Πέντε ώρες συζήτηση. Σαράντα τοποθετήσεις από βουλευτές. Δευτερολογίες από τον πρωθυπουργό κ. Αλ. Τσίπρα και τον υπουργό Οικονομικών κ. Ευκλ. Τσακαλώτο. Αυτά λένε τα στατιστικά απ' τη σημερινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Πριν ανησυχήσετε όμως για το πολύωρο της διαδικασίας, να σας καθησυχάσουμε: η στήριξη των μελών της Κ.Ο. σε πρωθυπουργό, κυβέρνηση και – βεβαίως! – οικονομικό επιτελείο είναι δεδομένη.
Οι πληροφορίες στη λήξη της συνεδρίασης το αναφέρουν ρητά: διαφωνίες δεν υπήρξαν. Μπορεί η... αριστεροσύνη των κυβερνητικών βουλευτών να τους οδήγησε σε ερωτήσεις αναφορικά με το (υψηλό) πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά όλοι τους προφανώς καλύφθηκαν απ' τις επισημάνσεις ότι το ποσό προέκυψε όχι μόνο απ' την υπερφορολόγηση, αλλά και από «τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής». Μην κοιτάτε που τα έσοδα απ' το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων δεν έφτασαν ούτε το 10% του στόχου που είχε τεθεί, αυτά είναι λεπτομέρειες άνευ ουσίας. Οι προθέσεις είναι που μετράνε. Προφανώς η υπερφορολόγηση από μόνη της θεωρείται θεμιτή για τον μέσο αριστερό ριζοσπάστη βουλευτή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεπώς η στήριξη στα πεπραγμένα υπήρξε ομόφωνη.
Με δεδομένη τη στήριξη των βουλευτών, ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι εκλογές θα γίνουν στη λήξη της θητείας της παρούσας κυβέρνησης (σ.σ.: το φθινόπωρο του 2019 δηλαδή). Όπερ σημαίνει, δυο χρόνια και τρεις μήνες ακόμη διασφαλισμένη βουλευτική θητεία, δηλαδή δυο χρόνια και τρεις μήνες ακόμη καταβολή μισθών. Ασήμαντες λεπτομέρειες βεβαίως για αγωνιστές της ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν είναι για τον μισθό που θα ψηφίσουν (και) το νέο μνημόνιο οι 153 βουλευτές: για να σώσουν (ξανά) τη χώρα θα το πράξουν! Και για να πολεμήσουν τον καπιταλισμό βεβαίως! Ίδιο είναι να σε υπερφορολογεί δεξιός και ίδιο αριστερός; Ο δεύτερος μπορεί και να δακρύσει όταν ψηφίζει «ναι». Λίγο είναι αυτό;
Μια και η αναφορά σε δάκρυα, κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας θα πρέπει να αναμένονται αρκετά. Και λυγμοί πιθανόν. Και αναφορές σε «αναγκαίες αποφάσεις» που «δεν μας αρέσουν, αλλά ΤΙΝΑ κάνουμε». Ο μέσος ευαίσθητος ριζοσπάστης αριστερός λυγίζει μπροστά στο δράμα του λαού, μα είναι το όραμά του που του επιτρέπει να ξεπερνά τη θλίψη του και την ευαισθησία του και να πράττει το αναγκαίο. Όχι για τον μισθό, αστεία πράγματα! Για να μας σώσει (θα) το (ξανά!)κάνει!
