Πέρα από τη στερεοτυπική κουβέντα περί «νόμιμου και ηθικού» (είναι γνωστό από παλιά ότι η ηθική δεν ακολουθεί το Νόμο). Πέρα από την καθεστωτική δημοσιογραφία που με ευκολία διαστρεβλώνει ή διογκώνει τα πραγματικά δεδομένα μιας υπόθεσης. Πέρα από πολιτικές δυνάμεις που καταγγέλλουν την ίδια «κουλτούρα» που τις ανέθρεψε και που συνεχίζουν, άμεσα ή έμμεσα, να στηρίζουν.
Και μπορεί τελικά το «100.000 ευρώ» να είναι «27.000 ευρώ». Αλλά όχι, τα 27.000 ευρώ παραπάνω εφάπαξ (μεικτά) δεν είναι μικρό ποσό για έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΣΦΑ, ακόμα κι αν ασκεί κρίσιμα καθήκοντα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Ακόμα και αν το προβλέπει το «καταστατικό» μιας εταιρείας, που είναι κομμένο και ραμμένο στη λογική των “golden boys”. Είναι εξωφρενικό και προκλητικό ποσό, ειδικά με βάση την κοινωνική συγκυρία…
Το ίδιο προκλητική είναι η «προαγωγή», με αύξηση (ενός ήδη υψηλού) μισθού, με 500 παραπάνω ευρώ, την ώρα που εκεί έξω σε αρκετές περιπτώσεις με αυτό το ποσό αναγκάζεται να ζήσει ένας ή και περισσότεροι άνθρωποι.
Και ακόμα κι αν αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν, γιατί αυτός είναι ο μισθολογικός κανόνας σε τέτοιες θέσεις, γιατί αυτό λέει το «καταστατικό» της εταιρείας ή γιατί έτσι τέλος πάντως «λειτουργεί η αγορά», ο εκπρόσωπος Τύπου μιας αριστερής κυβέρνησης δεν μπορεί να εμφανίζεται υπερασπιστικός απέναντι σε αυτό το πλαίσιο. Όσο και αν τα καθεστωτικά media σκόπιμα το στρεβλώνουν επί τα χείρω.
Ούτε μπορεί να λέγεται από πλευράς αριστερής κυβέρνησης ότι χρειάζεται διπλασιασμός του μισθού του Γενικού Διευθυντή του ΟΔΔΗΧ (ο οποίος πηγαίνει από τα 4.631 ευρώ στα 8.315 ευρώ), ως μέσο για να κρατηθεί στο δημόσιο αυτόν οργανισμό ένα πρόσωπο με εξαιρετικά υψηλά προσόντα, για να μην «αποδημήσει» στην ελεύθερη αγορά, στην οποία θα αμειβόταν «με πολύ μεγαλύτερα ποσά»…
Και όλα αυτά, δεν μπορούν να λέγονται και να καθίστανται υπερασπίσιμα, την ώρα που αναζητούνται αντισταθμιστικά απέναντι σε νέα μέτρα λιτότητας, τα οποία επιβάλουν οι δανειστές…
{youtube}YCgltA0PG-4{/youtube}
Γ. Δ.
