«Το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, που απορρέει από την περίοδο του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου και της γερμανικής Κατοχής είναι μεγαλύτερο από το φερόμενο χρέος της Ελλάδας προς τους πιστωτές της. Ωστόσο η Γερμανία αρνείται πεισματικά να πληρώσει τα οφειλόμενα, ενώ σταυρώνει την Ελλάδα και το λαό της απαιτώντας υποταγή και αποπληρωμή ενός παράνομου μη βιώσιμου χρέους» ήταν η διαπίστωση της τέως Προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου κατά την ομιλία της σε διεθνές Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 3 - 5 Δεκεμβρίου στο πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης – από όπου έχει αποφοιτήσει και η ίδια λαμβάνοντας το δεύτερο μεταπτυχιακό της και τιμηθεί με διάκριση για εξαιρετική επίδοση στο διεθνές δίκαιο.
Η ομιλία της έφερε τον τίτλο «Αλήθεια, Δικαιοσύνη και επιλεκτική μνήμη: Από τις γερμανικές επανορθώσεις που οφείλονται στην Ελλάδα από τη Γερμανία, στο σημερινό καθεστώς τον Μνημονίων που βάζει στο στόχαστρο τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη Δημοκρατία στο όνομα του “δημοσίου χρέους”. Η Ευρώπη τιμά τις δεσμεύσεις της μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο;».
Μιλώντας από το βήμα του Συνεδρίου, η τέως Πρόεδρος της Βουλής υπογράμμισε ότι η Γερμανία ουδέποτε υπέγραψε Συνθήκη Ειρήνης με την Ελλάδα, όπως έπραξε με άλλες χώρες και ότι ενώ η Ελλάδα πλήρωσε έναν εξαιρετικά βαρύ φόρο αίματος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ουδέποτε αποζημιώθηκεγια τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον του κράτους της, του πληθυσμού της, της υποδομής της, της γεωργίας της και της πολιτιστικής της κληρονομιάς.
Επεσήμανε ακόμα ότι σύμφωνα με την Έκθεση της Ειδικής Επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για τις Γερμανικές Οφειλές, που εκδόθηκε στις αρχές του 2015, το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα προσδιορίζεται με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς μεταξύ 278 - 340 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό μεγαλύτερο από τα 325 δισεκατομμύρια ευρώ που την εποχή εκείνη και προ του 3ου Μνημονίου φερόταν να οφείλει η Ελλάδα στους ´´δανειστές´´ της, μεταξύ των οποίων η οφειλέτης Γερμανία.
Αίσθηση προκάλεσε η αναφορά της Ζωής Κωνσταντοπούλου ότι τα Μνημόνια, περιλαμβάνουν μία έμμεση, αλλά σαφή αναγνώριση των ελληνικών αξιώσεων έναντι της Γερμανίας σχετικά με τις αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. «Περιέχουν ρήτρα που απαγορεύει να αντιτάξει η Ελλάδα ανταπαιτήσεις της έναντι των δανειστών της. Αυτή η αναφορά στις ελληνικές διεκδικήσεις αποκαλύπτει μια συνειδητή επιλογή εκ μέρους της Τρόικας και των κρατών μελών της – συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας – αφενός να συντηρήσουν το καθεστώς μη λογοδοσίας για τη Γερμανία και αφετέρου να συνθλίψουν και να σταυρώσουν την Ελλάδα. Μια επιλογή ιστορικά και ηθικά αδικαιολόγητη, που κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που ακολούθησε η διεθνής κοινότητα το 1945».
Αναφερόμενη στις εργασίες και τα Πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, η Ζωή Κωνσταντοπούλου επεσήμανε ότι στα πορίσματα της Επιτροπής τεκμηριώθηκε εκείνο που αποτέλεσε συνείδηση και γνώση της κοινωνίας, ότι δηλαδή το χρέος αυτό δεν αναλογεί στο λαό και τους πολίτες, ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να πληρωθεί από αυτούς, ούτε στο όνομά τους.
