«Πάμε για μετάλλιο» έλεγε λίγες μέρες πριν την έναρξη του Ευρωμπάσκετ ο Γκόραν Ντράγκιτς και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι-μπασκετικοί αναλυτές που τον άκουγαν δεν μπορούσαν να κρύψουν το μειδίαμα που εμφανίστηκε ξαφνικά στο πρόσωπο τους.
«Τι λέει ο τρελός;» σκέφτηκαν ασυναίσθητα οι περισσότεροι, «Σιγά μην καταφέρει η μικρή Σλοβενία να πάρει μετάλλιο» έλεγαν από μέσα τους οι υπόλοιποι και όλοι μαζί πίστευαν ότι ο "γερο-Ντράγκιτς" έχει αρχίσει και τα χάνει.
Όταν δε, ξεκίνησε το Ευρωμπάσκετ οι περισσότεροι δημοσιογράφοι θεωρούσαν τη Σλοβενία ως τον κομπάρσο του ομίλου που θα βγει τρίτη πίσω από Γαλλία και Ελλάδα με ταβάνι την… οκτάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ήττα της Ελλάδας από τη χώρα της πρώην Γιουγκοσλαβίας θεωρήθηκε ως γκέλα που απλά θα έδινε την πρωτιά του ομίλου στη Γαλλία!
Μάλιστα ακόμα και όταν η Σλοβενία βγήκε πρώτη στον όμιλο, η πρωτιά αυτή θεωρήθηκε περισσότερο αποτέλεσμα συγκυριών και λιγότερο αποτέλεσμα της αγωνιστικής αξίας των «πράσινων».
Εν τέλει αποδείχθηκε πως το παραμύθι είχε… Δράκο και όσο και αν οι δημοσιογράφοι δεν πιστεύουν στα παραμύθια και περισσότερο στους δράκους, ο Δράκος λεγόταν Ντράγκιτς (Ντράγκιτς = Δράκος στα σλοβένικα) και ήταν αποφασισμένος όχι απλά να πάρει μετάλλιο, αλλά να πάρει την κούπα και να την πάει στη Λιουμπλιάνα!
Ο Δράκος βέβαια, είχε και συμπαραστάτες… Τον απίθανο πιτσιρικά Λούκα Ντόντσιτς, τον μπομπέρ Πρέπελιτς, τον «Σλοβένο στη ψυχή» Ράντολφ, τον σκληροτράχηλο Βίντμαρ, τους παθιασμένους Μούριτς και Μπλάζιτς, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά που έβαλαν το λιθαράκι τους σε αυτή τη μεγάλη επιτυχία των Σλοβένων: τον Ρέμπετς, τον Νίκολιτς, τον Ζάγκορατς, τον Ντίματς και τον Κάντσαρ.
Το συμπέρασμα του Ευρωμπάσκετ; Τελικά παραμύθια… υπάρχουν και μάλιστα σε χώρες μικρές και με Δράκο!
