«Η παλιά Πετρούλα δεν υπάρχει πια. Ήταν ένας ρόλος», δήλωσε πρόσφατα στο Down Town Κύπρου, η Πετρούλα Κωστίδου, που μεσουρανούσε ως τηλεοπτικό sex symbol τα προηγούμενα χρόνια.
Ξεκίνησε στην αρχή παρουσιάζοντας το δελτίο καιρού του STAR, κατόπιν μιας ιδέας –όπως είχε ακουστεί τότε- του Σταμάτη Μαλέλη, ο οποίος τώρα είναι «σοβαρός» διευθυντής ειδήσεων στο ΣΚΑΪ. Ήταν ένα pattern που δεν είχε εφαρμοστεί μέχρι τότε στην Ελλάδα, αλλά είχε ήδη διαδοθεί σε χώρες του εξωτερικού: μια κοπέλα να λέει το δελτίο καιρού και να γδύνεται.
Αργότερα, ήρθαν τα εξώφυλλα στα γνωστά «κωστοπουλικά» ή άλλα περιοδικά, οι εκπομπές του Θέμου, αλλά και τα «αισθησιακά» ρεπορτάζ, όταν η Πετρούλα πήγαινε, ως απεσταλμένη του STAR, «κατάλληλα» ντυμένη και με ένα μικρόφωνο στο χέρι, να συναντήσει σημαντικά πρόσωπα, με κορυφαίο παράδειγμα …την τρόικα.
«Ήταν ένας ρόλος», δηλώνει τώρα η Πετρούλα.
Στην ερώτηση ποιον εξυπηρετούσε αυτός ο ρόλος απαντά:
«Την τσέπη μου. Δηλαδή ό,τι έκανα το είδα σαν ευκαιρία για να βγάλω κάποια χρήματα παραπάνω….Το έκανα καθαρά και μόνο βιοποριστικά». Παραδέχεται, βέβαια, ότι «γέλασα πολύ, πρόσφερα χαρά και ξεγνοιασιά στον κόσμο…».
Αλλά «δεν ήθελα να κάνω μόνο αυτό», λέει η Πετρούλα, τονίζοντας ότι ο παλιός της εαυτός είναι κάτι που πέρασε, πάει…
Δεν υπάρχει καμία έκπληξη εδώ, θα πει κάποιος. Όλο αυτό το παιχνίδι, είτε από την Πετρούλα είτε από άλλες παρόμοιες γυναικείες ή αντρικές περσόνες, έχει κάτι το εξόφθαλμα fake…
Ωστόσο, η ευκολία με την οποία δηλώνεται ότι όλο αυτό ήταν ένας τρόπος βιοπορισμού, σε μια περίοδο που «η τηλεόραση είχε λεφτά», όπως λέει η Πετρούλα, αξίζει λίγο προσοχή. Και το να εξηγηθούν όλα με το σχήμα της «εκπόρνευσης», θα είναι μια πολύ επιφανειακή αντιμετώπιση…
Η Πετρούλα σήμερα εμφανίζεται στις συνεντεύξεις εντελώς αλλαγμένη. Έχει κάνει το μαλλί της καστανό. Δεν μιλάει πλέον με το γνωστό παλιό νάζι της, αλλά με ήρεμη, σταθερή φωνή. Δίνει την εικόνα μιας κοπέλας σκεπτόμενης, συνειδητοποιημένης, που αναστοχάζεται και βάζει στόχους στη ζωή.
Το ενδιαφέρον στοιχείο σε αυτή την ιστορία είναι η «κατασκευή του εαυτού». Κατόπιν μια επιλογής –εάν ακολουθήσουμε αυτά που η ίδια δηλώνει- η Πετρούλα μπήκε στον κόσμο ενός θεάματος που ορίζεται από το «ανδρικό βλέμμα» και «επινόησε» μια περσόνα, με όλα τα στοιχεία της κυρίαρχης πορνογραφικής κουλτούρας. Έντονο ξανθό χρώμα, πάντα ελαφρά ντυμένη, με φωνή πάντοτε αισθησιακή. Ύφος αφελές και μια ελαφριά δόση χιούμορ, χωρίς ποτέ να φαίνεται ότι λέει κάτι «σοβαρό». Και ήταν αυτή η περσόνα παντού, όχι μόνο σε μια εκπομπή, αλλά ακόμα κι όταν βρισκόταν έξω απ’ το χώρο που συνεδρίαζε η τρόικα…
Γιατί όμως ο αισθησιασμός, ο ερωτισμός, η ομορφιά, να ταυτίζεται με αυτή τη συμβατική γλώσσα; Δεν είναι αυτός ένας ρόλος κατασκευασμένος για τη γυναίκα, «από πριν» δοσμένος; Γιατί η σημερινή Πετρούλα είναι πιο «ξενέρωτη» από την προηγούμενη; Γιατί ο «προσοδοφόρος» ήταν ο προηγούμενος εαυτός;
«Πουλούσε το ότι φαινόμουν αφελής», λέει στην ίδια συνέντευξη…
Κάτω από μια άλλη τωρινή συνέντευξη της Πετρούλας στο Youtube, στην οποία εμφανίζεται με τον καινούριο της εαυτό, μπαίνουν άνδρες και βρίζουν. Με ύφος «έλα τώρα, ξέρουμε ποια είσαι», «τη συνεργασία με το Σειρηνάκη την ξέχασες;» κλπ. Εντάξει, κατανοητό. Είναι ενοχλητική η «απομάγευση» της πορνογραφικής εικόνας. Μιας γυναίκας που φαινόταν φτιαγμένη μόνο για το σεξ… Και τώρα, που μοιάζει να «είναι και άλλα πράγματα» πέρα απ’ αυτό (όπως κάθε άνθρωπος δηλαδή), η παλιά ηδονή φαίνεται ως προϊόν εξαπάτησης.
Γι’ αυτό και επιστρατεύεται το σχήμα της «ηθικής κρίσης», της «εκπόρνευσης». Είτε το έκανες γιατί ήσουν αυτή και το γούσταρες, είτε το έκανες για τα λεφτά, παραμένεις «πουτάνα». Και κάπως έτσι, επιβεβαιώνεται και προχωρά η «ανδρική κυριαρχία»…
Όμως, η ιστορία αυτή, δεν έχει τίποτα το ανήθικο ή ηθικό. Είναι μια ιστορία για την κυρίαρχη γλώσσα του σεξ και του ερωτικού σώματος στη σύγχρονη κουλτούρα. Και για τη σχετικότητα αυτού που ονομάζουμε «επιλογή». Εδώ, έχει σημασία το πώς ορίζεται η ομορφιά, ο αισθησιασμός, η ερωτική επιθυμία, τι συμφέροντα «πλέκονται» γύρω από αυτά (όχι μόνο οικονομικά), τι είδους σχέσεις εξουσίας, ποιες είναι οι «αντίρροπες δυνάμεις»…
Αυτά έχουν σημασία και όχι η «αλήθεια» ή το «ψέμα»...