«Αυτό που εμφανίσθηκε και συγκροτήθηκε ως δήθεν δημόσιο χρέος το 2010 ήταν στην πραγματικότητα ιδιωτικό χρέος που μετακυλίστηκε στις πλάτες των πολιτών και στο δημόσιο. Το χρέος αυτό ήταν μη βιώσιμο από το 2010 και είχε διαπιστωθεί η μη βιωσιμότητα του ήδη από τον Μάρτιο του 2010 και αποτυπωθεί στα επίσημα αρχεία και έγγραφα του ΔΝΤ και των οργάνων του. Από το 2010 γνώριζαν οι επιτελείς του ΔΝΤ, αλλά και τα κράτη – μέλη του ΔΝΤ, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, ότι το χρέος αυτό έπρεπε να διαγραφεί, δεν μπορούσε να αποπληρωθεί διότι η αποπληρωμή του θα σήμαινε παρατεταμένη μακροχρόνια ύφεση, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και συνολικά καταστροφή της κοινωνίας και της οικονομίας.
Γιατί το έκαναν αυτό; Για τον λόγο που επίσης αποτυπώνεται στα συμπεράσματα της επιτροπής και τεκμηριώνεται από τα έγγραφα που έλαβε υπόψη: γιατί εάν προχωρούσαν σε διαγραφή του χρέους σε εκείνη την περίοδο, αυτό θα σήμαινε τεράστια ζημιά για τις ιδιωτικές γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που διακρατούσαν εκείνη την εποχή δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Το χρέος έχει ευθεία σύνδεση με υποθέσεις διαφθοράς μεγάλης κλίμακας, στην οποία εμπλέκονται γερμανικές εταιρίες συνδεδεμένες με το γερμανικό δημόσιο: Siemens, HDW, Thyssenkrupp κλπ, τις οποίες μέχρι σήμερα καλύπτουν οι ελληνικές κυβερνήσεις».
Πρόσθεσε ότι ενώ τα Μνημόνια βαφτίστηκαν προγράμματα διάσωσης, στην πραγματικότητα πρόκειται για συμφωνίες θανατικής ποινής για την κοινωνία, την οικονομία και τη νεολαία. «Η Ελλάδα και ο λαός της, θυματοποιήθηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια από πολιτικές που είχαν δήθεν στόχο να προσφέρουν μια βιώσιμη λύση για την υπερχρέωση της χώρας και διέξοδο από την οικονομική κρίση», είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, υπογραμμίζοντας ότι οι πολιτικές αυτές κατέληξαν σε κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικών δικαιωμάτων, θεμελιωδών ελευθεριών και καθεαυτού του κράτους δικαίου.
«Η Γερμανία, το κράτος δράστης, ανταμείφθηκε με μια γενναιόδωρη διαγραφή χρέους, πριν από 62 χρόνια, με την Ελλάδα να υπογράφει τη διαγραφή αυτή. Η Ελλάδα, χώρα νικήτρια του πολέμου, η οποία αντιπροσωπεύει έναν λαό που ηρωικά αντιστάθηκε και βάναυσα σφαγιάστηκε, ουδέποτε αποζημιώθηκε για τις ζημιές που προκλήθηκαν στην οικονομία της, στις υποδομές της, στον πληθυσμό της. Η Γερμανία, η οποία επωφελήθηκε από τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους, αρνείται σήμερα να αναγνωρίσει στην Ελλάδα αυτό το δικαίωμα και καταψήφισε το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβρη. Η Ελλάδα καταστρέφεται για δεύτερη φορά και υπόκειται σε ένα νέο είδος ολοκληρωτισμού, που αυτή τη φορά που διαπράττεται μέσω οικονομικών, τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών μέσων», υπογράμμισε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Στο Συνέδριο διανεμήθηκαν και τα Πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, ενώ στο περιθώριό του η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με καθηγητές, φοιτητές, αλλά και μέλη της ελληνικής κοινότητας.
(Πρώτη δημοσίευση: inagreece.gr)
