Συνέντευξη Τύπου για το έργο της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους παραχώρησε, το μεσημέρι της Παρασκευής, η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η Πρόεδρος της Βουλής έκανε μία αναδρομή στο έργο της ειδικής, διεθνούς, διεπιστημονικής Επιτροπής, δίνοντας έμφαση στην επικοινωνία που υπήρξε με θεσμικές εκπροσωπήσεις του εξωτερικού (π.χ. τη Διάσκεψη των Προέδρων Κοινοβουλίων στη Ρώμη).
«Η Επιτροπή, εκτός από τις διαδικασίες δημόσιας συνεδρίασης, αποφάσισε να διεξάγει έρευνες σε πολλαπλά επίπεδα. Έτσι συνέλεξε στοιχεία που υπήρχαν στη Βουλή (ποινικές δικογραφίες που αφορούσαν την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο κ.ά.) και αποτάθηκε για τον ίδιο λόγο σε δημόσιες αρχές και Υπουργεία» σημείωσε, τονίζοντας ωστόσο ότι κάποια από τα στοιχεία που ζητήθηκαν (π.χ. από την Τράπεζα της Ελλάδος ή τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, κ. Καμμένο) δεν έχουν – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – δοθεί.
Η Ζ. Κωνσταντοπούλου αποτίμησε θετικά το έργο της Επιτροπής, αφού τα συμπεράσματα του προκαταρκτικού της πορίσματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποκήρυξη του δημοσίου χρέους. Ωστόσο επισήμανε την μη αξιοποίηση του ‘εργαλείου’ αυτού κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. «Η Επιτροπή λοιδορήθηκε επειδή ενόχλησε πολύ και ενοχλεί ακόμα και σήμερα, είναι ένα πρόβλημα μάλλον για αυτούς που τώρα δεν ξέρουν τι να την κάνουν. Όμως εμείς θα συνεχίσουμε το έργο της» κατέληξε.
Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης
- Από τη σύστασή της η Επιτροπή διακήρυξε ότι είναι ένα θεσμικό όργανο του Κοινοβουλίου, σε άμεση σύνδεση με την κοινωνία. Δεν έχουμε λοιπόν μία αποστειρωμένη ή μουσειακή Επιτροπή, αλλά μία Επιτροπή ζωντανή, με κοινωνική συμμετοχή. Το κύρος της αντλείται ακριβώς από εκεί, από το λαϊκό, κοινωνικό και κινηματικό της έρεισμα κι όχι από το γεγονός ότι την ίδρυσε η Πρόεδρος της Βουλής.
- Δεν προβλέπεται ότι αλλάζει η σύνθεση της Επιτροπής όταν αλλάζει η κοινοβουλευτική περίοδος ή όταν αλλάζει η ηγεσία της Βουλής. Αν κάποιος οραματίζεται να φτιάξει μια «μαϊμού» Επιτροπή με διαφορετική σύνθεση για να βγάλει τα αντίθετα συμπεράσματα, νομίζω ότι αυτή θα είναι μια πολύ κακή ιδέα.
- Εάν η ελληνική Κυβέρνηση στις 20 Φεβρουαρίου, αντί να συνεχίσει να αποπληρώνει το χρέος, είχε πει «εφαρμόζω το άρθρο 7, παρ.9 του Κανονισμού 672/2013 ΕΚ», ζητώντας από τα κράτη - μέλη να κάνουν οικονομικό έλεγχο των δανείων που έχουν λάβει – και κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του αναστέλλω τις πληρωμές – και αν είχε λάβει μέτρα για να επιλύσει την τραπεζική κρίση, δηλαδή προστατεύοντας τις καταθέσεις να λάβει υπόψη την κατάσταση αφερεγγυότητας των τραπεζών, θα ήταν ίσως καλύτερη η κατάσταση.
Κάναμε πολύ μεγάλες υποχωρήσεις προς τους δανειστές μας, αντιθέτως εκείνοι αύξησαν τις απαιτήσεις τους.
- Ο ελληνικός λαός έχει καταδικαστεί σε θάνατο με τα μνημόνια και επί 5 ½ χρόνια είναι στην αίθουσα αναμονής, όπως γίνεται στην Αμερική που βασανίζεται ο μελλοθάνατος, περιμένοντας επί χρόνια να τον εκτελέσουν.
- Δεν μπορεί μία παράνομη απειλή που απευθύνεται στο λαό και τη χώρα να περνάει σαν να είναι ένα φυσικό φαινόμενο, ενώ είναι πράξη υπευθύνων προσώπων που παραβιάζει το εθνικό και διεθνές δίκαιο και επισείει συνέπειες. Αυτοί που απείλησαν τη χώρα με ανθρωπιστική καταστροφή τις παραμονές του δημοψηφίσματος δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται σαν διεθνείς παράγοντες, είναι διεθνείς εγκληματίες.
- Τα μνημόνια στο μεν εσωτερικό ποινικό δίκαιο συνιστούν έγκλημα κατά του πολιτεύματος, στο δε διεθνές ποινικό δίκαιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, λόγω ακριβώς της συστηματικής και εκτεταμένης στοχοποίησης του πληθυσμού.
- Το δημοψήφισμα είναι δεσμευτικό και απευθύνεται στις πράξεις της Κυβέρνησης, όχι της Βουλής. Επομένως δεν μπορεί η Κυβέρνηση (αυτή ή οποιαδήποτε άλλη) να λάβει αντίθετα μέτρα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, δηλαδή μέτρα ίδια, ισάξια, όμοια ή χειρότερα από αυτά που προβλέπουν τα προηγούμενα μνημόνια.
Στη συνέντευξη, η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από το Κανάλι της Βουλής, συμμετείχαν ο Ερίκ Τουσέν, ο Ντιέγκο Μπόρχα – που μετέφερε την εμπειρία του από την αντίστοιχη Επιτροπή του Ισημερινού – και ο Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Brunel University, Ηλίας Μπαντέκας.
(Πρώτη δημοσίευση: inagreece.gr)
