Και ξαφνικά, θυμηθήκαμε το «ευρωπαϊκό δημοκρατικό πλαίσιο». Στην Ευρώπη των μνημονίων, της σκληρής λιτότητας, της ακραίας φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού της, των επελαυνόντων νεοναζί, στην Ευρώπη που θεωρεί περιττή πολυτέλεια το κοινωνικό κράτος, ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλ. Τσακαλώτος θυμήθηκε το «ευρωπαϊκό δημοκρατικό πλαίσιο» το οποίο και ΘΑ παραβιαστεί αν υποχρεωθεί η χώρα μας «να νομοθετήσει δύο και τρία χρόνια πριν, τι θα κάνει το 2019».
Μιλάμε για την ίδια Ευρώπη που το 2012, στο 2ο μνημόνιο, απαίτησε από τα κόμματα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης να δεσμευθούν εγγράφως πως θα τηρήσουν τα όσα συμφωνήθηκαν ασχέτως του νικητή των εκλογών. Για την ίδια Ευρώπη που σφαγίασε τις καταθέσεις των Κυπρίων. Για την ίδια Ευρώπη που απαιτεί απ' τις χώρες του Νότου να ξεπουλήσουν όσο-όσο τη δημόσια περιουσία τους. Για την ίδια Ευρώπη τέλος που διέταξε την ελληνική Βουλή πρώτα να ψηφίσει μέτρα εξοντωτικής λιτότητας και μετά να έρθει «σε διαπραγμάτευση». Σ' αυτό το υπόδειγμα δημοκρατίας αναφερόμαστε!
Ο κ. Τσακαλώτος βεβαίως γνωρίζει ότι το «ευρωπαϊκό δημοκρατικό πλαίσιο» πλέον δεν υφίσταται. Το γνώριζε και όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, όταν η κυβέρνηση προσπαθούσε να πείσει πως όλα βαίνουν καλώς και ουδόλως θα απαιτηθούν νέα μέτρα. Πραγματικά περίμενε κάτι καλύτερο η κυβέρνηση απ' τη χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup; Κι αν ναι... για ποιον λόγο;
Ήλπιζαν ίσως σε επιβράβευση του χατζηαβατισμού των πρώην «ριζοσπαστών»; Κι ο πρώην πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς τις ίδιες ελπίδες έτρεφε, μα σε όλα τα έργα του Καραγκιόζη ο Χατζηαβάτης εισπράττει μόνο καρπαζιές. Ουδέποτε η δουλική του υποταγή επιβραβεύθηκε: για ποιον λόγο άλλωστε; Δεδομένη ήταν πάντα η υποταγή του.
Τότε σε τι ακριβώς ήλπιζε η κυβέρνηση; Στην... καλοσύνη των «ευρωπαίων εταίρων»; Περίμενε κανείς στ' αλήθεια πως θα ζητούνταν μόνον η επέκταση του «κόφτη», όταν μπορούσαν να γίνουν απαιτητά τα πάντα από ένα «συνομιλητή» που έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι είναι πρόθυμος να παραχωρήσει τα πάντα; Δεν είναι τόσο αφελείς στο Μέγαρο Μαξίμου. Ούτε ο κ. Τσακαλώτος είναι τόσο αφελής. Το μόνο στο οποίο (ίσως!) ήλπιζαν, ήταν να ροκανίσουν τον χρόνο μέχρι την έναρξη της «προεκλογικής περιόδου». Στην εκτός συνόρων προεκλογική περίοδο αναφερόμαστε, η εντός συνόρων δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος κειμένου.
Στο μεταξύ, στο κυβερνητικό στρατόπεδο προσπαθούν να προσομοιώσουν την προ της 13ης Ιουλίου 2015 «λεβεντιά». Μέχρι το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου το σήριαλ της «σκληρής διαπραγμάτευσης» και των «κόκκινων γραμμών» θα κυριαρχεί. Στο μεσοδιάστημα, πιθανόν να ξαναδούμε ακόμη και τον κ. Καμμένο να απειλεί πως «θα το κάνουμε Κούγκι». Πιθανότατα, με αμφίεση Σαμουήλ. Πάμε σαν άλλοτε δηλαδή.
