Ξεχάστε κάθε εσχατολογικό σενάριο ξέρετε: όλα τους ωχριούν μπροστά στη ζοφερή πραγματικότητα. Ξεχάστε κάθε τι που θεωρούσατε μέχρι σήμερα «σημαντικό»: το συμπαντικών διαστάσεων κακό που μας επιτίθεται καθιστά οτιδήποτε άλλο μικρό και δευτερεύον. Ξεχάστε ακόμη και τα μνημόνια, συναχάκι είναι μπροστά σ' αυτό που αντιμετωπίζουμε. Διότι ο καύσων είναι ήδη εδώ!!

Αν υπήρξε σχετική πρόβλεψη στην «Αποκάλυψη» του Ιωάννη ουδόλως γνωρίζουμε: ίσως η Ιερά Σύνοδος, που μεριμνά – μεταξύ άλλων – και για τη μόρφωση των νέων θα μπορούσε να μας διαφωτίσει σχετικά. Κρίνοντας πάντως απ' τη σχετική (με τον καύσωνα ντε!) ειδησεογραφία, το τέλος του κόσμου είναι προ των πυλών, κι εμείς δυστυχώς θα πιούμε το πικρό ποτήρι των τελευταίων στιγμών του πλανήτη μέχρι τον πάτο.

Στο τρομακτικό σενάριο που παίζει στις οθόνες μας τις τελευταίες μέρες τα πάντα (μέχρι τώρα) επαληθεύονται: και τα 40άρια επελαύνουν και οι θερμές αέριες μάζες καταφθάνουν απ' την Αφρική και άπνοια καταγράφεται και όλα αυτά που οι σύγχρονοι προφήτες (σ.σ.: μην απορείτε, ο καλός «δημοσιογράφος» είναι και προφήτης!) προέβλεψαν. Το σενάριο βεβαίως ήδη μετράει απώλειες καθώς στο μεταξύ η «υγειονομική βόμβα» των «βουνών σκουπιδιών» μας τελείωσε, αλλά έτσι είναι αυτοί οι άθλιοι προλετάριοι (σ.σ.: στους απεργούς εργάτες της καθαριότητας αναφερόμαστε, που τόλμησαν – οι άθλιοι! – να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις τους), ποτέ τους δεν αντιλαμβάνονται τον πόνο του κατασκευαστή ειδήσεων, και στο κάτω-κάτω μικρό το κακό, το τέλος θα έρθει μόνο από τη ζέστη. Θα πεθαίνουμε «στην καυτή άσφαλτο» αντί να παθαίνουμε ασφυξία «δίπλα στα βουνά των σκουπιδιών» κι όλα καλά!

Το δράμα βεβαίως δεν έγκειται στο ότι αντιμετωπίζουμε το τέλος: σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι (σ.σ.: και πάνω απ' όλα, ως απόγονοι του Μιλτιάδη, του Μιαούλη και του ενδόξου στρατηγού Τσολάκογλου!) καθόλου δε φοβόμαστε το τέλος. Πώς θα το αντέξουμε όμως να μην βιώσουμε την ηρωική μας έξοδο μας στις αγορές (σ.σ.: με ή χωρίς ποσοτική χαλάρωση, αδιάφορο!); Πώς να μείνουμε ψύχραιμοι μπροστά στο μοιραίο χωρίς να μάθουμε αν το 2060 θα βγαίναμε απ' την επιτροπεία; Χωρίς – το κυριότερο! – να δούμε τον Μητσοτάκη (σ.σ.: υιό) πρωθυπουργό; Το μόνο που μπορούμε να σχολιάσουμε εδώ είναι «κουράγιο αδέλφια!» και να σταθούμε όρθιοι (δίπλα στους αδειασμένους κάδους σκουπιδιών) προσμένοντας ήρεμοι το τέλος.

Γελάτε; Εμείς πάντως σας προειδοποιήσαμε. Προσοχή, καύσων, και μάλιστα... αφρικανικός!

Ι. Δ. Σαμπανίκος
Συντάκτης: Ι. Δ. Σαμπανίκος Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.