12 Φεβρουαρίου 2012, μία ημέρα που έχει αναμφίβολα εντυπωθεί στη συλλογική μνήμη: Η Κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, πρώην Αντιπροέδρου της ΕΚΤ – με τη συμμετοχή ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ - εντός της Βουλής ψηφίζει το δεύτερο μνημόνιο και έξω απ’ αυτή καταστέλλει, δια της αστυνομίας, τις μαζικές διαδηλώσεις. Ποιος δεν θυμάται τις εικόνες του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου να προχωρούν δίπλα δίπλα, επευφημούμενοι από τον συγκεντρωμένο κόσμο και να …ψεκάζονται με χημικά από τα ΜΑΤ λίγο αργότερα; «Αυτή τη μυρωδιά είχα να την αισθανθώ από την ημέρα που πέθανε ο Πέτρουλας, είχε πολλά χημικά τότε» δήλωνε μάλιστα χαρακτηριστικά ο Μ. Θεοδωράκης.
Πέντε χρόνια μετά, το κόμμα που υποστήριζε δυναμικά το «όχι στα μνημόνια» έχει γίνει μία από τις πιο υποταγμένες Κυβερνήσεις που γνώρισε ο τόπος, αφού αγνοώντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που διεξήχθη με δική της πρωτοβουλία, επέβαλλε το τρίτο και πιο βάρβαρο μνημόνιο και συνεχίζει τις …διαπραγματεύσεις που θα βαρύνουν κι άλλο τις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων! Καθιστώντας τραγικά επίκαιρο το ερώτημα που απηύθυνε 5 χρόνια πριν, εκείνη την μέρα, ο σταθερός στις θέσεις του, Μανώλης Γλέζος, αν δηλαδή έχει δικαίωμα η Βουλή να ψηφίζει νόμους που δεν έχουν την έγκριση του ελληνικού λαού…
Ερώτημα που απαιτεί το συντομότερο δυνατό την έμπρακτη απάντηση του!
Κ. Π.
