Ολοκληρώθηκε την Κυριακή η διήμερη πανελλαδική σύσκεψη της Λαϊκής Ενότητας, «μια διαδικασία συλλογικής συζήτησης με τα μέλη και τους φίλους της ανοιχτά στην κοινωνία για το παρόν και το μέλλον της, για την αριστερά, για το κίνημα, για τον αντιμνημονιακό αγώνα, για το εναλλακτικό σχέδιο ριζοσπαστικής αλλαγής». Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τη συμμετοχή 1400 στελεχών της ΛΑ.Ε. από τις ομάδες αντιπροσώπων που ανέδειξαν οι πολιτικές της επιτροπές σε όλη την Ελλάδα, ενώ η διαδικασία συζήτησης που άνοιξε θα καταλήξει στην ιδρυτική της συνδιάσκεψη, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις αρχές του 2016.
Την εκδήλωση χαιρέτησε, τιμητικά πρώτος, ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος έθεσε ως στόχο την εθνική ανεξαρτησία ως αντίδοτο στο φαινόμενο απογοήτευσης, μελαγχολίας και αποστράτευσης που συνέχουν μεγάλο τμήμα του κοινωνικού ακροατηρίου. Ο κ. Γλέζος ανέδειξε τη σημασία του διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού στην φυσιογνωμία της δυτικής ευρωπαϊκής ταυτότητας, θέτοντας σε αμφισβήτηση τον ισχυρισμό κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ «δεν χρωστάμε παντού, αλλά μας χρωστάνε». Τέλος, υπογράμμισε ότι στη Λαϊκή Ενότητα πέφτει το βάρος της ευθύνης εναπόθεσης των λαϊκών - δημοκρατικών προσδοκιών, αφού η «κυβέρνηση Μαξίμου» αδυνατεί να ανταποκριθεί ακόμα και στα ελάχιστα μέτρα περιφρούρησης του λαού και της χώρας.
Τον λόγο, στη συνέχεια, πήρε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος εξήγησε ότι φιλοδοξία της Λαϊκής Ενότητας δεν είναι να μοιράσει σε όφελός της τη δεδομένη πίτα της Αριστεράς και αποσπώντας καμιά ποσοστιαία μονάδα από το ΚΚΕ και μερικά δέκατα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μπει με κάνα τεσσαράκι στη Βουλή. Αναφερόμενος γενικότερα στο ρόλο των Αριστερών δυνάμεων, ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες κοινωνικής συντριβής, σημείωσε ότι αυτός δεν είναι ο περιορισμός σε μια αυτάρεσκη επαναστατική περιχαράκωση και η χωρίς προοπτική και από απόσταση κριτική των πάντων.«Δεν χρειάζεται μια «μουσειακή» Αριστερά της γωνίας, ως γραφικό επαναστατικό «ντεκόρ» του συστήματος» τόνισε, προσθέτοντας ότι η στρατηγική για τη διεκδίκηση της κυβέρνησης και της εργατικής λαϊκής εξουσίας δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με φοβία και να παραπέμπεται σε ένα αόριστο μέλλον και σε συνθήκες που δεν ωριμάζουν ποτέ.
Πρότεινε μάλιστα τη συγκρότηση ενός φόρουμ όλων των αριστερών, προοδευτικών δυνάμεων με στόχο την ανάπτυξη κοινών δράσεων και πρωτοβουλιών, επισημαίνοντας ότι μια τέτοια συνεργασία μπορεί να βοηθήσει «να αλλάξουμε όλοι στην αριστερά» ώστε να επιτευχθεί πιο γρήγορα και αποτελεσματικά η ανατροπή. «Η Αριστερά θα πρέπει να επανιδρυθεί όχι εν κενώ, αλλά μέσα από τη συνέχεια των καλύτερων παραδόσεων της. Να επαναθεμελιωθεί θεωρητικά, πολιτικά, προγραμματικά και κινηματικά με αφετηρία τους μεγάλους στοχαστές της, τις μεγάλες επαναστατικές αναλαμπές και τα πιο πετυχημένα, έστω πρόσκαιρα, ανατρεπτικά και επαναστατικά της πειράματα» τόνισε.
