Δεν είπε κάτι καινούριο το Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζοντας τη μη λήψη απόφασης από το ΚΑΣ για την «επένδυση» στο Ελληνικό: το έχουμε εμπεδώσει στο – όχι πολύ μακρινό – παρελθόν πως ο ρόλος του είναι «γνωμοδοτικός». Έχουμε επίσης κατανοήσει σε βάθος πως καλή η «πολιτισμική μας κληρονομιά», καλύτερες οι αρχαιότητες, μα αυτό καθόλου δεν σημαίνει πως «μερικές πέτρες» θα φρενάρουν το τρένο της ανάπτυξης: τσιμέντο να γίνει ο «τρισχιλιετής πολιτισμός» μας μπροστά στο cash!
Τον αρχαιολογικό της θησαυρό αυτή η χώρα ποτέ δεν τον αντιμετώπισε ως «αρχαιολογικό»: στο «θησαυρός» επικέντρωναν πάντα (ή σχεδόν πάντα: υπήρξαν και μικρές εξαιρέσεις) οι κυβερνήσεις μας. Ναι, το γουστάραμε το «εθνικό μας μεγαλείο», ναι, τους γουστάραμε τους «αρχαίους προγόνους» και το «αρχαίο πνεύμα αθάνατο», το βγάζαμε μάλιστα και σε διατίμηση και το πουλούσαμε με το κομμάτι στους τουρίστες όταν ξεμέναμε από «συρτάκι ντανς», μα όταν έμπαινε στη μέση η όποια – χοντρή! – «μπίζνα»... τα πράγματα άλλαζαν! Το αντιληφθήκαμε στην πλήρη του έκταση επί χούντας, το θυμηθήκαμε τα χρόνια πριν την Ολυμπιάδα (σ.σ.: τότε που το πεδίο μάχης του Μαραθώνα αλλά και οικισμός της πρωτοελλαδικής περιόδου – 3η π.Χ. χιλιετία – έπεσαν θύματα του «νέου ελληνικού θαύματος» που άκουγε στο όνομα «Αθήνα 2004» προς μεγάλη ικανοποίηση του τότε υπουργού Πολιτισμού κ. Ευ. Βενιζέλου που κατακεραύνωνε το ΚΑΣ), το επιβεβαιώνουμε και τώρα με τους κεραυνούς που εξαπολύει το Μέγαρο Μαξίμου με φόντο την «καθυστέρηση της επένδυσης».
Όχι πως δεν αγαπάμε τον πολιτισμό των προγόνων μας, τα ιστορικά τους επιτεύγματα, τα έργα τους: την φοράμε τη δόξα τους σε κάθε ευκαιρία, σα να 'ναι δική μας! Και στρώνουμε και κόκκινα χαλιά στο βότσαλο της παραλίας για να πατήσει ο «κύριος υπουργός» (σ.σ.: Εθνικής Άμυνας) προκειμένου να τιμήσει τους νεκρούς της ναυμαχίας της Σαλαμίνας! Όταν βεβαίως απ' τη μια μεριά της ζυγαριάς μπαίνει η ιστορία μας κι απ' την άλλη ένα επενδυτικό πακέτο που «μπορεί να φτάσει τα οκτώ δισ. ευρώ»... σας παραπέμπουμε στην προηγούμενη παράγραφο.
Θα πείτε: υπάρχουν αρχαιότητες στο Ελληνικό; Κι αν ναι, είναι τόσο σημαντικές ώστε να «χάσουμε την επένδυση»; Αναφορικά με το πρώτο ερώτημα, θα απαντήσουμε πως δεν έχουμε ιδέα, συμπληρώνοντας όμως πως μόνο αρμόδιο να απαντήσει είναι το ΚΑΣ: όχι το Μέγαρο Μαξίμου, όχι το υπουργείο Οικονομικών, όχι το ΤΑΙΠΕΔ και – βεβαίως – όχι η Lamda Development και η Hellinikon Global.
Όσο για το δεύτερο ερώτημα, δε θ' απαντήσουμε εμείς: σας παραπέμπουμε στον στρατηγό Μακρυγιάννη**. Όλο και κάποιο κόκκινο χαλί άλλωστε θα στρωθεί και γι' αυτόν στο προσεχές μέλλον προκειμένου να του αποδοθούν «οι δέουσες τιμές»! Κατά προτίμηση, με την «επένδυση» στο Ελληνικό να τρέχει!
*Ακριβής μετάφραση: Μετρητά για το χάος
**Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ' Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν. [...]
Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι' αυτά πολεμήσαμε».
(Μακρυγιάννης, "Απομνημονεύματα", 1829 – 1850)
