Καθρεφτάκια για ιθαγενείς αποδεικνύονται μέρα με τη μέρα οι καλοκαιρινές εξαγγελίες της FIBA για τη δημιουργία ενός «καθαρού» πρωταθλήματος σε σύγκριση με τη διεφθαρμένη και ελιτίστικη Ευρωλίγκα της ULEB.
Όχι βέβαια γιατί η Ευρωλίγκα είναι «καθαρή», ίσα-ίσα που δείχνει ξεκάθαρα πως χωρίζει τις ομάδες σε «παιδιά» και «αποπαίδια», αλλά γιατί και στο Τσάμπιονς Λιγκ της FIBA ακολουθούνται οι ίδιες τακτικές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαιτησία που αντιμετώπισε χθες ο Άρης στη Τουρκία κόντρα στη Μπάνβιτ, μία διαιτησία βγαλμένη από τα… best of της Ευρωλίγκας όταν παίζει η ΤΣΣΚΑ! 44 βολές εκτέλεσε η Τούρκικη ομάδα έναντι 13 των «κιτρινόμαυρων» (!), αλλά επειδή ακόμα και έτσι τα κουκιά δεν…έβγαιναν, ενεργοποιήθηκαν τα μεγάλα μέσα με το χρονόμετρο.
Ειλικρινά η τελευταία φάση του αγώνα με το χρονόμετρο να… «κολλάει», μου θύμισε τον περιβόητο τελικό του 96 στο «Παλέ Ντε Μπερσί», όπου η Μπαρτσελόνα αντί για επίθεση 4 δευτερολέπτων έκανε επίθεση 14 δευτερολέπτων και μετά ζήταγε και το… βόδι από τον Παναθηναϊκό.
Κάπως έτσι και χθες, αλλά με το χρονόμετρο να «κολλάει» σαφώς λιγότερο από το προαναφερθέν παράδειγμα, η Μπάνβιτ έκανε επίθεση σε νεκρό χρόνο και έκλεψε τη νίκη από τον Άρη και μαζί τις ελπίδες για τη δεύτερη θέση που συνεπάγεται απευθείας πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Άραγε ο κύριος Λάσκαρης που επέλεξε και στήριξε με όλες του τις δυνάμεις το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ικανοποιημένος με τα χθεσινά καμώματα των ρέφερι ή μήπως έχει αρχίσει και συνειδητοποιεί ότι FIBA και ULEB μοιάζουν σαν 2 σταγόνες νερό;
