για τον κ. Φίλη τού «καταργώ-δεν καταργώ την πρωινή προσευχή στα σχολεία». Τον κ. Φίλη της «επιτροπής του εθνικού και κοινωνικού διαλόγου για την Παιδεία». Τον κ. Φίλη που μιλά για «σκληρή μνημονιακή λιτότητα» την οποία ο ίδιος έχει ψηφίσει και ξαναψηφίσει. Και για τον κ.Δρίτσα, που επί των ημερών του το εναπομείναν λιμάνι του Πειραιά παραδόθηκε στην Cosco (ασχέτως αν ο ίδιος... δεν έτυχε να το αντιληφθεί!) και που επίσης ψήφισε κάθε γραμμή του νέου μνημονίου. Λίγο αργά δεν είναι πλέον για «επαναστάσεις»;
Όσο για εκείνους που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τον «απολυταρχισμό» του κ. Τσίπρα... οι ίδιοι δεν τον αποθέωναν στο τελευταίο συνέδριο του κόμματός τους; Οι ίδιοι δεν δέχτηκαν να ακυρώσουν ψηφοφορία και να ξαναψηφίσουν όπως επιθυμούσε «Ο Πρόεδρος» (σ.σ.: με κεφαλαίο και το όμικρον και το πι); Οι ίδιοι δεν βάλανε την υπογραφή τους στη μνημονιακή μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ και στη μετάλλαξή του από ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σε κόμμα «λαοπρόβλητου» ηγέτη; Λίγο αργά δεν είναι να αρχίσουν τώρα να τραγουδούν τους «Ήρωες»; Όχι τίποτε άλλο αλλά... τους βλέπουμε!
