Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που κρατάει την ανάσα του το πανελλήνιο: εκείνες τις μεγάλες «ιστορικές» στιγμές που η Κεντροαριστερά... συζητά με τον εαυτό της! Οι οριοθετούντες εαυτόν ως «Κεντροαριστερά» βεβαίως έχουν την αίσθηση πως συζητούν με «άλλες δυνάμεις του χώρου», ασχέτως αν κάποιοι εξ αυτών ενδέχεται να έχουν την ίδια ακριβώς αίσθηση όταν συνομιλούν με τον καθρέφτη τους.

Το νέο επεισόδιο του σήριαλ που καλείται «ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης» έχει παλιούς και δοκιμασμένους πρωταγωνιστές. Τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τη Φώφη Γεννηματά. Τον Γιώργο Παπανδρέου. Τον Σπύρο Λυκούδη. Και βεβαίως, τους – απαραίτητους – Γιάννη Ραγκούση, Άννα Διαμαντοπούλου και Γιώργο Φλωρίδη που συγκρότησαν μια – ακόμη! – πρωτοβουλία για τη δημιουργία «μιας νέας μεγάλης και ενωμένης προοδευτικής παράταξης».

Ως ήδη αναφέρθηκε, το έθνος κρατά την ανάσα του: απ' τα χείλη των προαναφερθέντων λαϊκών αγωνιστών κρέμονται άπαντες! Μπορεί βεβαίως στο μεσοδιάστημα ο κ. Βενιζέλος να εξαπολύει καρφιά μεγέθους σούβλας κατά του κ. Παπανδρέου για το ποιος είναι το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ και ποιος το ιμιτασιόν, μπορεί ο κ. Παπανδέου να ανταπαντά με το μη-δημοψήφισμα του 2011, μπορεί η κ. Γεννηματά να δηλώνει πως ο κ. Παπανδρέου δεν έθεσε θέμα ηγεσίας μιλώντας παράλληλα για «δημιουργική επίθεση στο μέλλον», αλλά το σίγουρο είναι πως όλοι τους το έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να μας σώσουν! Ξανά! Οι προηγούμενες φορές που μας έσωσαν, δεν ήταν προφανώς αρκετές. Και για να μας σώσουν, παραμερίζουν προσωπικές διαφορές και είναι έτοιμοι να ενωθούν. Και να επιχειρήσουν την έφοδο, καβάλα στα πράσινα άλογα.

Διότι βεβαίως, είναι γνωστές οι τεράστιες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ ΚΙΔΗΣΟ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, (νέας!) πρωτοβουλίας Ραγκούση - Διαμαντοπούλου - Φλωρίδη και λοιπών κινούμενων στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Διαφορές που εμείς δεν έχουμε κατορθώσει να εντοπίσουμε, αλλά οι ίδιοι επιμένουν πως υφίστανται. Η σωτηρία, π.χ., θα έρθει μια ρόδινη αυγή; Ένα απομεσήμερο; Ή ένα μαγεμένο δειλινό; Στο τιμόνι θα είναι ο κ. Παπανδρέου; Η κ. Γεννηματά; Ή ο κ. Βενιζέλος; Τα πλήθη θα χαμογελούν; Θα αλαλάζουν; Ή θα ψάλλουν βουρκωμένα το «Σώσον Κύριε τον λαόν σου»; Και πάνω απ' όλα: Ό,τι θα έχει μείνει μέχρι τότε απούλητο απ' τη δημόσια περιουσία, θα «αξιοποιηθεί»; Θα «γίνει χρήσιμο εργαλείο για την ανάπτυξη»; Ή θα «φέρει νέες θέσεις εργασίας με ιδιωτικές επενδύσεις δισεκατομμυρίων»;

Σε κάθε περίπτωση, εμπρός (ξανά!) για μια «νέα μεγάλη προοδευτική παράταξη». Στο μεταξύ... κάτι τέτοιο δεν έλεγε κι ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας στο συνέδριο του κόμματός του λίγους μήνες νωρίτερα;

Ι. Δ. Σαμπανίκος
Συντάκτης: Ι. Δ. Σαμπανίκος Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.