Κατόπιν, αναφέρθηκε στην αποτυχημένη, πρόωρα γερασμένη, ανίκανη και πολύ αυταρχική κυβέρνηση του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ που μοιάζει περισσότερο να προσεγγίζει το τέλος μιας θλιβερής θητείας παρά ότι βρίσκεται στην αρχή της. Έκανε μάλιστα την εκτίμηση ότι αν δώσει τη θέση της σε μια ευρύτερη κυβέρνηση εκείνης ή της άλλης μορφής με ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, Ένωση Κεντρώων ή και ΝΔ, αυτό που θα καταφέρει δεν θα είναι φιλί ζωής στη μνημονιακή λεηλασία αλλά το ταχύτερο τέλος του συνολικού μνημονιακού μπλοκ.
«Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και η απογοήτευση που έφερε στο λαό δεν παραπέμπει στις καλένδες, ούτε καθιστά μάταιη την ανάγκη του αντιμνημονιακού αγώνα. Μετά τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ η αντιμνημονιακή προοπτική της χώρας μπορεί πρόσκαιρα να δυσκόλεψε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εφικτή και ρεαλιστική και ότι δεν μπορεί να έρθει στο προσκήνιο γρήγορα και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο και οι πιο αισιόδοξοι φανταζόμαστε» είπε, κάνοντας την αναδρομή στην ανθρώπινη ιστορία όπου, πριν από κάθε μεγάλη νικηφόρα πολιτική και κοινωνική αλλαγή, προηγούντο συνήθως πολλές αποτυχημένες απόπειρες, γεμάτες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, που εκ των υστέρων φάνταζαν ως καρικατούρες.
Ξεκαθάρισε ακόμα ότι η εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος στη χώρα μας απαιτεί εθνικό νόμισμα – καθώς το ευρώ δεν είναι απλά ένα νόμισμα, αλλά δρόμος γερμανικής επικυριαρχίας και σκληρός νεοφιλελεύθερος μονόδρομος - και ταυτόχρονα τη σύγκρουση με την ΕΕ και τις επιλογές της. «Αν στο μεταξύ δεν έχουμε γενικότερες ανατροπές στην ΕΕ, ο κόμπος αυτός πρέπει να λυθεί σε εθνικό επίπεδο και υπέρ του ριζοσπαστικού μας προγράμματος» σημείωσε.
«Η ΛΑ.Ε. δεν είναι μια παράταξη που ζητάει να της αναθέσουν τη σωτηρία της χώρας. Η ΛΑ.Ε. θέλει να συμβάλλει πρωτοπόρα ώστε ο λαός να σώσει αυτόν τον τόπο. Γιατί οι λαοί σώζουν και δεν σώζονται. Η ΛΑ.Ε. δεν πρόκειται να υποκαταστήσει ποτέ τη δημοκρατία στις γραμμές της με τον αρχηγισμό ή το νεοαρχηγισμό, ούτε τη συλλογική δημοκρατική της λειτουργία από γραφειοκρατικά αποξενωμένα εκτός ελέγχου όργανα» κατέληξε.
Το παρών στη σύσκεψη έδωσαν ο Αλέκος Αλαβάνος εκ μέρους του ΣΧΕΔΙΟΥ - Β, o Θέμις Συμβουλόπουλος εκ μέρους του ΕΠΑΜ και ο Γιάννης Αλμπάνης εκ μέρους της Πρωτοβουλίας για μια Δικτύωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν η Ζωή Κωνσταντοπούλου από την Βαρκελώνη - όπου παρουσιάζει το έργο της Επιτροπής Αλήθειας σε διεθνές συνέδριο για το χρέος - και ο Κώστας Λαπαβίτσας από το Λονδίνο.
Κατά τη διάρκεια του διημέρου έγιναν τοποθετήσεις των αντιπροσώπων που ανέδειξαν οι πολιτικές της επιτροπές της ΛΑ.Ε. σε όλη την Ελλάδα, αλλά και συναντήσεις των θεματικών επιτροπών της παράταξης (π.χ.για την εξωτερική πολιτική, τα κόκκινα δάνεια, το αγροτικό, τον πολιτισμό, την υγεία και την αυτοδιοίκηση), ενώ το διήμερο έκλεισε με μία ακόμη ομιλία του Π. Λαφαζάνη.
(Πρώτη δημοσίευση: inagreece.gr)
