Στη δημοσιογραφική «πιάτσα», ο Αύγουστος θεωρούνταν «νεκρός» ειδησεογραφικά. Το «δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο» ήταν το πρώτο πράγμα που μάθαινε ο νεοεισερχόμενος στον χώρο του ρεπορτάζ, κι αλίμονό του αν τολμούσε να επιχειρηματολογήσει περί του αντιθέτου: η πίστη στα περί έλλειψης ειδήσεων τον όγδοο μήνα του χρόνου όφειλε να γίνεται δεκτή ως αξίωμα. Ως κάτι δηλαδή που δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί, μα πρέπει να θεωρείται δεδομένο.
Γεγονός βεβαίως είναι πως (και) τον Αύγουστο, ειδήσεις υπήρχαν, μα το συγκεκριμένο γεγονός ουδόλως πτοούσε τον – πολύπειρο συνήθως – αρχισυντάκτη: ίσως γιατί πήγαινε τον ορισμό της «είδησης» ένα βήμα πιο πέρα απ' τη στενή εννοιολογική της σημασία. Τι νόημα είχε, π.χ., η δημοσιοποίηση μιας «είδησης» που σχεδόν κανείς δεν θα αντιλαμβάνονταν; Ο Αύγουστος – μην το λησμονούμε! – ήταν ανέκαθεν ο μήνας που ελάμβαναν χώρα τα θρυλικά «μπάνια του λαού», και τίποτε άλλο δεν είχε την παραμικρή σημασία. Η κανονική ζωή συνεχίζονταν «από Σεπτέμβρη».
Στη σύγχρονη δημοσιογραφική «πιάτσα», ειδήσεις υπάρχουν (και) τον Αύγουστο. Το διαπιστώσαμε όλοι μας παρακολουθώντας τη θερινή ειδησεογραφία. Μάθαμε, π.χ., ότι όλοι (σχεδόν) οι κάτοικοι της χώρας πήγανε διακοπές, ασχέτως αν οι «διακοπές» αυτές περιορίστηκαν σε ελάχιστα 24ωρα στο χωριό ή σε ολιγόωρες εξορμήσεις σε κοντινές παραλίες άπαξ της εβδομάδας. Πληροφορηθήκαμε ότι η πώληση των περιφερειακών αεροδρομίων απογείωσε τον τουρισμό κι η πώληση των λιμένων τον έφτασε στα ουράνια. Διδαχθήκαμε ότι η θεωρία των δύο άκρων είναι η τελευταία προσθήκη στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της «ριζοσπαστικής» και «ρεαλιστικής» Αριστεράς, κι ότι ο κομμουνισμός είναι το ίδιο (μη σας πούμε και χειρότερο!) με τον ναζισμό. Μάθαμε ακόμη ότι η Γαλλία είναι φίλη και σύμμαχος χώρα (σ.σ.: το ίδιο και η Ιταλία!) και γι' αυτό τον λόγο θα αγοράσουν κομμάτια της δημόσιας περιουσίας που δεν αγόρασαν (ακόμη) Κινέζοι, Γερμανοί και λοιποί «φίλοι και σύμμαχοι». Και βεβαίως, ότι η κατάσταση της υγείας ενός φυλακισμένου πρώην προέδρου του Ερυθρού Σταυρού είναι απείρως σημαντικότερη από εκείνη ενός φυλακισμένου για «πράξεις τρομοκρατίας».
Με ασήμαντες – κι ανούσιες για την καθημερινότητά μας – λεπτομέρειες φρόντισαν να μη μας κουράσουν τα «έγκυρα» ειδησεογραφικά συγκροτήματα. Τι νόημα έχει, π.χ., να γνωρίζουμε το πόσο κοστίζει (σε διόδια) το ταξίδι απ' την Αθήνα μέχρι τα Γιάννενα και την Ηγουμενίτσα; Το θέμα είναι πόσο κοστίζει η ξαπλώστρα στη Μύκονο! Υπάρχει λόγος να πληροφορηθούμε το καθεστώς των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών (πρώτης) κατοικίας; Ή το ότι η (ηλεκτρονική) κάρτα απεριορίστων διαδρομών στις αστικές συγκοινωνίες θα συνοδεύεται από «πολιτική ορθής χρήσης», καθιστώντας τελικά περιορισμένο το «απεριόριστο»; Από Σεπτέμβρη αυτά, τότε που θα τα βρούμε μπροστά μας, δεν θα χαλάμε τα «μπάνια του λαού» για μικροπράγματα! Έστω κι αν αυτά τα μπάνια γίνονται στην ντουζιέρα και υπό την προϋπόθεση πως οι (προς ιδιωτικοποίηση) εταιρείες ύδρευσης και αποχέτευσης δεν έχουν στο μεταξύ διακόψει την παροχή του νερού για απλήρωτους λογαριασμούς...
