Να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα επιχείρησε, σήμερα, ο Νίκος Βούτσης αναφορικά με τη μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης σε πολιτικά πρόσωπα, μέλη ανεξάρτητων αρχών και διοικούντες νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ) που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο και μάλιστα το ίδιο χρονικό διάστημα με τον νόμο Κατρούγκαλου, δηλαδή την σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, τη μείωση των επικουρικών συντάξεων, την αλλαγή στον τρόπο υπολογισμού των κύριων συντάξεων και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.
Όπως είπε, την επίμαχη ρύθμιση δεν τη ζήτησαν τα ίδια τα πολιτικά πρόσωπα - που μάλλον καταλαβαίνουν, σε αντίθεση με τον λαουτζίκο, την κρισιμότητα της κατάστασης και έχουν δεχτεί γερό μαχαίρι στις αποδοχές τους (σ.σ. σύμφωνα μάλιστα με τα λεγόμενα Βούτση αυτό το τελευταίο) - αλλά απλά …ήρθε μαζί με το φορολογικό νομοσχέδιο, «στο πλαίσιο μιας γενικότερης ισορροπίας μέσα στα δημόσια οικονομικά». (Γιατί αν δεν ισορροπήσουν τα δημόσια οικονομικά με αυτό τον τρόπο, πώς θα ισορροπήσουν;)
Ζήτησε δε να μην πηγαίνουμε σε γενικεύσεις και να «χαϊδεύουμε μια αντί-πολιτική τάση που υπάρχει σε ένα μέρος της κοινωνίας και που αν αφεθεί χωρίς εξηγήσεις, χωρίς διέξοδο και χωρίς ευαισθησία, οδηγεί σε τέρατα διαφόρων καταστάσεων», ούτε να καταλογίζουμε αναισθησία των πολιτικών προσώπων σε σχέση με το τι συμβαίνει στην κοινωνία. Διότι η ευαισθησία των συριζαίων βουλευτών μπορεί να μην περνά απαρατήρητη, αλλά ο Πρόεδρος της Βουλής είναι ακομπλεξάριστος και δεν έχει πρόβλημα να παραδεχτεί ότι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων σε ένα βαθμό τη διαθέτουν.
Σε αντίθεση με τον όχλο που με την αντιπολιτική στάση και τα …πρωτόγονα ένστικτά του - αν αφεθεί χωρίς εξηγήσεις, χωρίς διέξοδο και χωρίς ευαισθησία - "οδηγεί σε τέρατα διαφόρων καταστάσεων"…
Κ. Π.
