Από την Κρήτη μέχρι τον Πειραιά. Μέχρι τη Λάρισα και το αυτοσχέδιο μαγκάλι των φοιτητών τέσσερα χρόνια πριν. Μέχρι το διπλανό μας σπίτι πιθανότατα. Ο χειμώνας είναι παντού. Ο σκληρός, ταξικός χειμώνας των χρόνων των μνημονίων.
Τέσσερα παιδιά στην Κρήτη νοσηλεύονται, δηλητηριασμένα από αναθυμιάσεις ξυλόσομπας. Μια γυναίκα στον Πειραιά πέθανε σε πυρκαγιά σε διαμέρισμα. Σήμερα αυτά. Σήμερα Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017, με τη θερμοκρασία να μην έχει ακόμη αρχίσει να κατηφορίζει προς το μηδέν. Πόσα τέτοια περιστατικά σημειώνονται καθημερινά; Πόσες παρόμοιες ειδήσεις στριμώχνονται σε μονόστηλα;
Στα χρόνια των απανωτών μνημονίων, ο χειμώνας δεν είναι απλά «μία από τις τέσσερις εποχές του έτους». Είναι ένας ακόμη σκληρός, ταξικός εχθρός. Και παράλληλα, ένας πολύ καθαρός δείκτης της διόγκωσης των διαφορών ανάμεσα σε «πλούσιους» και «φτωχούς». Οι πρώτοι, βρίσκουν ευκαιρία για «ρομαντικές αποδράσεις» το χειμώνα. Και για στιγμές «σπιτικής θαλπωρής». Οι δεύτεροι, μπορούν μόνο να ελπίζουν πως ίσως, να αντέξουν το ψύχος. Και να κυκλοφορούν σε παγωμένα διαμερίσματα περιμένοντας την άνοιξη.
Και βέβαια, ο χειμώνας, έχει και συμμάχους. Οι τιμές στα καύσιμα καλπάζουν ξανά, κι ακόμη δεν έχουν μπει οι νέοι φόροι. Και η κυβέρνηση εκδίδει «απαγορευτικό» για τζάκια, ξυλόσομπες και λοιπά, προκειμένου να αντιμετωπιστούν «φαινόμενα αιθαλομίχλης». Παγώστε, μα σε καθαρό από ατμοσφαιρικούς ρύπους περιβάλλον. Εκεί εξαντλείται η δράση της κυβέρνησης. Εκεί, και στους σταθμούς του μετρό, που θα (ξανα)ανοίξουν τα βράδια, μετά τη λήξη του ωραρίου, για τη «φιλοξενία» αστέγων.
Αντέχεται το κρύο; Για λίγο ναι. Αν γίνει η καθημερινότητα; Να ξυπνάς στο κρύο, να ζεις στο κρύο, να πεινάς στο κρύο, να κοιμάσαι στο κρύο; Στο ίδιο, διαρκές κρύο που μουδιάζει τα μέλη, που παγώνει το μυαλό; Μπορεί το κρύο να γίνει (κάπως) ανεκτό αν το «συνηθίσεις»; Κι αν τελικά δεχτείς την διαρκή προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία «δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά»;
«Ναι» απαντά η κυβέρνηση που υπόσχεται «ξέφωτα» μέσα στο 2017. Εσείς; Εσείς τι λέτε;
