Είναι τοις πάσι γνωστό πως σ' αυτή τη χώρα, οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε για όλα (από το χρέος μέχρι την τριχόπτωση και τη δυσκοιλιότητα), μα υπάρχει μια ιδιαίτερη υποκατηγορία δημοσίων υπαλλήλων που – κρίνοντας απ' όσα λέγονται κατά καιρούς εναντίον τους – ευθύνεται για τα δεινά ολόκληρου του πλανήτη και πιθανότατα, και για την καταστροφή γαλαξιών. Ο λόγος βεβαίως για τους εκπαιδευτικούς, το σκοτεινό σχέδιο των οποίων για την επισώρευση δεινών στου (νεο)έλληνος τον τράχηλο, «αποκαλύπτεται» σε κάθε ευκαιρία, κι είναι σ' αυτές τις στιγμές της «αποκάλυψης» που σύσσωμο το έθνος, απαιτεί την παραδειγματική τους τιμωρία.
Το έσχατο έγκλημα των προαναφερθέντων σκοτεινών εγκληματιών, διεπράχθη χθες: τόλμησαν οι άθλιοι να κάνουν... εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων τους! Κι όχι μόνο το τόλμησαν (σ.σ.: αυτό, θα μπορούσε να το ανεχθεί η μέση «καλοσυνάτη νοικοκυρά» για να θυμόμαστε – μέρες που ζούμε! – και τον πατέρα των «συγκλίσεων αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας» Λ. Κύρκο), μα το κάνανε και σε «εργάσιμη ημέρα»! Κι όρμησε το πλήθος να μιλήσει ξανά για τους «τεμπέληδες καθηγητές» και τους «ακαμάτηδες δασκάλους», που «κάθονται όλο το καλοκαίρι, και μιλάνε κι από πάνω» και «κάνουν εκλογές για να κάνουν κοπάνα απ' το μάθημα» στο πλαίσιο προφανώς της συμπαράστασης εργαζομένου σε εργαζόμενο που σ' αυτή τη χώρα ανθεί και λουλουδίζει!
Το εύρος της σύγχρονης αυτής ελληνικής τραγωδίας, την αποκλειστική ευθύνη για την οποία έχει βεβαίως η ερεβώδης οργάνωση των αιμοβόρων εκπαιδευτικών, θα χρειαστεί καιρό να χαρτογραφηθεί. Διότι ναι μεν θα μείνουν «αμόρφωτα τα παιδιά μας», αλλά... πόσο ακριβώς; Η χθεσινή απώλεια διδακτικών ωρών στα υπερσύγχρονα σχολεία του έκτου έτους των μνημονίων, ενδέχεται να τους στοιχίσει π.χ. την υποτροφία στο Χάρβαρντ; Την επιτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις; Ολόκληρη τη μελλοντική ζωή τους; Αυτό, θα πρέπει να καταγραφεί. Όπως επίσης θα πρέπει να καταγραφεί και η οικονομική ζημιά για το ελληνικό έθνος (εκείνο που είτε «ξαποσταίνει» είτε «δοξάζεται»). Θα χρειαστεί ακόμη ένα μνημόνιο για να καλυφθούν οι «χαμένες εργατοώρες»; Περισσότερα ίσως; Θα πρέπει να δώσουμε και την Ακρόπολη μαζί με την ΕΡΓΟΣΕ και την ΕΓΝΑΤΙΑ ή θα βολευτεί το πράγμα μόνο με το Ερεχθείο; Σημαντικά ερωτήματα, που απαιτούν απαντήσεις!
Στο μεταξύ, να ετοιμαζόμαστε για το επόμενο πογκρόμ κοινωνικού αυτοματισμού: στο πλαίσιο της εργατικής αλληλεγγύης πάντα και της «ανάγκης να κάνουμε θυσίες όλοι μας»!
