«Ο ρόλος της Ευρώπης είναι να οικοδομεί ανθρώπινες γέφυρες»: το είπε – χωρίς διόλου να ντραπεί – ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Π. Μοσκοβισί σχολιάζοντας τις περί προστατευτισμού (έναντι της Ε.Ε.) θέσεις του αμερικανού προέδρου Ντ. Τραμπ. Όπως ο ίδιος τόνισε με φόντο το τελευταίο διάταγμα του Τραμπ κατά μεταναστών, «ο "τραμπισμός" μας υποχρεώνει να ενωθούμε περισσότερο» καθώς «δεν μπορούμε να εφαρμόζουμε διακρίσεις στους πολίτες του κόσμου ανάλογα με τη θρησκεία τους, να στιγματίζουμε μια θρησκεία επειδή υπήρξε αυτή ή η άλλη απειλή».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντ. Τουσκ χαρακτήρισε τον Τραμπ «απειλή για την Ευρώπη» και έστειλε το ίδιο μήνυμα περί «ένωσης». Όπως χαρακτηριστικά σημείωσε (σε επιστολή του με αποδέκτες τους ευρωπαίους ηγέτες), «μόνο μαζί μπορούμε να είμαστε πλήρως ανεξάρτητοι» συνεπώς «πρέπει να κάνουμε δυναμικά και θεαματικά βήματα σε μια κατεύθυνση που θα αλλάξει το συλλογικό αίσθημα και θα αναβιώσει την ελπίδα να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενσωμάτωση στο επόμενο επίπεδο».
Το τι ακριβώς «ανθρώπινες γέφυρες» οικοδομεί η Ε.Ε., το διαπιστώνουμε καθημερινά εδώ και έξι περίπου χρόνια. Το μόνο «ανθρώπινο» που έχουν οι γέφυρες της Ευρώπης της σκληρής λιτότητας και του Τ(here) I(s) N(o) A(lternative) είναι οι μυριάδες των βίαια φτωχοποιημένων πολιτών της που θάβονται ζωντανοί στα θεμέλιά τους. Το μόνο πράγμα που οικοδομείται στην Ε.Ε., είναι τείχη για να χωρίζουν εξωφρενικά πλούσιους και απίστευτα φτωχούς. Ό,τι «ανθρωπιστικό» είχε να επιδείξει η Ευρώπη το έχασε εδώ και χρόνια, όταν τα «πλούσια» κράτη του Βορρά επιδόθηκαν σε συστηματική καταλήστευση κάθε πόρου των «φτωχών» κρατών του Νότου στο όνομα της «ενοποίησης». Μιας ενοποίησης που φαντάζει όλο και περισσότερο εφιαλτική, ιδίως όταν για την ολοκλήρωσή της απαιτούνται «δυναμικά και θεαματικά βήματα», όπως πολύ γλαφυρά αναφέρει ο Ντ. Τουσκ.
Είναι ο Τραμπ μια «ευκαιρία» για την Ευρώπη προκειμένου να «ενωθεί»; Θα ήταν καλύτερα πριν απαντήσουμε να εξετάσουμε το τι ακριβώς αντιλαμβάνονται ως «Ευρώπη» οι διάφοροι Τουσκ και Μοσκοβισί. Οι άνθρωποι δηλαδή εκείνοι που ζουν με βασιλικούς μισθούς καταδικάζοντας ολόκληρους πληθυσμούς σε εξοντωτική ανέχεια. Για τη «δική» τους Ευρώπη μιλούν, να είστε σίγουροι. Και στη «δική» τους Ευρώπη, κανείς από μας δεν έχει μέλλον.
Μόνο που σ' αυτήν την Ευρώπη των Τουσκ και Μοσκοβισί, τα πτώματα κρύβονται κάτω απ' το χαλί: σε αντίθεση με τις ΗΠΑ του Τραμπ, όπου απλά πετιούνται στον δρόμο προς παραδειγματισμό. Αυτό είναι που «ενοχλεί» τους «ευρωπαίους ηγέτες» και τους πλούσια αμειβόμενους υπαλλήλους τους: το απροκάλυπτο. Γιατί κατά τα άλλα... Μετρήστε απλώς τις χιλιάδες των ανεπιθύμητων προσφύγων πολέμου στα ελληνικά hotspots ή στα τουρκικά παράλια. Τι το διαφορετικό κάνει ο Τραμπ; Πέραν του ότι επιλέγει να το κάνει ψυχρά και σνομπάροντας την υποκρισία των ευρωπαίων «φωτισμένων» ηγετών;
