Ήτανε μεθυσμένοι; Ήταν ψυχροί δολοφόνοι; Ήταν μια παρέα που έπαιζε, με τραγική κατάληξη του παιχνιδιού τους; Όποια απ' τις εκδοχές κι αν επιλέξετε, στο μεταξύ, τα – λεγόμενα και – κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν φροντίσει να τονίσουν την πιο «χαρακτηριστική» ιδιότητά τους: ήταν – πολύ απλά! – «αλλοδαποί».
Ο λόγος προφανώς για τον άνδρα που βρέθηκε κρεμασμένος το περασμένο Σάββατο στην πλατεία Κλαυθμώνος, αλλά... μην τρομάζετε: για «αλλοδαπό» επρόκειτο, το τόνισαν άλλωστε τα κανάλια στριμώχνοντας με επιμέλεια την είδηση και εξαφανίζοντάς τη σχεδόν μεταξύ άλλων, «σοβαροτέρων» θεμάτων της επικαιρότητας (πόσα χρήματα π.χ. πλήρωσε για φόρους ο τάδε καναλάρχης, που μάλιστα – αυτό κι αν είναι είδηση! – πλήρωνε κανονικά τους εργαζόμενούς του, ποια διάσημη είπε ποια ατάκα κ.λπ.). Ομοίως «αλλοδαποί» ήταν και οι δύο – φερόμενοι ως δράστες – συλληφθέντες (ένας 35χρονος Πολωνός κι ένας 52χρονος Ουκρανός), συνεπώς ουδείς λόγος ανησυχίας, τα θεμέλια της νεοελληνικής κοινωνίας παραμένουν άθικτα, η ανάπτυξη – οσονούπω – φτάνει και η είδηση, μπορεί να «αξιοποιηθεί» αλλού (σ.σ.: θα πούμε παρακάτω πού).
Το ίδιο το γεγονός (είτε για φόνο πρόκειται, είτε για ατύχημα) μοιάζει να χάνει την ίδια την υπόστασή του καθώς την αφανίζει η προβολή τής – ξορκισμένης – ιδιότητας («αλλοδαπός»): λες και είναι σύνηθες φαινόμενο σ' αυτή την πόλη να κρέμονται στα δέντρα των πλατειών της άνθρωποι, ιδίως απογεύματα Σαββάτου. Η φρίκη στο άκουσμα, χάνεται με χαρακτηριστική ευκολία απ' τη μνήμη, μένει η «ξορκισμένη» λέξη να κυριαρχεί: «αλλοδαπός». Και τίποτε άλλο πέρα απ' αυτό. Σε μια βδομάδα, ποιος θα θυμάται με ακρίβεια την τραγωδία; Ποιος θα θυμάται κάτι πέρα από την τρομερή ιδιότητα του «αλλοδαπού»;
Για τον μέσο πολίτη μιλάμε βεβαίως: γιατί άλλοι, την είδηση που δεν (θα) θυμόμαστε, θα τη χρησιμοποιήσουν. Νομίζετε πως θ' αργήσει να γεμίσει το διαδίκτυο με φωνές μίσους, που θα μιλούν για τους «ξένους» που «έρχονται και στήνουν κρεμάλες στις πλατείες ΜΑΣ»; Να, δείτε τα προσφυγόπουλα που σήμερα πήγαν στο σχολείο: δεν θα σας φαίνονται – ίσως – «ύποπτα», όσο οι φωνές του μίσους θα κυκλοφορούν; Είναι εποχές αυτές για ρίσκα; Όσο κι αν κάπου στο βάθος, ακούγεται η Billy Holiday να τραγουδάει με σπαραγμό το «Strange Fruit»;
