Μέσα στον ορυμαγδό που «προκλήθηκε» τις τελευταίες μέρες από το ερωτηματολόγιο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξαν πολλές διαφορετικές αντιδράσεις. Πέρα από τις «αυστηρές» ανακοινώσεις της ΟΝΝΕΔ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ κατά της βίας (ίσως σε ένα διάλειμμα ανάμεσα στο «ξύλο» που παίζουνε μεταξύ τους συχνά-πυκνά), και τα διάφορα πολιτικά σχόλια, υπήρξαν και άλλες παρεμβάσεις.
Παρεμβάσεις που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το επίμαχο ερωτηματολόγιο με όρους πολιτικής ανάλυσης.
Όπως το άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη στο Protagon, με τίτλο «Ερωτηματολόγιο Ομαδικής Ψυχοθεραπείας», που ούτε λίγο ούτε πολύ προσδιορίζει τα μέλη της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ως μπερδεμένα παιδιά, που δε θέλουν να ξορκίσουν το φάντασμα του «αριστερού παρελθόντος» του ΣΥΡΙΖΑ και εναποθέτουν τα ιδεολογικά τους απωθημένα … στις ερωτήσεις του ερωτηματολογίου. Το επιχείρημα που διατρέχει το άρθρο είναι ότι, σε αντίθεση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, τα καημένα αυτά παιδάκια της Νεολαίας, όπως λέει ο αρθρογράφος «τόσο πολύ έχει κατακλύσει το μυαλό τους ο αριστερός απομονωτισμός», ώστε να είναι αποκομμένα «από τον πραγματικό κόσμο των συνομηλίκων τους»… Και εξηγεί ποια είναι τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου: το επίπεδο σπουδών, το αν τα πτυχία έχουν αντίκρυσμα, το μέλλον της Ευρώπης κλπ.
Το πιο αστείο δεν είναι ούτε ότι, αν έκανε τον κόπο να κοιτάξει όλο το ερωτηματολόγιο ο Ανδρέας Πετρουλάκης, θα έβλεπε ότι υπάρχουν ερωτήσεις για τα περισσότερα από αυτά, ούτε καν η «ψυχιατρική» του «διάγνωση»… Είναι ότι τελειώνει το άρθρο του με τη φράση «υπάρχει και αλλού ζωή»…
Διότι από εκεί ακριβώς ξεκινά την ανάλυσή του ο παλιός γνώριμος Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή, σχολιάζοντας και αυτός το επίμαχο ερωτηματολόγιο. Στο άρθρο του που τιτλοφορείται «Η ζωή είναι αλλού…» (άραγε οι δυο δημοσιογράφοι ήταν συνεννοημένοι;), ο δημοσιογράφος προσπαθεί να εξηγήσει καλύτερα ποιο είναι αυτό το «αλλού».
Και τα καταφέρνει καλά. Για το ποιο είναι το «εδώ», δεν χρειάζεται να πει πολλά. Είναι ένα ερωτηματολόγιο γεμάτο με «τις επαναστατικές μπαρούφες που διακινεί χρόνια τώρα η Αριστερά…».
Το «αλλού» όμως… βρίσκεται στο Μέγαρο Μουσικής. Ναι, στο Μέγαρο Μουσικής. Εκεί που πραγματοποιήθηκε για «7η φορά», «ένα τριήμερο συνέδριο-γιορτή για τους νέους με τίτλο ‘Πανόραμα Επιχειρηματικότητας και Σταδιοδρομίας’». Εκεί βρέθηκαν χιλιάδες νέοι, λέει, που «έκαναν συναντήσεις με στελέχη μεγάλων και μικρότερων εταιρειών, έμαθαν πώς λειτουργούν οι σύγχρονες επιχειρήσεις» και «σε 32 ομαδικές συναντήσεις με στελέχη επιχειρήσεων (Business Days) συζήτησαν για τις επαγγελματικές τους προοπτικές στην Ελλάδα…τι προσέχουν συνήθως όσοι κάνουν συνεντεύξεις...» κλπ.
Με αυτά λοιπόν θα έπρεπε να ασχολούνται οι ρέμπελοι της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ και όχι -όπως λέει ο Πάσχος Μανδραβέλης- με το αν «Πιστεύετε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους άλλους, ή ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται μόνον τον εαυτό τους» που ρωτά το ερωτηματολόγιο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. «Τι απάντηση» ακριβώς να πάρει κάποιος σε αυτό, αναρωτιέται ο Μανδραβέλης…
Κι έχει ένα δίκιο. Αφού η απάντηση είναι δεδομένη, χωρίς καν να βλέπεις φανατικά Survivor. Αρκεί να πας μια βόλτα στο Μέγαρο Μουσικής να μετρήσεις τα προσόντα σου.
Ξέχασε, βέβαια, να αναφέρει ο Πάσχος το πόσοι άνεργοι γυρνοβολάνε τα χρόνια της κρίσης σε τέτοια συνέδρια-γιορτές, αναζητώντας ένα σύνδεσμο, μια καλή γνωριμία, για να γυρίσουν άπραγοι πάλι στην ανεργία, περιμένοντας το επόμενο συνέδριο. Ξέχασε να αναφέρει όλον αυτόν το (χρυσοφόρο για κάποιους) μηχανισμό κατάρτισης που έχει στηθεί και στοχεύει να κάνει το βιογραφικό τους πιο «ανταγωνιστικό», ώστε να πλασαριστεί καλύτερα στο επόμενο συνέδριο. Ξέχασε να πει σε τι συνθήκες καλούνται να δουλέψουν οι νέοι, ύστερα από όλες τις ανατροπές που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην εργασία… για τους εργοδότες που πληρώνουν σε κουπόνια, γι’ αυτούς που επιβάλουν επιχειρησιακές συμβάσεις εκβιάζοντας με απολύσεις…
Κυρίως, όμως, είναι σίγουρο ότι μέσα στην «ευτυχισμένη ατμόσφαιρα» του Μεγάρου Μουσικής, τα παιδιά που βρέθηκαν εκεί θα κλήθηκαν να απαντήσουν ένα άλλο, πιο business friendly ερωτηματολόγιο, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοια events…
Κι ίσως το κεντρικό ερώτημα του ερωτηματολογίου αυτού να ήταν αν θέλουν οι νέοι άνθρωποι να ζήσουν μια ζωή όπου πάντα οι άλλοι θα έχουν δικαίωμα να θέτουν τα ερωτήματα…
