Το βασικό είναι η κτήση της τεχνογνωσίας: το «know how» που λένε οι βρετανοτραφείς μας μάνατζερ. Άπαξ και μια τεχνική δοκιμαστεί επιτυχώς, είναι θέμα προγραμματισμού και ρουτίνας η περαιτέρω εφαρμογή της σε μια σειρά παρεμφερών πεδίων. Πειραματική διαδικασία που εκτελείται επιτυχώς σε διαδικασία ψηφοφορίας συνεδρίου πολιτικού κόμματος, π.χ., εγγυάται την χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα λειτουργία της σε μια σειρά διαδικασιών που αφορούν ψηφοφορίες,
Το παν είναι η πειραματική διαδικασία να σηματοδοτείται απ' το στοιχείο του πρωτόλειου. Να έχει δηλαδή την τόλμη ο πρωτοπόρος να κάνει «τομές». Είναι βεβαίως σαφές πως ο συγκεκριμένος πρωτοπόρος θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από ταμπού και αγκυλώσεις που κρατούν πίσω άλλους, λιγότερο τολμηρούς (ή αν προτιμάτε, λιγότερο θρασείς) συναδέλφους του και να προσεγγίζει με περίσσευμα αμοραλισμού τον τομέα που έχουμε μάθει να αποκαλούμε «ηθική». Και βεβαίως, οφείλει ο πρωτοπόρος αυτός να έχει υπερ-τονισμένο το «εγώ» του. Αν είναι επιστήμονας, θα πρέπει να είναι απόλυτα πεπεισμένος πως είναι (τουλάχιστον!) 100 χρόνια μπροστά από τα λοιπά μέλη της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Αν κατά τύχη είναι πολιτικός (και δη, «πολιτικός αρχηγός») θα πρέπει να διαθέτει την μοναδική βεβαιότητα πως είναι ηγέτης χιλιετίας (ή και περισσότερο: εξαρτάται απ' το μέγεθος του υπερ-τονισμένου «εγώ»).
Η εισαγωγή είναι – πιστεύουμε – απαραίτητη για να τονιστεί επαρκώς το μεγαλειώδες του σημερινού επιτεύγματος της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Διότι, τι κατόρθωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός κ. Α. Τσίπρας; Να κάνει το πρώτο, μεγάλο βήμα για την κατάργηση όχι μόνο της μυστικότητας της ψήφου, μα να θεσμοθετήσει παράλληλα και την νόμιμη... «διόρθωσή» της! Με τις αλλαγές στον κανονισμό λειτουργίας της Βουλής που εγκρίθηκαν σήμερα κατά πλειοψηφία ο κ. Τσίπρας κατόρθωσε ότι δεν είχε καταφέρει στο παρελθόν ούτε το μεγάλο του ίνδαλμα Α. Παπανδρέου: να διασφαλίσει πως σε ψηφοφορίες που μπορεί να ρίξουν μια κυβέρνηση, το αποτέλεσμα θα είναι εγγυημένα εκείνο που ο ίδιος θα εισηγείται. Κι αν τυχόν υπάρξει και καμιά «λανθασμένη» ψήφος, κανένα πρόβλημα: θα μπορεί να «διορθώνεται» ακόμη και μετά τη λήξη της ψηφοφορίας!
Προς το παρόν βέβαια, η διαδικασία αφορά μόνο την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, μα αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία: το παν είναι να ανοίξει ο δρόμος! Ο δρόμος εκείνος της ψήφου όχι κατά συνείδηση μα κατόπιν εντολής, που άνοιξε μόνος – ως γνήσιος πρωτοπόρος – ο κ. Τσίπρας μερικούς μήνες νωρίτερα, στο 2ο συνέδριο του κόμματός του, όταν (σ.σ.: 15 Οκτωβρίου 2016) μετά από ψηφοφορία που δεν τον ικανοποίησε ανέβηκε στο βήμα και είπε: «Ουσιαστικά το σώμα – καλώς έκανε αν το έκανε έτσι – αποφάσισε απολύτως κόντρα στην εισήγησή που έκανα εγώ [...] Αν είναι αυτή η βούληση του Συνεδρίου, πάσο! Αλλά να ξέρουμε τι ψηφίζουμε. Εγώ ζητώ σ' αυτό το θέμα, να γίνουν δύο τοποθετήσεις υπέρ, δύο κατά και να ξαναψηφίσουμε»...
Προσοχή: θυμίζουμε κλείνοντας ότι – προς το παρόν – η διαδικασία της «διόρθωσης» ψήφου αφορά μόνο εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Μην αρχίσετε να τρέχετε πίσω απ' τον δικαστικό αντιπρόσωπο του εκλογικού σας τμήματος στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ρωτώντας: «Μια διορθωσούλα μπορώ να έχω; Παρακαλώ;»...
