Στην «Φάρμα των ζώων» του Τζ. Όργουελ, όταν τα γουρούνια χάρισαν στους εαυτούς τους το προνόμιο της διακυβέρνησης των λοιπών ζώων, διατύπωσαν τις δικές τους θεωρίες περί ισότητας. Έτσι, η έβδομη απ' τις επτά εντολές που είχαν γραφεί στον τοίχο της σιταποθήκης της Φάρμας αφού τα ζώα κέρδισαν τον πόλεμο με τους ανθρώπους τροποποιήθηκε. Από «όλα τα ζώα είναι ίσα» μετατράπηκε σε «όλα τα ζώα είναι ίσα, όμως κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα». Η ιδιότυπη αυτή θεωρία περί... διαβαθμισμένης ισότητας, διαφοροποίησε τόσο πολύ τα γουρούνια απ' τα λοιπά (και μη προνομιούχα) ζώα της Φάρμας, καθιστώντας αδύνατο στα τελευταία να ξεχωρίζουν το γουρούνι απ' τον άνθρωπο. Στην τελική σκηνή, γουρούνια και άνθρωποι μοιάζουν να είναι ολότελα όμοιοι.
Τι γίνεται στην πραγματική ζωή; Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στην «αναγκαιότητα», π.χ., για «θυσίες»; Ή κάποιοι είναι... πιο ίσοι απ' την «πλέμπα»; Για να το πούμε πιο απλά, στην δική μας πραγματικότητα υπάρχουν ή όχι γουρούνια;
Αφήστε αναπάντητο το ερώτημα (προς το παρόν!) κι ας δούμε τα δεδομένα που παραθέτει ο Όργουελ. Στην Φάρμα του, τα γουρούνια είχαν σταματήσει να εργάζονται. Βασική τους «εργασία» ήταν το συντονίζουν την εργασία των λοιπών ζώων. Στην αρχή αυτό, γιατί σταδιακά, υποχρέωναν τα λοιπά ζώα σε εξαντλητική εργασία μειώνοντας διαρκώς τις απολαβές τους. Αν στην αρχή τα ζώα δουλεύανε για να γεμίζουν τις αποθήκες τους, όσο οι ώρες της εργασίας αυξάνονταν κι όσο οι απολαβές τους (σ.σ.: το καθημερινό τους φαγητό δηλαδή) μειώνονταν, τόσο πιο άδειες έμεναν οι αποθήκες. Κι όσο οι αποθήκες άδειαζαν, τόσο μειώνονταν η μερίδα του φαγητού και τόσο περισσότερη πολυτέλεια έμπαινε στην καθημερινότητα των γουρουνιών. Σημειώστε πως τα γουρούνια, δικαιολογούσαν την πολυτελή τους διαβίωση ως αναγκαίο κακό ενώ συναλλάσσονταν (ανοιχτά πια) με τον εχθρό.
Και τώρα, βάλτε τελεία στο κεφάλαιο «Φάρμα των ζώων». Θεωρήστε όλες τις προηγούμενες παραγράφους μια άσκοπη φλυαρία (σ.σ.: οι «εργάτες του λόγου» έχουν ενίοτε μια τάση να «φλυαρούν») κι ας πάμε στο σήμερα. Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017. Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γ. Σταθάκης (σ.σ.: ο «αριστερός» κ. Σταθάκης για να μην ξεχνιόμαστε) μας διαβεβαίωνε ότι ουδέν σκάνδαλο υπάρχει στον ΔΕΣΦΑ. Είναι «συνηθισμένη πρακτική» στο δημόσιο η προαγωγή προ της συντάξεως, συνεπώς κακώς ασχολείται το πανελλήνιο με το αν ο απερχόμενος πρόεδρος του ΔΕΣΦΑ έδωσε διπλή προαγωγή στον εαυτό του λίγες μέρες πριν την συνταξιοδότησή του προκειμένου να πολλαπλασιάσει το εφάπαξ του.
Πάντα σήμερα, έγινε γνωστό ότι στο πλαίσιο της «δημοσιονομικής ισορροπίας», το πλαφόν αποδοχών των επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ εκτοξεύεται απ' τα 4.631 ευρώ μηνιαίως (ανώτατος μισθός γενικού γραμματέα Υπουργείου) στα 8.315 ευρώ μηνιαίως (ανώτατος μισθός προέδρου Αρείου Πάγου).
Έναν περίπου μήνα νωρίτερα, η διοίκηση του ΑΔΜΗΕ αποφάσιζε να αυξήσει (αναδρομικά μάλιστα) τον μισθό των δυο κορυφαίων στελεχών της στα 20.00 ευρώ μηνιαίως. Εκεί, ακόμη και ο κ. Σταθάκης μίλησε για σκάνδαλο και ζητήθηκαν οι παραιτήσεις των δυο στελεχών.
Δε θα αναφερθούμε στον (ισχύοντα για την «πλέμπα») κατώτατο μισθό. Είναι γνωστό τοις πάσι άλλωστε πως πρέπει «να κάνουμε θυσίες» για να βγούμε απ' την κρίση. Και... ξεχάστε την «Φάρμα των ζώων» και τα γουρούνια πια! Δεν είπαμε να το κλείσετε αυτό το κεφάλαιο; Τι τις θέλετε τις συγκρίσεις;
