Πάνε πολλά χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το γνωστό άσμα του Χατζηνάσιου, με την υπέροχη Δήμητρα Γαλάνη. Τα χθεσινά λόγια της Γενικής Διευθύντριας του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, για κάποιο λόγο, το έφεραν ξανά στη μνήμη…
«Οι άνθρωποι μπορεί να αντιδρούν στις εκθέσεις μας και τα συμπεράσματά μας αλλά είμαστε αποφασισμένοι να είμαστε και έμπιστοι σύμβουλοι αλλά και ανελέητα ειλικρινείς με τα ευρήματά μας», είπε η Κριστίν Λαγκάρντ, μιλώντας σε εκδήλωση για τη διαφάνεια (sic) που οργάνωσε το Atlantic Council (άγνωστο τι είναι αυτό, αλλά δεν ακούγεται καλό…).
Όλα αυτά, αναφορικά με την περίφημη έκθεση του Ταμείου για την Ελλάδα, που μέχρι κι ο Ντάισελμπλουμ τη χαρακτήρισε «σκληρή» !
Η Κριστίν Λαγκάρντ χρησιμοποιώντας, όπως φαίνεται, και άλλες φορές στο λόγο της χθες, το σχήμα «επώδυνη ειλικρίνεια», επιβεβαίωσε μια σκέψη που υπήρχε για το πώς αισθάνεται το Ταμείο όταν κοιτιέται στον καθρέφτη. Βλέπει, μάλλον, τον εαυτό του σαν ένα «γιατρό» των «άρρωστων» χωρών, ο οποίος μπορεί να είναι δυσάρεστος αλλά «λέει αλήθειες»…
Γιατί ο γιατρός πρέπει τις περισσότερες φορές να προσεγγίζει με ψυχρότητα τα δεδομένα που έχει απέναντί του και να μην παρασύρεται από συναισθηματισμούς…
Και να μένει σταθερός στην ερμηνεία αυτών των δεδομένων.
«Όσες φορές και να με ρωτήσουν θα το λέω συνέχεια» είπε η Κριστίν Λαγκάρντ, επαναλαμβάνοντας τις μονότονες πλέον θέσεις του Ταμείου για τις αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» στο φορολογικό, στις συντάξεις κλπ…
Άραγε υπάρχει κανείς που να αναρωτιέται ποια είναι η χρησιμότητα ύπαρξης αυτού του μηχανισμού οικονομικού εκβιασμού χωρών και λαών, που λέγεται ΔΝΤ;
Ή μάλλον απαντήθηκε απ’ την ερώτηση…
Γ. Δ.
