Ένα ακόμη βήμα προς το θαύμα που ακούει στο όνομα «ανάκαμψη» έγινε χθες, με την (δυο φορές ανακεφαλαιοποιηθείσα) Eurobank να (ξε)πουλάει «κόκκινα» δάνεια ύψους 1,5 δισ. ευρώ. Προσεχώς στα βήματά της θα βαδίσουν και οι λοιπές (σ.σ.: ομοίως ανακεφαλαιοποιηθείσες εις διπλούν) τράπεζες της χώρας, με φόντο (πάντα!) την «έξοδό μας στις αγορές».
Από το 1,5 δισ. ευρώ, η τράπεζα θα εισπράξει το 3%: περίπου 45 εκατομμύρια ευρώ δηλαδή. Ποσό απείρως μικρότερο από αυτό που είναι δηλωμένο στον ισολογισμό της (630 εκατομμύρια), και ομοίως εξευτελιστικά μικρότερο από εκείνο που θα μπορούσε να εισπράξει αν καλούσε τους οφειλέτες να επαναδιαπραγματευθούν τα δάνειά τους. Μια προοπτική που απέρριψε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Τσακαλώτος σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1 στις 27 Σεπτεμβρίου, απαντώντας αρνητικά στο αν η κυβέρνηση θα ζητήσει από τους πιστωτές να δοθεί (με σχετικό νομοσχέδιο) η δυνατότητα στους δανειολήπτες να εξαγοράζουν τα δάνειά τους περίπου στην τιμή που θα τα εξαγοράσουν τα funds: «Δεν θα το θέσω (σ.σ.: στους δανειστές) γιατί δεν είναι λογικό», ξεκαθάρισε.
Όπερ σημαίνει; Είναι παράλογο να εξαγοράζει ο μέσος πολίτης δάνειο – για το οποίο έχει ήδη πληρώσει σημαντικό ποσό σε επιτόκια – στο 3% της αξίας του, μα είναι απόλυτα λογικό να το πράττει τρίτος, κατ' επάγγελμα τοκογλύφος, και να απαιτεί απ' τον δανειολήπτη τουλάχιστον το 50% της οφειλής (σ.σ.: στο ποσό βεβαίως, προσμετρούνται και οι τόκοι). Κατά τα άλλα, σ' αυτή τη χώρα, η τοκογλυφία είναι ποινικό αδίκημα (άρθρο 404 του Ποινικού Κώδικα, παρ. 1*) και μάλιστα, διώκεται και «όποιος, απαλλοτριώνει παραπέρα ή δίνει ως ενέχυρο κάποια απαίτηση που απέκτησε (...) ή επιδιώκει την εκπλήρωση τοκογλυφικών ωφελημάτων που πηγάζουν από αυτή την απαίτηση» (άρθρο 404 του Ποινικού Κώδικα, παρ. 2β). Προφανώς απ' το εδάφιο, οι τράπεζες και τα διεθνή funds εξαιρούνται.
Γεγονός είναι πως ο κ. Τσακαλώτος δεν ερωτήθη (στην ήδη αναφερθείσα συνέντευξη) γιατί δεν αγοράζει το ίδιο το κράτος, έναντι του ιδίου τιμήματος (σ.σ.: 45 εκατομμύρια ευρώ), τα «κόκκινα δάνεια» της Eurobank. Αν είχε ερωτηθεί πάντως, το πιθανότερο είναι πως η απάντησή του θα ήταν η ίδια («δεν είναι λογικό») και βεβαίως, θα είχε δίκιο: μια τέτοια κίνηση θα 'ταν πέραν της «λογικής» ενός μνημονιακού κράτους - αποικίας. Ενός κράτους που θεωρεί θέσφατο το να δίνει ελεημοσύνη ύψους 800 εκατομμυρίων ευρώ στους εξαθλιωθέντες πολίτες του (σ.σ.: ασχέτως αν η ελεημοσύνη βαφτίζεται «κοινωνικό μέρισμα»), μα ουδόλως λογικό το να δαπανά το ένα εικοστό απ' το ποσό αυτό προκειμένου να βγάλει τη θηλιά απ' το λαιμό τους. Στα (μνημονιακά) κράτη – αποικίες η θηλιά στο λαιμό των υπηκόων είναι απαραίτητη: για αποικίες μελοθανάτων πρόκειται άλλωστε.
Δε θα αναφερθούμε καν στο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» και τις εξαγγελίες περί «θεσμοθέτησης της “νέας σεισάχθειας” για τη ρύθμιση των λεγόμενων “κόκκινων δανείων”». Αυτά προφανώς λεγόταν προεκλογικά (σ.σ.: 79η ΔΕΘ, 13 Σεπτεμβρίου 2014) και φυσικά, ούτε ο ίδιος ο νυν πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας τα έπαιρνε στα σοβαρά όταν τα έλεγε στο «Βελλίδειο», ιδίως όταν μιλούσε για «νομοθετική απαγόρευση πώλησης ή εκχώρησης σε μη αναγνωρισμένους τραπεζικούς οργανισμούς ή επιχειρήσεις δικαιωμάτων δανειακών συμβάσεων» και συμπλήρωνε: «με δυο λόγια δηλαδή, δεν θα επιτρέψουμε στα κοράκια των διεθνών distress funds να κερδοσκοπήσουν».
Ξεχάστε τα αυτά, και επωφεληθείτε απ' τα απλά μαθήματα τοκογλυφίας που παραδίδονται. Και μην ξεχνάτε: δεν υπάρχουν δανειολήπτες που αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, μα «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Ρωτήστε και τον κ. Τσακαλώτο!
--- --- --- --- --- --- ---
*Όποιος σε δικαιοπραξία για την παροχή οποιασδήποτε πίστωσης, ανανέωσής της ή παράταση της προθεσμίας πληρωμής εκμεταλλεύεται την ανάγκη, την πνευματική αδυναμία, την κουφότητα, την απειρία, ή την ψυχική έξαψη εκείνου που παίρνει την πίστωση, συνομολογώντας ή παίρνοντας για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα, που ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις είναι προφανώς δυσανάλογα προς την παροχή του υπαιτίου, (σ.σ.: τιμωρείται) με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών
